Dialogues among commons and resilience: analysing community participation and its results in diverse global cities

Abstract

This dissertation responds to the following question through research and action: How do community initiatives respond in cases of perceived risks within different contexts (geographical, historical, social) and does this response affect resilience? While the communities worldwide face an incremental amount of events that put life under threat and affect deeply marginalized population groups, resilience policies and many times research are observed to fail to address the needs of those affected the most. The study of the action of the great number and variety of community initiatives that act during threats could support the action of the same and propose more just resilience practices. The analysis of this dissertation is situated within the territories of Moravia (Medellin, Colombia) and Jamaica Plain and Cambridge (Boston, MA, USA) and is evolved per context and comparatively. The dissertation initiates with an inclusive literature review among community initiatives and resilience, analyzing research in 5 languages evolved in diverse localities. The analysis of the case studies informs this highly under-examined field of study. It creates valuable evidence on the vital role of community initiatives in the cities of crises and the importance of the social, historical and cultural aspects of the territory that define the process. It proposes that a resilience praxis, instead of practice and theory, can highly inform resilience studies towards an equitable approach. Community initiatives, and specifically the way they coexist, interact, complement each other and transform during threats, are proven to play a vital role in this resilience praxis. The dissertation advances the knowledge on the action of those initiatives and proposes a novel understanding of commoning theories while closing the gap among both of those fields and resilience. The methodology roadmap of the case studies couples processes of territorialization of memories and narrative with participatory research and action methodologies. “TRI-Remembered”, “REACT-MD” and “CARES-MAP” are two tools and a roadmap designed, validated and openly provided in the dissertation in a way that can be replicated in different geo-sociohistorical contexts. The territorial memories of 344 inhabitants of the territories of Moravia (Medellin, Colombia) and Jamaica Plain and Cambridge (Boston, MA, USA), define the meaning of risk and response within the past, present and future history. 155 community initiatives are identified by the inhabitants as part of resilience processes, and are subsequently documented through semi-structured interviews with members of the initiatives and categorized as per their characteristics, coexistence, interaction, complementarity and transformation. The characteristics of these two ecosystems of community initiatives reveal two “Neighborhoods as Commons” that manage to support a diversity of resilience attributes. The research is based on a circular, seamless process among research, education and action, that lead to the support of existent territorial processes in the case of Boston, and the cocreation of collective processes in the case of Medellin so as to respond to collective claims. The process of “Community of Dialogue”, as a process among inhabitants, professors and students in the neighborhood of Moravia, organized as part of this dissertation and expanded beyond it, leads to mutual knowledge among academia and community, informs the methodology and theory of this dissertation and leads to the co-creation of a book, a map, an exhibition and a song, understanding these as tools that promote multi-stakeholder collaborations towards the protection of life and territory in front of the threats of present and future history.

