Η παρακίνηση των εργαζομένων στη διοίκηση των μονάδων υγείας σε γνώσεις Α´ και Β´ κύκλου της Γ΄/βάθμιας εκπαίδευσης: μελέτη περίπτωσης του Γ.Ν. Γιαννιτσών Πέλλας

Abstract

The lifelong learning of health professionals represents a continuous and evolving pathway to enhanced professional practice and the delivery of improved health services. The motivation of health workers to pursue higher-level studies represents a component of their continuing education, and is associated with their capacity to obtain and utilize knowledge. The present study investigates the motivation of medical and nursing staff, as well as administrative staff, employed at the Health Unit of Giannitsa, Pella Prefecture. This paper examines strategic motivation as a means of motivating health service workers to improve their performance and professional development. Through theoretical analysis and empirical research, it attempts to map the framework for enhancing human resources, introducing flexible training programmes and implementing effective leadership approaches. The study aims to understand the factors that limit employee performance and to identify mechanisms that enhance employee engagement. This paper examines strategic motivation as a means of motivating health service workers to improve their performance and professional development. Through theoretical analysis and empirical research, it attempts to map the framework for enhancing human resources, introducing flexible training programmes and implementing effective leadership approaches. The study aims to understand the factors that limit employee performance and to identify mechanisms that enhance employee engagement. The research highlights the role of leadership, particularly charismatic and transformational leadership, in enhancing the professional development of health workers. Through skills such as empathy, transparency and effective communication, leaders can shape a work environment that promotes motivation and efficiency. In addition, the extent to which the leader, charismatic and transformational, can, through a psychological approach to employees, influence their final choice of motivation and performance is tested. Particular emphasis is placed on empathy, honesty and good information as critical leadership characteristics that can act as levers for enhancing employee commitment. The research highlights the role of the leader as a mentor, particularly in times of crisis, such as the COVID-19 pandemic, where stability, communication skills and adaptability of leadership prove essential to sustaining employee performance and job satisfaction. In particular, the analysis shows that the existence of communication channels and the promotion of collaborative structures enhance overall job satisfaction and employee retention in the industry. Furthermore, the case study of the General Hospital of Giannitsa illustrates the importance of strategic push as a tool for shaping a supportive work environment. It does not focus exclusively on financial incentives but highlights the importance of moral recognition, strengthening interpersonal relations and participation in the decision-making process. The focus on organisational culture and the adaptation of leadership to the needs of staff is shown to be of paramount importance in enhancing workplace loyalty. Finally, strategic impetus is not only a means of improving employee performance, but also a tool for management development, enhancing the sustainability of health services by investing in human capital and creating a framework for professional development. Methodologically, a quantitative survey was conducted through questionnaires to examine motivation, participation in continuing education, and employees' perceptions of leadership. The survey was carried out after the COVID-19 pandemic, a period when health workers had to cope with unprecedented conditions. Although continuing education is considered important for professional development, the results show that its direct link to job performance is not widely recognised. This may be due to the need for workers to focus on practical skills and immediate support after a period of crisis. The survey was conducted at a time when the health system was in recovery from the COVID-19 pandemic, which significantly shaped workers' perceptions. Although theory highlights leadership as a key motivational factor, the results show that employees focus more on direct motivation, such as job security and organizational support. This may be related to the exhaustion caused by the pandemic and the need for more immediate, tangible incentives such as job security and recognition. Strategic motivation and incentives play an important role in the theoretical foundation of work motivation. However, research conducted in the aftermath of pandemic COVID-19 demonstrates that workers may focus more on factors such as stability, organisational support and work-life balance, suggesting that, in times of crisis and recovery, workers' priorities may change, affecting the effectiveness of the motivational incentives proposed in theory. The findings underscore the necessity to reinforce staff motivation and ongoing training, as well as to enhance the management leadership model. The research suggests specific strategies, such as increasing human resources, introducing flexible training programs, and implementing leadership approaches that foster collaboration and trust, which could lead to higher levels of performance and job satisfaction, contributing to improved quality of health services.

