Επίδραση του όζοντος της ατμόσφαιρας στη ρινική ροή και στη φλεγμονή των αεραγωγών παιδιών σχολικής ηλικίας στην περιοχή της Θεσσαλονίκης

Abstract

The purpose of the present study is to investigate the short-term effects of exposure to ambient ozone (O3) on nasal airflow, by performing rhinomanometry, and on airway inflammation, by measuring exhaled Nitric Oxide (FeNO), in school children, 10-11 years old, in the area of Thessaloniki. 91 school-age children were included – 47 of whom underwent rhinomanometry. The study was carried out during the academic year 2013-2014 in 4 weeks covering the seasonal variation. Time-activity questionnaires, personal O3 samplers, flowmeters for the daily measurement of peak expiratory flow were distributed, and 1 week later respiration measurements were performed and the materials given to the children were collected. Study areas were selected according to O3 levels and schools were classified into high and low O3 areas. Daily outdoor measurements of O3 and other pollutants from stationary government meters were also examined. Mixed models with control for confounding factors were applied to the analysis. A 10 µg/m3 increase in weekly personal O3 exposure concentrations was associated with a 12.7% decrease in inspiratory nasal airflow (29.4% during the high O3 period) that did not reach the conventional level of statistical significance. When same-day and previous-day outdoor exposure were considered, the respective rates were 13.48% and 43.58% (P=0.02). Regarding personal exposure to O3 and its relationship with FeNO - for the subgroup of children who had undergone rhinomanometry - an increase in FeNO was observed (not statistically significant) which showed an association with weekly personal measurements after adjustment for many confounders factors and regulation for particulate matter with diameter 10μm (PM10) concentration. No significant correlation was found between personal O3 exposure and spirometric parameters, although forced vital capacity (FVC) decreased with increasing O3 exposure. There is evidence of an increased risk of nasal obstruction when children are exposed to high O3 concentration. The effect is more pronounced when short-term exposure effects are considered and when limited to measurements taken during the Spring period.

Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι η διερεύνηση των βραχυπρόθεσμων επιδράσεων της έκθεσης σε περιβαλλοντικό όζον (Ο3) στην ρινική ροή αέρα, μέσω της διενέργειας ρινομανομετρίας και στη φλεγμονή των αεραγωγών, μέσω της μέτρησης του εκπνεόμενου Μονοξειδίου του Αζώτου (FeNO), παιδιών σχολικής ηλικίας, 10-11 ετών, στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Συμπεριλήφθηκαν 91 παιδιά σχολικής ηλικίας – 47 εκ των οποίων υποβλήθηκαν σε ρινομανομετρία. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε κατά το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014 σε 4 εβδομάδες που κάλυπταν την εποχιακή διακύμανση. Διανεμήθηκαν ερωτηματολόγια χρόνου- δραστηριοτήτων, προσωπικοί δειγματολήπτες Ο3, ροόμετρα για την καθημερινή μέτρηση της μέγιστης εκπνευστικής ροής και 1 εβδομάδα αργότερα πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις αναπνοής και παραλήφθηκαν τα υλικά που είχαν παραδοθεί στα παιδιά. Οι περιοχές μελέτης επιλέχθηκαν σύμφωνα με τα επίπεδα O3 και τα σχολεία ταξινομήθηκαν σε περιοχές με υψηλή και χαμηλή περιεκτικότητα σε O3. Εξετάστηκαν επίσης καθημερινές μετρήσεις του Ο3 και άλλων ρύπων σε εξωτερικούς χώρους από σταθερούς κρατικούς μετρητές. Για την ανάλυση εφαρμόστηκαν μικτά μοντέλα με έλεγχο συγχυτικών παραγόντων. Αύξηση 10 μg/m3 στις εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις προσωπικής έκθεσης στο O3 συσχετίστηκε με μείωση 12,7% στη ροή εισπνευστικού αέρα από τη μύτη (29,4% κατά την περίοδο υψηλής περιεκτικότητας σε Ο3) που δεν έφτασε το συμβατικό επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας. Όταν λήφθηκε υπόψη η έκθεση σε εξωτερικούς χώρους της ίδιας και της προηγούμενης ημέρας, τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 13,48% και 43,58% (P=0,02). Όσον αφορά την προσωπική έκθεση στο O3 και τη σχέση της με το FeNO - για την υποομάδα των παιδιών που είχαν υποβληθεί σε ρινομανομετρία - παρατηρήθηκε αύξηση στο FeNO (μη στατιστικά σημαντική) η οποία εμφανίζει συσχέτιση με τις εβδομαδιαίες προσωπικές μετρήσεις μετά από προσαρμογή για πολλούς συγχυτικούς παράγοντες και ρύθμιση για τη συγκέντρωση των μικροσωματιδίων με διάμετρο 10μm (PM10). Δε βρέθηκε σημαντική συσχέτιση μεταξύ της προσωπικής έκθεσης στο O3 και των σπιρομετρικών παραμέτρων, αν και η δυναμική ζωτική χωρητικότητα (FVC) μειώθηκε με την αύξηση της έκθεσης σε O3. Υπάρχει ένδειξη για αυξημένο κίνδυνο ρινικής απόφραξης κατά την έκθεση των παιδιών σε υψηλή συγκέντρωση Ο3. Το αποτέλεσμα είναι πιο έντονο όταν λαμβάνονται υπόψη τα αποτελέσματα βραχυχρόνιας έκθεσης και όταν περιορίζεται στις μετρήσεις που λήφθηκαν κατά την περίοδο της Άνοιξης.