Η διδακτορική διατριβή απαντά στο ακόλουθο ερώτημα μέσω έρευνας και δράσης: Πώς δρουν οι κοινοτικές πρωτοβουλίες σε περιπτώσεις αντιληπτών κινδύνων σε διαφορετικά πλαίσια (γεωγραφικά, ιστορικά, κοινωνικά); Η απόκριση αυτή επηρεάζει την ανθεκτικότητα; Ενώ οι κοινότητες παγκοσμίως απειλούνται από έναν αυξανόμενο αριθμό γεγονότων που επηρεάζουν πιο έντονα περιθωριοποιημένες πληθυσμιακές ομάδες, παρατηρείται ότι οι πολιτικές ανθεκτικότητας και πολλές φορές η έρευνα αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις ανάγκες αυτών που επηρεάζονται πιο έντονα. Η μελέτη της δράσης των ποικίλων κοινοτικών πρωτοβουλιών που δρουν κατά τη διάρκεια απειλών υπόσχεται να προτείνει πιο δίκαιες πρακτικές ανθεκτικότητας και να υποστηρίξει τη δράση τους. Η ανάλυση αυτής της διατριβής τοποθετείται στις περιοχές της Μοραβία (Μεντεγίν, Κολομβία), του Τζαμάικα Πλέιν και του Κέιμπριτζ (Βοστόνη, ΗΠΑ). Ξεκινάει με μια συμπεριληπτική βιβλιογραφική ανασκόπηση μεταξύ κοινοτικών πρωτοβουλιών και ανθεκτικότητας, αναλύοντας έρευνες σε 5 γλώσσες και πλήθος πλαισίων αναφοράς. Η ανάλυση περιπτώσεων ενημερώνει αυτό το εξαιρετικά υποεξετασμένο πεδίο μελέτης, προσφέροντας πολύτιμα αποτελέσματα σχετικά με το ρόλο των κοινοτικών πρωτοβουλιών στις πόλεις των κρίσεων και τη σημασία των κοινωνικών, ιστορικών και πολιτιστικών πτυχών των τοπικών πλαισίων. Προτείνει ότι η “πράξη ανθεκτικότητας”, αντί της θεωρίας ή πρακτικής, οδηγεί τις μελέτες ανθεκτικότητας προς μια πιο συμπεριληπτική προσέγγιση. Αποδεικνύεται ότι οι κοινοτικές πρωτοβουλίες, και συγκεκριμένα ο τρόπος με τον οποίο συνυπάρχουν, αλληλεπιδρούν, αλληλοσυμπληρώνονται και μεταβάλλονται σε περιπτώσεις καταστροφών, διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο εντός αυτής της πράξης ανθεκτικότητας. Η διατριβή εξελίσει τη γνώση πάνω στη δράση αυτών των πρωτοβουλιών, προτείνει μια νέα κατανόηση και εφαρμογή των θεωριών των “κοινών”, ενώ κλείνει το χάσμα μεταξύ αυτών των επιστημονικών πεδίων και της ανθεκτικότητας. Η μεθοδολογική οδός των μελετών περίπτωσης συνδυάζει διαδικασίες εδαφικοποίησης της μνήμης και αφήγησης με μεθοδολογίες συμμετοχικής έρευνας- δράσης. Το "TRI-Remembered", το "REACT-MD" και το "CARES-MAP" είναι δύο εργαλεία και μία οδός που σχεδιάζονται, επικυρώνονται και παρουσιάζονται στη διατριβή ώστε να μπορούν να εφαρμοστούν σε διαφορετικά γεω-κοινωνικοϊστορικά πλαίσια. Οι εδαφικές μνήμες 344 κατοίκων της Μοραβία (Μεντεγίν, Κολομβία), του Τζαμάικα Πλέιν και του Κέιμπριτζ (Βοστόνη, ΗΠΑ), προσδιορίζουν την έννοια του κινδύνου και της απόκρισης. 155 κοινοτικές πρωτοβουλίες εντοπίζονται από τους κατοίκους ως μέρος διαδικασιών ανθεκτικότητας και στη συνέχεια καταγράφονται μέσω ισάριθμων ημιδομημένων συνεντεύξεων με συμμετέχοντες, και κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους, τον τρόπο που συνυπάρχουν, αλληλεπιδρούν, αλληλοσυμπληρώνονται και μεταβάλλονται. Τα χαρακτηριστικά αυτών των δύο οικοσυστημάτων κοινοτικών πρωτοβουλιών αποκαλύπτουν δύο «Γειτονιές ως Κοινά» που κατορθώνουν να υποστηρίξουν ποικίλα χαρακτηριστικά της ανθεκτικότητας. Η έρευνα βασίζεται σε μια κυκλική διαδικασία έρευνας, εκπαίδευσης και δράσης, που οδηγεί στην υποστήριξη προϋπαρχόντων κοινοτικών διαδικασιών στην περίπτωση της Βοστόνης και στη δημιουργία συλλογικών διαδικασιών στην περίπτωση του Μεντεγίν. Η διαδικασία της «Κοινότητας του Διαλόγου» μεταξύ κατοίκων, καθηγητών και φοιτητών στη γειτονιά της Μοραβία οδηγεί σε αμοιβαία γνώση μεταξύ πανεπιστημίου και κοινότητας, ενημερώνει τη μεθοδολογία και τη θεωρία της διατριβής και οδηγεί στη συνδημιουργία ενός βιβλίου, ενός χάρτη, μιας έκθεσης και ενός τραγουδιού, κατανοώντας αυτές τις υλικότητες ως εργαλεία που προωθούν πολυεπίπεδες συνεργασίες προς την προστασία της ζωής και της γειτονιάς μπροστά σε παροντικές και μελλοντικές απειλές.