Περίληψη
Σκοπός της διατριβής αυτής είναι να αναδειχθεί η έννοια της πολιτικής ως έννοια μείζονος σημασίας μέσα στο αριστοτελικό corpus. Ειδικότερα, η έννοια αυτή εξετάζεται μέσα στο πλαίσιο της πόλης-κράτους, στο οποίο οι έννοιες της πολιτικής-ηθικής αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα. Για να αναδειχθεί η ενότητα αυτή, εφόσον ο τελικός σκοπός του Αριστοτέλη είναι βαθύτατα πολιτικός και μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από μια συγκεκριμένη πορεία, εξετάζονται οι έννοιες της φρόνησης, της δικαιοσύνης, της φιλίας, της ανδρείας, της δουλείας, της ακρασίας και της ευδαιμονίας, ως βήματα της πορείας αυτής. Εξέχουσα θέση στη σειρά αυτή, αλλά και στην αριστοτελική σκέψη ευρύτερα, κατέχει η έννοια της φρονήσεως, η οποία συνδυάζει το καθολικό με το επιμέρους. Ο φρόνιμος άνθρωπος σκέφτεται σωστά, με την έννοια ότι επιλέγει ό,τι είναι καλύτερο για την ευημερία του. Από την άλλη, όμως, η φρόνηση, ως αρετή, «προσφέρει ένα κριτήριο σωστού προσανατολισμού στη ζωή». Η δικαιοσύνη, μια αξία σημαντική για τη συμβίωση ...
Σκοπός της διατριβής αυτής είναι να αναδειχθεί η έννοια της πολιτικής ως έννοια μείζονος σημασίας μέσα στο αριστοτελικό corpus. Ειδικότερα, η έννοια αυτή εξετάζεται μέσα στο πλαίσιο της πόλης-κράτους, στο οποίο οι έννοιες της πολιτικής-ηθικής αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα. Για να αναδειχθεί η ενότητα αυτή, εφόσον ο τελικός σκοπός του Αριστοτέλη είναι βαθύτατα πολιτικός και μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από μια συγκεκριμένη πορεία, εξετάζονται οι έννοιες της φρόνησης, της δικαιοσύνης, της φιλίας, της ανδρείας, της δουλείας, της ακρασίας και της ευδαιμονίας, ως βήματα της πορείας αυτής. Εξέχουσα θέση στη σειρά αυτή, αλλά και στην αριστοτελική σκέψη ευρύτερα, κατέχει η έννοια της φρονήσεως, η οποία συνδυάζει το καθολικό με το επιμέρους. Ο φρόνιμος άνθρωπος σκέφτεται σωστά, με την έννοια ότι επιλέγει ό,τι είναι καλύτερο για την ευημερία του. Από την άλλη, όμως, η φρόνηση, ως αρετή, «προσφέρει ένα κριτήριο σωστού προσανατολισμού στη ζωή». Η δικαιοσύνη, μια αξία σημαντική για τη συμβίωση των ανθρώπων και απολύτως αναγκαία στο επίπεδο της πόλης, εξετάζεται από τον φιλόσοφο χωρισμένη στην ολική και μερική δικαιοσύνη και στη διανεμητική και διορθωτική δικαιοσύνη. Η φιλία ερμηνεύεται, θα μπορούσαμε να πούμε, με σύγχρονους όρους από τον Αριστοτέλη εφόσον διακρίνει τρεις κατώτερες μορφές φιλίας, οι οποίες συνάπτονται για το αγαθό, το ευχάριστο και το χρήσιμο. Η τέλεια μορφή φιλίας απαντάται σπάνια καθώς προϋποθέτει ενάρετους ανθρώπους. Η ανδρεία ορίζεται ως η μεσότητα μεταξύ του υπερβολικού φόβου και του άμετρου θάρρους. Ανδρείος είναι όποιος αντιμετωπίζει και φοβάται i) τα πράγματα που πρέπει, ii) για τον λόγο που πρέπει, iii) με τον τρόπο που πρέπει, iv) τη στιγμή που πρέπει. Η θεωρία της δουλείας στον Αριστοτέλη αποτελεί ένα από τα μελανότερα και πλέον αδύναμα σημεία της φιλοσοφίας του, ειδικά όταν επικεντρώνεται στο σημείο της φύσει δουλείας και του φύσει δούλου. Με την έννοια ακρασία ορίζεται εκείνη η κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος, ενώ γνωρίζει το ορθό, αδυνατεί να προβεί στην υλοποίησή του, καθώς άγεται και φέρεται από τα πάθη του, που πηγάζουν από την υπερβολή των σωματικών ηδονών. Συνεπώς η ακρασία είναι για αρκετές περιπτώσεις η αιτία της αδυναμίας υιοθέτησης ενός σωστού τρόπου ζωής, που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ευδαιμονία. Η ευδαιμονία ορίζεται ως ενέργεια της ψυχής σύμφωνη με την τελειότερη αρετή, η οποία αποτελεί και το ύψιστο αγαθό του ανθρώπινου ενάρετου βίου που μπορεί να επιτευχθεί μόνο στο πλαίσιο της πόλης. Φαίνεται, λοιπόν, πως η ευδαιμονία είναι συνυφασμένη με την αρετή, τη λογική και την πράξη, καταστάσεις και ενέργειες που απορρέουν από την κοινωνική, πολιτική, και ηθική φύση του ανθρώπου, και που, κατά συνέπεια, μπορούν να πραγματωθούν αποκλειστικά στο πλαίσιο της πόλεως. H μέθοδος είναι να αφήσουμε τον φιλόσοφο και τα κείμενα να μας οδηγήσουν παράλληλα πάντα με την ανάλογη βιβλιογραφία. Μέσα από τη μελέτη των παραπάνω εννοιών καθίσταται σαφές πως οι τομείς της ηθικής-πολιτικής είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένοι, που ουσιαστικά αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος. Εξάλλου, η σημερινή δύσκολη συγκυρία καθιστά ίσως πιο επιτακτική από ποτέ την ανάγκη αναζήτησης αυτής της στενής σχέσης.