Η συνεχιζόμενη εκπαίδευση των εργαζομένων στην υγεία, συνιστά την αέναη και δυναμική πορεία προς μία επαγγελματική σταδιοδρομία, που οραματίζεται και στοχεύει στη βελτίωση των επαγγελματικών πρακτικών και των παρεχόμενων υπηρεσιών στο χώρο της υγείας. Η παρακίνηση των εργαζομένων στην υγεία προς την πραγμάτωση σπουδών ανωτέρου επιπέδου, αποτελεί μέρος της συνεχιζόμενης εκπαίδευσής τους και συνδέεται με την ικανότητά τους να αποκτούν και να εφαρμόζουν τη γνώση. Στην παρούσα μελέτη διερευνάται η παρακίνηση του ιατρο-νοσηλευτικού και διοικητικού προσωπικού στη Μονάδα Υγείας Γιαννιτσών του Νομού Πέλλας. Η παρούσα εργασία εξετάζει τη στρατηγική ώθηση ως μέσο παρακίνησης των εργαζομένων στις υπηρεσίες υγείας, με στόχο τη βελτίωση της αποδοτικότητας και της επαγγελματικής τους ανάπτυξης. Μέσα από τη θεωρητική ανάλυση και την εμπειρική έρευνα, επιχειρείται η χαρτογράφηση του πλαισίου που αφορά την ενίσχυση του ανθρώπινου δυναμικού, την εισαγωγή ευέλικτων προγραμμάτων εκπαίδευσης και την εφαρμογή αποτελεσματικών ηγετικών προσεγγίσεων. Η μελέτη στοχεύει στην κατανόηση των παραγόντων που περιορίζουν την απόδοση των εργαζομένων και στην ανάδειξη μηχανισμών που ενισχύουν την εργασιακή τους δέσμευση. Η έρευνα αναδεικνύει τον ρόλο της ηγεσίας, ειδικότερα της χαρισματικής και μετασχηματιστικής, στην ενίσχυση της επαγγελματικής ανάπτυξης των εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Μέσα από δεξιότητες όπως η ενσυναίσθηση, η διαφάνεια και η αποτελεσματική επικοινωνία, οι ηγέτες δύνανται να διαμορφώσουν ένα περιβάλλον εργασίας που προωθεί την παρακίνηση και την αποδοτικότητα. Επιπλέον, ελέγχεται ο βαθμός στον οποίο ο ηγέτης, χαρισματικός και μετασχηματικός, δύναται, μέσω της ψυχολογικής προσέγγισης των εργαζομένων, να επηρεάσει την τελική επιλογή τους ως προς την παρακίνηση και την απόδοση. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην ενσυναίσθηση, την ειλικρίνεια και την ορθή πληροφόρηση ως κρίσιμα χαρακτηριστικά ηγεσίας που μπορούν να λειτουργήσουν ως μοχλοί ενίσχυσης της δέσμευσης των εργαζομένων. Η έρευνα αναδεικνύει τον ρόλο του ηγέτη ως μέντορα, ιδίως σε περιόδους κρίσης, όπως η πανδημία COVID-19, όπου η σταθερότητα, η επικοινωνιακή ικανότητα και η προσαρμοστικότητα της ηγεσίας αποδεικνύονται ουσιώδεις για τη διατήρηση της απόδοσης και της επαγγελματικής ικανοποίησης των εργαζομένων. Ειδικότερα, η ανάλυση δείχνει ότι η ύπαρξη διαύλων επικοινωνίας και η προώθηση συνεργατικών δομών ενισχύουν τη συνολική εργασιακή ικανοποίηση και τη διατήρηση των εργαζομένων στον κλάδο. Επιπλέον, η μελέτη περίπτωσης του Γενικού Νοσοκομείου Γιαννιτσών αποτυπώνει τη σημασία της στρατηγικής ώθησης ως εργαλείου για τη διαμόρφωση ενός υποστηρικτικού εργασιακού περιβάλλοντος. Δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά σε οικονομικά κίνητρα αλλά αναδεικνύει τη σημασία της ηθικής αναγνώρισης, της ενίσχυσης των διαπροσωπικών σχέσεων και της συμμετοχής στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η εστίαση στην