Απεικονιστικά ευρύματα σε επώδυνα σύνδρομα του ώμου: συγκριτική αξιολόγηση με τα χειρουργικά ευρύματα

Abstract

Purpose: To compare the accuracy of ultrasonography and magnetic resonance imaging in the detection of rotator cuff tears. Materials and methods: Ninety-six patients with clinically suspected rotator cuff pathology underwent ultrasonography and magnetic resonance imaging of the shoulder. The findings in 88 patients were compared with arthroscopy or open surgery. Results: Full-thickness tear was confirmed in 57 cases, partial-thickness tear in 30 cases and degenerative changes without tear in 1. In all 57 cases of full-thickness tear and in 28 out of 30 cases of partial-thickness tear the supraspinatus tendon was involved. The accuracy in the detection of full-thickness tears was 98% and 100% for ultrasonography and magnetic resonance imaging, respectively. The accuracy in the detection of bursal or articular partial-thickness tears was 87% and 90% for ultrasonography and magnetic resonance imaging, respectively. Conclusions: In experienced hands ultrasonography should be considered as an accurate modality for the initial investigation of rotator cuff, especially supraspinatus, tears.

Οι ρήξεις του μυοτενόντιου πετάλου της άρθρωσης του ώμου αποτελούν συνηθισμένη αιτία ωμαλγίας. Η έγκαιρη διάγνωσή τους συμβάλει στην ορθή αντιμετώπισή τους και τον περιορισμό της λειτουργικής δυσλειτουργίας της άρθρωσης. Η υπερηχογραφική εξέταση του μυοτενόντιου πετάλου του ώμου πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά περίπου πριν από δύο δεκαετίες, με τις πρώτες δημοσιεύσεις από τον Seltzer και συνεργάτες το 1979. Κατά τα πρώτα στάδια εφαρμογής της, δεν έτυχε ιδιαίτερης απήχησης. Επιπλέον, η μαγνητική τομογραφία έγινε σύντομα η μέθοδος εκλογής για την απεικονιστική αξιολόγηση της άρθρωσης του ώμου. Η σχετικά πρόσφατη τεχνολογική εξέλιξη των υψηλής ευκρίνειας υπερήχων βελτίωσε ουσιαστικά την ποιότητα των εικόνων, εκτινάσσοντας το ενδιαφέρον για την υπερηχογραφική διάγνωση των ρήξεων του μυοτενόντιου πετάλου του ώμου. Στη βιβλιογραφία η υπερηχογραφία αναφέρεται ως αξιόπιστη μέθοδος για τον εντοπισμό ολικού πάχους ρήξεων του στροφικού πετάλου, αλλά η ακρίβειά της στην ανίχνευση των μερικού πάχους ρήξεων είναι υπό αμφισβήτηση. Σκοπό της παρούσας προοπτικής μελέτης αποτέλεσε η σύγκριση της διαγνωστικής αξίας της υπερηχογραφίας και της μαγνητικής τομογραφίας για την ανίχνευση των ολικού και μερικού πάχους ρήξεων του μυοτενόντιου πετάλου του ώμου σε συμπτωματικούς ασθενείς, στα πλαίσια σύγχρονου εξοπλισμού και τυποποιημένων τεχνικών και κριτηρίων.