περισσότερα
Περίληψη σε άλλη γλώσσα
This treatise aims at pointing out that politics is a concept of great importance in the Aristotelian corpus. Especially this concept is examined in the context of city-state where the concepts of politics-ethics are inseparably united. In order to point out this unity, since Aristotle’s final target is profoundly political and can be reached only through a specific course, the concepts of practical wisdom, justice, friendship, bravery, acrasia, slavery and eudaimonia are considered and examined as steps of this course. The concept of practical wisdom, which combines general with specific elements, has an outstanding position in this course and in the Aristotelian thought in general. The prudent man thinks correctly, meaning that he chooses what is best for his prosperity. On the other hand, practical wisdom, as a virtue, "offers a criterion of right orientation in life’’. Justice, a very important merit for the cohabitation of people and absolutely indispensable in the city, is examin ...
This treatise aims at pointing out that politics is a concept of great importance in the Aristotelian corpus. Especially this concept is examined in the context of city-state where the concepts of politics-ethics are inseparably united. In order to point out this unity, since Aristotle’s final target is profoundly political and can be reached only through a specific course, the concepts of practical wisdom, justice, friendship, bravery, acrasia, slavery and eudaimonia are considered and examined as steps of this course. The concept of practical wisdom, which combines general with specific elements, has an outstanding position in this course and in the Aristotelian thought in general. The prudent man thinks correctly, meaning that he chooses what is best for his prosperity. On the other hand, practical wisdom, as a virtue, "offers a criterion of right orientation in life’’. Justice, a very important merit for the cohabitation of people and absolutely indispensable in the city, is examined by the philosopher being divided into total and partial justice and distributive and corrective justice. Friendship is analysed in rather contemporary terms by Aristotle since he discerns three inferior kinds of friendship, which aim at the good, the pleasant and the profitable. The perfect form of friendship is extremely rare and can be found only between virtuous people. Bravery is defined as the mean between excessive fear and infinite courage. Brave is the person who shows his courage when he confronts and fears i) the things he should be afraid of, ii) the reason why he should do that, iii) in the way that he should, and iv) in the right moment. The theory of slavery in Aristotle is one of the weakest and darkest points of his philosophy, especially when it focuses on the point of natural slavery and the natural slave. Akrasia is defined as the situation of a man, who although he knows what is right, he is incapable of realizing it, as he is enslaved by his passions and desires which arise from the excess of voluptuous occupations. Therefore akrasia is, in many cases, the cause of incapability of living righteously, a condition which could lead to eudaimonia. Eudaimonia can be defined “as the energy of the soul in accordance with the perfect virtue, which is the supreme good of human virtuous life”. Consequently, eudaimonia is interwoven with virtue, logic and action, which are derived from the social, political and moral human nature and certainly can be realized only in the polis. The method used, is to leave the philosopher and the texts lead us in parallel with the appropriate bibliography. Through the consideration of the above concepts, it becomes clear that Ethics and Politics are so inseparably intertwined that practically show the two sides of the same coin. Besides, at this difficult juncture, the need of searching this close relation maybe becomes more imperative than ever.
περισσότερα