Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΕΡΑΒΑΝΤΑ ΒΟΥΔΔΙΣΜΟ

Abstract

THIS THESIS COMPARES ARISTOTLE AND BUDDHIST ETHICS. THE WORD "JUSTICE" WAS OFTEN USED BY THE GREEKS IN A BROAD WAY, TO EMBRACE ALL THE GOOD ACTS SANCTIONEDBY LAWS AND COSTOMS. THE BUDDHIST DISCIPLINARY LAW ALSO KNOWN BY SOME AS BUDDHIST ECCLESIASTICAL LAW IS FOUND IN THE SECTION VINYA (DISCIPLINE AND CONSTITUTION). ARISTOTLE DISTINGUISHED JUSTICE INTO UNIVERSAL AND PARTICULAR ELEMENTS.AS ARISTOTLE DEFINES TEMPERANCE AS MODERATION OR OBSERVANCE OF THE MEAN WITHREGARD TO PLEASURES, SO THE BUDDHIST ADVISES US TO AVOID TWO EXTREMES (SELF - MORTIFICATION AND MATERIALISM) AND TO FOLLOW THE MIDDLE WAY. THIS IS ONLY VIRTUOUS COURSE. AND AS ARISTOTLE THINKS THAT VIRTUE ALWAYS LIES BETWEEN THE TWO EXTREMES, TOO MUCH AND TOO LITTLE, THE BUDDHA ALSO FINDS VIRTUE IN THE MIDDLE WAY, HUMAN BEINGS NATURALLY SEEK FOR THE GRATIFICATION OF THEIR DESIRES. AND WHEN THIS SEEKING IS CARRIED TO AN EXTREME, WE CALL IT PROFLIGACY, AS ARISTOTLE DOES. ACCORDING TO ARISTOTLE "THE MEAN IN ALL THINGS IS BASE". WE CAN CONCLUDE SAYING THAT SINCE, ACCORDING TO THE BUDDHA AND ARISTOTLE SHOWED THE VIRTUE AND INTELLIGENCE OCCUPIES A MIDDLE POSITION. I AM NOT SUGGESTING THAT WE WILL APPROACH COMPLETE AGREEMENT BETWEEN THE BUDDHISM AND ARISTOTLE ON THESE POINTS, ALTHOUGH THERE ARE SOME SIMILARITIES AND DIFFERENCES INTERESTING POINTS OF CONTACT.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΑ. ΟΙ ΔΥΟ ΗΘΙΚΕΣ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΦΡΟΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΥ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΣΤΟ ΒΟΥΔΔΙΣΜΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟΝ "ΚΑΝΟΝΑ" ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ. Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤ' ΕΞΟΧΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. ΕΙΔΙΚΩΣ Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΒΟΥΔΔΙΣΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΙΝΑΙ, ΠΙΣΤΕΥΩ, ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ. ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΒΟΥΔΔΙΣΜΟ, Η ΔΙΑΝΟΙΑ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΙΑ ΜΕΣΑΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ, ΑΦΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΩ ΑΥΤΗΣ, Η ΔΙΑΝΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΩΣΜΕΣΗ ΟΔΟΣ. ΟΙ ΔΥΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΩΣ ΕΝΑ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΣΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΣΙΕΣΤΕΡΗ ΔΥΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΤΗΣΒΟΥΔΔΙΣΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΙΣΤΙΚΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ, ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΤΩΙΚΩΝ.