Κοινωνικοσυναισθηματική συμπεριφορά και αυτοεκτίμηση ατόμων με διαταραχή αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) μέσα από την ψυχοκινητική αδεξιότητα

Abstract

Aim: To investigate the socio-emotional behavior and self-esteem of individuals with autism spectrum disorder (ASD) through psychomotor clumsiness, examining the perceptions of teachers working in special education schools. Methodology: A primary cross-sectional survey was conducted using Rosenberg's weighted instruments for self-esteem, the Movement Assessment Battery for psychomotor clumsiness, and the UVA-APE for socioemotional behavior. 153 teachers, average age 36.5 years old, mostly women, with a master's degree who live in an urban center participated in the research. These are mainly teachers with up to 10 years of service in special education and up to 15 in total who work in special education school units. Children with autism are mostly boys, 8-14 years old, who prefer individual play, are right-handed, do physical activity inside and outside of school, have a normal weight and exercise for more than 15 minutes 1-2 times a week. Data were analyzed at a 5% significance level using bivariate nonparametric tests and multivariate linear regression models. Data collection was carried out through cluster sampling in special education school units from May 2023 to February 2024. The research received ethical approval from the University of Ioannina on 4/24/2023.Results: Socioemotional behavior and self-esteem were moderately rated. Children with autism first use detection, then parallel behavior, cooperation and autistic behavior and communicate less with other children. Moderate levels of psychomotor clumsiness were observed. Children had more difficulty in tests where the children were still and the environment changed, followed by tests where the children were moving and better performance was observed in tests where the children were still and the environment was stable. Lower autism functioning was associated with higher psychomotor awkwardness which created negative effects on children's socioemotional behavior and self-esteem. Group play was beneficial in improving psychomotor skills and socioemotional behavior. Physical exercise and physical activity are expected to improve the self-esteem and socio-emotional behavior of children with autism. Interaction knowledge and experience influence teachers' perceptions when assessing the socioemotional behavior of children with autism. Conclusions: The need to strengthen the psychomotor skills of children is evident in order to strengthen the self-esteem and socio-emotional behavior of children with autism, using exercises of low difficulty where the children will be still and the environment stable. Special emphasis should be given to children with low functioning autism. Group play is recommended to improve psychomotor skills and socio-emotional behavior. Physical exercise is recommended to improve the socio-emotional behavior and self-esteem of children with autism.

Σκοπός: H διερεύνηση της κοινωνικοσυναισθηματικής συμπεριφοράς και αυτοεκτίμησης ατόμων με διαταραχή αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ) μέσα από την ψυχοκινητική αδεξιότητα, εξετάζοντας τις αντιλήψεις εκπαιδευτικών που εργάζονται σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής. Μεθοδολογία: Διεξήχθη μία πρωτογενής, προβλεπτική συγχρονική έρευνα, με χρήση των σταθμισμένων εργαλείων του Rosenberg για την αυτοεκτίμηση, του Movement Assesment Battery για την ψυχοκινητική αδεξιότητα και του UVA-APE για την κοινωνικοσυναισθηματική συμπεριφορά. Στην έρευνα συμμετείχαν 153 εκπαιδευτικοί, μέσης ηλικίας 36,5 ετών, στην πλειοψηφία τους γυναίκες, με μεταπτυχιακό που κατοικούν σε αστικό κέντρο. Πρόκειται κυρίως για εκπαιδευτικούς με έως 10 έτη υπηρεσίας στην ειδική αγωγή και έως 15 συνολικά οι οποίοι εργάζονται σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής. Τα παιδιά με αυτισμό είναι κυρίως αγόρια, 8-14 ετών, που προτιμούν το ατομικό παιχνίδι, είναι δεξιόχειρες, πραγματοποιούν φυσική δραστηριότητα εντός και εκτός σχολείου, έχουν φυσιολογικό βάρος και ασκούνται για περισσότερο από 15 λεπτά 1-2 φορές την εβδομάδα. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε σε στάθμη σημαντικότητας 5% χρησιμοποιώντας διμεταβλητούς μη παραμετρικούς ελέγχους και πολυμεταβλητά μοντέλα γραμμικής παλινδρόμησης. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω δειγματοληψίας κατά συστάδες σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής από τον Μάιο του 2023 έως τον Φεβρουάριο του 2024. Η έρευνα έλαβε δεοντολογική έγκριση από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων στις 24/4/2023.Αποτελέσματα: Η κοινωνικοσυναισθηματική συμπεριφορά και η αυτοεκτίμηση βαθμολογήθηκαν μέτρια. Τα παιδιά με αυτισμό πρώτα χρησιμοποιούν την ανίχνευση, μετά την παράλληλη συμπεριφορά, την συνεργασία και την αυτιστική συμπεριφορά και λιγότερο επικοινωνούν με άλλα παιδιά. Παρατηρήθηκαν μέτρια επίπεδα ψυχοκινητικής αδεξιότητας. Τα παιδιά δυσκολεύτηκαν περισσότερο σε δοκιμασίες που ήταν ακίνητα και το περιβάλλον μεταβαλλόμενο, ακολούθησαν οι δοκιμασίες όπου τα παιδιά κινούνται και καλύτερη επίδοση παρατηρήθηκε σε δοκιμασίες όπου τα παιδιά είναι ακίνητα και το περιβάλλον σταθερό. Η χαμηλότερη λειτουργικότητα αυτισμού συνδέθηκε με υψηλότερη ψυχοκινητική αδεξιότητα η οποία δημιούργησε αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνικοσυναισθηματική συμπεριφορά και στην αυτοεκτίμηση των παιδιών. Το ομαδικό παιχνίδι ήταν ευεργετικό στην βελτίωση των ψυχοκινητικών δεξιοτήτων και της κοινωνικοσυναισθηματικής συμπεριφοράς. Η σωματική άσκηση και η φυσική δραστηριότητα αναμένεται να βελτιώσουν την αυτοεκτίμηση και την κοινωνικοσυναισθηματική συμπεριφορά των παιδιών με αυτισμό. Η γνώση και η εμπειρία αλληλεπίδρασης επηρεάζουν τις αντιλήψεις των εκπαιδευτικών κατά την αξιολόγηση της κοινωνικοσυναισθηματικής συμπεριφοράς των παιδιών με αυτισμό. Συμπεράσματα: Διαφαίνεται η ανάγκη ενίσχυσης της ψυχοκινητικής αδεξιότητας των παιδιών προκειμένου να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση και η κοινωνικοσυναισθηματική συμπεριφορά των παιδιών με αυτισμό, με χρήση ασκήσεων χαμηλής δυσκολίας όπου τα παιδιά θα είναι ακίνητα και το περιβάλλον σταθερό. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί σε παιδιά με χαμηλή λειτουργικότητα αυτισμού. Το ομαδικό παιχνίδι προτείνεται για την βελτίωση των ψυχοκινητικών δεξιοτήτων και της κοινωνικοσυναισθηματικής συμπεριφοράς. Η σωματική άσκηση προτείνεται για την βελτίωση της κοινωνικοσυναισθηματικής συμπεριφοράς και της αυτοεκτίμησης των παιδιών με αυτισμό.