οργανωσιακή κουλτούρα και στην προσαρμογή της ηγεσίας στις ανάγκες του προσωπικού αποδεικνύεται εξέχουσης σημασίας για την ενίσχυση της εργασιακής αφοσίωσης. Τέλος, η στρατηγική ώθηση δεν αποτελεί μόνο μέσο βελτίωσης της απόδοσης των εργαζομένων, αλλά και εργαλείο διοικητικής ανάπτυξης, ενισχύοντας τη βιωσιμότητα των υπηρεσιών υγείας μέσω της επένδυσης στο ανθρώπινο κεφάλαιο και της δημιουργίας ενός πλαισίου επαγγελματικής εξέλιξης. Μεθοδολογικά, εφαρμόστηκε ποσοτική έρευνα, μέσω ερωτηματολογίων, όπου εξετάστηκαν τα κίνητρα, η συμμετοχή στη συνεχιζόμενη εκπαίδευση, καθώς και η αντίληψη των εργαζομένων για την ηγεσία. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε μετά την πανδημία COVID-19, μια περίοδο όπου οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας κλήθηκαν να ανταπεξέλθουν σε πρωτόγνωρες συνθήκες. Παρότι η συνεχιζόμενη εκπαίδευση θεωρείται σημαντική για την επαγγελματική ανάπτυξη, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η άμεση σύνδεσή της με την εργασιακή απόδοση δεν αναγνωρίζεται ευρέως. Αυτό ενδέχεται να οφείλεται στην ανάγκη των εργαζομένων να επικεντρωθούν σε πρακτικές δεξιότητες και σε άμεση υποστήριξη μετά από μια περίοδο κρίσης. Η έρευνα διεξήχθη σε μια περίοδο όπου το σύστημα υγείας βρισκόταν σε φάση ανάκαμψης από την πανδημία COVID-19, γεγονός που διαμόρφωσε σημαντικά την αντίληψη των εργαζομένων. Παρότι η θεωρία αναδεικνύει την ηγεσία ως βασικό παράγοντα παρακίνησης, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι εστιάζουν περισσότερο σε άμεσα κίνητρα, όπως η εργασιακή ασφάλεια και η οργανωσιακή υποστήριξη. Αυτό μπορεί να σχετίζεται με την εξάντληση που προκάλεσε η πανδημία και την ανάγκη για πιο άμεσα, χειροπιαστά κίνητρα όπως η εργασιακή ασφάλεια και η αναγνώριση. Η στρατηγική ώθηση και τα κίνητρα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη θεωρητική θεμελίωση της εργασιακής παρακίνησης. Ωστόσο, η έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε μετά την πανδημία COVID-19, καταδεικνύει ότι οι εργαζόμενοι ενδέχεται να εστιάζουν περισσότερο σε παράγοντες όπως η σταθερότητα, η οργανωσιακή υποστήριξη και η εξισορρόπηση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, υποδηλώνοντας ότι, σε περιόδους κρίσης και ανάκαμψης, οι προτεραιότητες των εργαζομένων μπορεί να μεταβάλλονται, επηρεάζοντας την αποτελεσματικότητα των κινήτρων που προτείνονται στη θεωρία. Τα ευρήματα τονίζουν την ανάγκη, για ενίσχυση των κινήτρων και της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης του προσωπικού, καθώς και τη βελτίωση του διοικητικού μοντέλου ηγεσίας. Η έρευνα προτείνει συγκεκριμένες στρατηγικές, όπως η αύξηση του ανθρώπινου δυναμικού, η εισαγωγή ευέλικτων προγραμμάτων εκπαίδευσης και η εφαρμογή ηγετικών προσεγγίσεων, που ενισχύουν τη συνεργασία και την εμπιστοσύνη, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε υψηλότερα επίπεδα απόδοσης και επαγγελματικής ικανοποίησης, συμβάλλοντας στη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας.