Η σχέση της ανακοπής του άρθρου 632 με την ανακοπή του άρθρου 933

Abstract

The doctoral thesis deals with the relationship between the oppositions of articles 632 and 933 of the Code of Civil Procedure and more specifically the procedural issues that arise in the (most common) case of cumulative but also in that of their consecutive lodging. In particular, the historical origin of each opposition, the object of the trial of each legal remedy are listed, the issues of late claims and the abidance of the pre-trial principle are analyzed and a comparison is made of the legal protection provided by each one of them and analysis about the debtor’s legitimate interest for the lodging of both either cumulatively or consecutively and this because the opposition of art. 632 offers more effective protection as it cancels the enforceable title while the opposition of art. 933 is wider in time because it cancels the enforcement actions carried out after the issuance of the enforceable title. Subsequently, the doctoral thesis examines the debtor’s ability for the cumulative lodging of the opposition of art. 933 with the same writ of the opposition of art. 632 when the latter is subject to the jurisdiction of the Multi-Member Court of First Instance, the accumulation due to relevance of the opposition of art. 933 which is against the following acts of enforcement in the competent court of the opposition of art. 632, procedural issues from the different deadline for lodging each legal remedy, the application or not of the proof only by documents in the case of the cumulative lodging, the allegations that can be presented with these writs and the additional allegations of the two oppositions, the obligation or non for the observance of the principle of arising all the allegations in one writ in case of the consecutive lodging of the two legal remedies, more specific reasons of the two oppositions such as the certain and of a fixed amount claim, the objection of set-off and time-barred and the other one of acting on the contrary to the principles of good faith and morality, the matter of the pendency of the two oppositions, the procedural phenomenon of the final decision’s presedent from each opposition but also from the payment order, the one of the enforceability of the first-instance modification decision, the other one of the implicit acceptance of the rejection decision on the opposition of art. 632 in relation to the right to lodge the opposition of art. 933 and finally the issues that arise from the lodging legal remedies such as the opposition of default of appearance, the appeal, the cassation or the request for de novo judicial review, always in the case of their cumulative and consecutive lodging.

Αντικείμενο της παρούσας μελέτης είναι η σχέση της ανακοπής του αρθρ. 632 με την ανακοπή του αρθρ. 933 και πιο συγκεκριμένα τα δικονομικά ζητήματα που προκύπτουν στη (συχνότερη) περίπτωση της σωρευτικής αλλά και σε εκείνη της διαδοχικής άσκησής τους. Ειδικότερα, γίνεται παράθεση της ιστορικής καταγωγής της κάθε ανακοπής, του αντικειμένου της δίκης του κάθε ενδίκου βοηθήματος, αναλύονται τα ζητήματα των οψιγενών ισχυρισμών και της τήρησης της αρχής της προδικασίας και λαμβάνει χώρα σύγκριση της παρεχόμενης ένδικης προστασίας από κάθε ένδικο βοήθημα και ανάλυση του εννόμου συμφέροντος του οφειλέτη για την άσκηση αμφοτέρων είτε σωρευτικά είτε διαδοχικά και τούτο διότι η μεν ανακοπή του αρθρ. 632 προσφέρει δραστικότερη προστασία καθώς ακυρώνει τον εκτελεστό τίτλο ενώ η ανακοπή του αρθρ. 933 είναι ευρύτερη χρονικά διότι ακυρώνει τις μετά από την έκδοση του εκτελεστού τίτλου διενεργηθείσες πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης. Ακολούθως, η μελέτη εξετάζει τη δυνατότητα του οφειλέτη για τη σωρευτική άσκηση της ανακοπής του αρθρ. 933 με το δικόγραφο της ανακοπής του αρθρ. 632 όταν το τελευταίο υπάγεται στην καθ’υλην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, τη σώρευση λόγω συνάφειας της ανακοπής του αρθρ. 933 που στρέφεται κατά των επόμενων πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης στο κατά τόπο αρμόδιο δικαστήριο της ανακοπής του αρθρ. 632, δικονομικά ζητήματα από τη διαφορετική προθεσμία άσκησης κάθε ενδίκου βοηθήματος, τη εφαρμογή ή μη της παραχρήμα απόδειξης στην περίπτωση της σωρευτικής άσκησης, τους ισχυρισμούς που δύναται να προβληθούν με τα δικόγραφα αυτά και τους πρόσθετους λόγους των δύο ανακοπών, την υποχρέωση ή μη της τήρησης της αρχής του ανευ επικουρίας δικάζεσθαι στη διαδοχική άσκηση των δύο ενδίκων βοηθημάτων, ειδικότερους λόγους των δύο ανακοπών, όπως το βέβαιο και το εκκαθαρισμένο της απαίτησης, την ένσταση συμψηφισμού, την ένσταση παραγραφής και την ένσταση του αρθρ. 281 ΑΚ, το ζήτημα της εκκρεμοδικίας μεταξύ των δύο ανακοπών, το δικονομικό φαινόμενο του δεδικασμένου από την τελεσίδικη απόφαση από την κάθε ανακοπή αλλά και από τη διαταγή πληρωμής, της εκτελεστότητας της πρωτοβάθμιας διαπλαστικής απόφασης, της σιωπηρής αποδοχής της απορριπτικής απόφασης επί της ανακοπής του αρθρ. 632 σε σχέση με το δικαίωμα άσκησης της ανακοπής του αρθρ. 933 και τέλος τα ζητήματα που ανακύπτουν από την άσκηση των ενδίκων μέσων, όπως της ανακοπής ερημοδικίας, της έφεσης, της αναίρεσης και της αίτησης αναψηλάφησης στην περίπτωση πάντα της σωρευτικής και της διαδοχικής άσκησής τους.