Ο πολιτικός έλεγχος του στρατού σε διαφορετικά υποδείγματα δημοκρατικών πολιτικών συστημάτων: συγκριτική μελέτη Ηνωμένου Βασιλείου και Γαλλίας

Abstract

The title of the PhD thesis is "Civilian control of the military in different samples of democratic political systems: A comparative study of the UK and France". Civilian control of the military belongs to the broad theoretical framework of civil-military relations discipline, which concerns the relationship between the armed forces and politics within states. The form in which these relations are structured in the modern era has begun from modernity and the establishment of nation-states, with the theory of civil-military relations developing after the Second World War. The research question is why the Armed Forces do not assume power in a democratic society of political liberalism. The methodology is a comparative analysis using working hypotheses, a) political culture, b) decolonization, c) the Armed Forces as an interest group, and d) the influence of the international environment on national defense and foreign policy. The field of study is the United Kingdom and France, two countries with a long but different democratic tradition, which has influenced the way their civil-military relations have evolved. This doctoral thesis highlights the factors that characterize the military institution in the democratic system, its relationship with politics and how the political leadership responds to developments in security issues. The securing of civilian control of the military in the UK and France is a result of the historical development of state-building in each country. Political liberalism is the ideological narrative that influences their civil-military relations. It is the theoretical framework by which the national army of modernity was organized. In the United Kingdom, it established the political culture of military professionalism, while in France republicanism led to a politicization of civilian control. State legislation and the establishment of highest state structures organize the hierarchy of command and the process of decision-making for the military sector, integrating the military institution into the overall inter-governmental operation.

O τίτλος της διδακτορικής διατριβής είναι "Ο πολιτικός έλεγχος του στρατού σε διαφορετικά υποδείγματα δημοκρατικών πολιτικών συστημάτων: Συγκριτική μελέτη Ηνωμένου Βασιλείου και Γαλλίας". Ο πολιτικός έλεγχος του στρατού ανήκει στο ευρύ θεωρητικό πλαίσιο του τομέα των πολιτικο-στρατιωτικών σχέσεων, που αφορά τις σχέσεις των ενόπλων δυνάμεων και πολιτικής στο εσωτερικό των κρατών. Η μορφή που είναι δομημένες οι σχέσεις αυτές στην σύγχρονη εποχή αρχίζει με την νεωτερικότητα και την ίδρυση των εθνών-κρατών, με την θεωρία των πολιτικο-στρατιωτικών σχέσεων να αναπτύσσεται μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ερευνητικό ερώτημα είναι γιατί οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν αναλαμβάνουν την εξουσία σε μια δημοκρατική κοινωνία πολιτικού φιλελευθερισμού. Η μεθοδολογία είναι η συγκριτική ανάλυση, με χρήση υποθέσεων εργασίας, α) την πολιτική κουλτούρα, β) η απο-αποικιοποίηση, γ) οι Ένοπλες Δυνάμεις ως ομάδα συμφερόντων και δ) η επιρροή του διεθνούς περιβάλλοντος στην εθνική αμυντική και εξωτερική πολιτική. Πεδίο μελέτης είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, δύο χώρες με μακρά αλλά διαφορετική δημοκρατική παράδοση, που επηρέασε και τον τρόπο εξέλιξης των πολιτικο-στρατιωτικών τους σχέσεων. Στην διατριβή αυτή αναδεικνύονται οι παράγοντες που χαρακτηρίζουν τον στρατιωτικό θεσμό στο δημοκρατικό σύστημα, η σχέση του με την πολιτική και πώς ανταποκρίνεται η πολιτική ηγεσία στις εξελίξεις των ζητημάτων ασφαλείας. Η εξασφάλιση του πολιτικού ελέγχου των Ενόπλων Δυνάμεων στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Γαλλία είναι αποτέλεσμα της ιστορικής εξέλιξης της οικοδόμησης του εκάστοτε κράτους. Ο πολιτικός φιλελευθερισμός αποτελεί το ιδεολογικό αφήγημα που διέπει τις πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις. Είναι το θεωρητικό πλαίσιο με το οποίο οργανώθηκε ο εθνικός στρατός της νεωτερικότητας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο συγκροτήθηκε η πολιτική κουλτούρα του επαγγελματισμού των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ στην Γαλλία ο ρεπουμπλικανισμός οδηγεί σε μια πολιτικοποίηση του πολιτικού ελέγχου τους. Η κρατική νομολογία και η θέσπιση ανώτατων κρατικών δομών οργανώνουν την ιεραρχία της διοίκησης και της διαδικασίας της λήψης αποφάσεων που αφορούν τον στρατιωτικό τομέα, εντάσσοντας τον στρατιωτικό θεσμό στην συνολική διακυβερνητική λειτουργία.