Συγκριτική μελέτη της δραστηριότητας των μορίων προσκολλήσεως και της αντιφλεγμονώδους ιντερλευκίνης-10. Η σημασία τους ως προγνωστικών δεικτών σε ασθενείς με οξέα στεφανιαία σύνδρομα

Abstract

A series of histopathological, experimental and clinical studies have shown that pro-inflammatory cytokines and cell adhesion molecules are of pathological significance in all stages of atherosclerosis, from atherogenesis to atherosclerotic plaque rupture. In addittion, the protective and anti-atherogenic role of the anti-infammatory cytokines has also been shown. The balance or imbalance between pro-inflammatory and anti-inflammatory cytokines emerges as the main pathophysiologic mechanism that governs atherosclerosis. The aim of the present study was to investigate the prognostic value of the pro-inflammatory cytokine IL-18 / anti-inflammatory cytokine IL-10 ratio as well as the comparison of its prognostic value with the prognostic value of each of the pro-inflammatory cytokine IL-18 and the anti-inflammatory cytokine IL-10, in acute coronary syndrome patients regarding the prediction of adverse cardiovascular events both during hospitalization and 1 year follow up. Furthermore, the present study investigated the prognostic value of the adhesion molecules sICAM-1 and sVCAM-1 / anti-inflammatory cytokine IL-10 ratios as well as the comparison of their prognostic value with the prognostic value of each of the adhesion molecules sICAM-1 and sVCAM-1, in acute coronary syndrome patients regarding the prediction of adverse cardiovascular events both during hospitalization and 1 year follow up. We recruited 107 consecutive patients (79 men, mean age 65±12 years) who were admitted to the Coronary Care Unit of the University Cardiology Department of Democritus University of Thrace with a diagnosis of acute coronary syndrome (49 STEMI, 39 NSTEMI, 27 unstable angina). The primary study end-point was in-hospital cardiovascular mortality and morbidity. The composite of cardiac death, recurrence of unstable angina, re-infarction, life threatening arrhythmias and urgent revascularization during hospitalization was the pre-specified end point. The secondary study end-point was cardiovascular mortality and morbidity at 1 year follow up. The composite of cardiac death and re-hospitalization for re-infarction or recurrence of angina during the 1 year follow up was the pre-specified end point. We assessed the predictive value of the above under investigation variables using simple and multiple logistic regression analysis where we incorporated classic and novel predictors of in-hospital and long-term cardiovascular mortality and morbidity. Serum levels of cytokines and adhesion molecules were measured at study entry using immunoenzymic method ELISA During hospitalization 44 patients (41%) had adverse cardiac events and 63 (59%) had no events. During the 1 year follow up 28 patients (26%) had adverse cardiac events and 78 (74%) were events free.

Ο παθογενετικός ρόλος των μορίων προσκολλήσεως και των προ-φλεγμονωδών κυτταροκινών σε όλα τα στάδια εξέλιξης της αθηροσκλήρωσης , από την αθηρογένεση μέχρι και την ρήξη της αθηροσκληρωτικής πλάκας έχει καταδειχθεί από σειρά ιστοπαθολογικών, πειραματικών και κλινικών μελετών. Επιπροσθέτως η προστατευτική και αντί-αθηρογόνος δράση των αντί-φλεγμονωδών κυτταροκινών έχει αποδειχθεί ότι παίζει κεντρικό ρόλο στις διαδικασίες της αθηροσκλήρωσης εντός του αρτηριακού τοιχώματος. Η ισορροπία ή η διαταραχή της ομοιόστασης μεταξύ προ-φλεγμονωδών και αντί-φλεγμονωδών κυτταροκινών αναδεικνύεται ως ο βασικός παθοφυσιολογικός μηχανισμός που διέπει την εξέλιξη της αθηροσκλήρωσης. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της προγνωστικής αξίας του λόγου της προ-φλεγμονώδους κυτταροκίνης IL-18, προς την αντί-φλεγμονώδη κυτταροκίνη IL-10 (ΙL-18 / IL-10) και την σύγκριση της με την προγνωστική αξία της προ-φλεγμονώδους κυτταροκίνης IL-18 και της αντί-φλεγμονώδους κυτταροκίνης IL-10 ξεχωριστά, σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο όσον αφορά την πρόβλεψη καρδιαγγειακών συμβαμάτων τόσο κατά την διάρκεια της νοσηλείας τους όσο και κατά την 12μηνη παρακολούθηση τους. Παράλληλα σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της προγνωστικής αξίας των λόγων των μορίων προσκολλήσεως sICAM-1 και s-VCAM-1 προς την αντί-φλεγμονώδη κυτταροκίνη IL-10 (sICAM-1 / IL-10, sVCAM-1 / IL-10) και την σύγκριση τους με την προγνωστική αξία των μορίων προσκολλήσεως sICAM-1 και sVCAM-1 ξεχωριστά, σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο όσον αφορά την πρόβλεψη καρδιαγγειακών συμβαμάτων τόσο κατά την διάρκεια της νοσηλείας τους όσο και κατά την 12μηνη παρακολούθηση τους. Μελετήσαμε 107 διαδοχικούς ασθενείς (79 άνδρες, μέσης ηλικίας 65±12 έτη) που εισήχθησαν στην Στεφανιαία Μονάδα της Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης με διάγνωση οξύ στεφανιαίο σύνδρομο (49 STEMI, 39 NSEMI, 27 ασταθή στηθάγχη). Το πρωτεύον τελικό σημείο της μελέτης ήταν η ενδονοσοκομειακή καρδιαγγειακή θνησιμότητα και νοσηρότητα. Ως πρωτεύον τελικό σημείο θεωρήθηκε ο συνδυασμός καρδιακού θανάτου, επαναλαμβανόμενης ισχαιμίας του μυοκαρδίου ή στηθάγχης, επανέμφραγμα του μυοκαρδίου, επικίνδυνες για την ζωή αρρυθμίες και επείγουσα επαναιμάτωση κατά την διάρκεια της νοσηλείας. Το δευτερεύον τελικό σημείο της μελέτης ήταν η καρδιαγγειακή νοσηρότητα και θνησιμότητα σε διάστημα παρακολούθησης 1 έτους από την είσοδο των ασθενών στο νοσοκομείο. Ως δευτερεύον τελικό σημείο θεωρήθηκε ο συνδυασμός καρδιακού θανάτου και νοσηλείας για νέο επεισόδιο εμφράγματος του μυοκαρδίου με ή χωρίς ανάσπαση του διαστήματος ST ή νέου επεισοδίου ασταθούς στηθάγχης κατά την διάρκεια 12 μηνών παρακολούθησης.