Στρατηγικός ανασχεδιασμός οργανωτικών συστημάτων και επιχειρηματικών διαδικασιών των ελληνικών αγροτικών νοικοκυριών

Abstract

Greek rural households in their timeless struggle for better conditions and quality of life, but also for a livelihood worthy of their efforts, sacrifices, values, contribution and history, constantly face evolutionary elements, functional limitations and obstacles. The consequence of all this is, with a few exceptions, that their agricultural income falls short of several other social groups, resulting in them experiencing a strong and lasting income inequality in relation to other households and even in some cases even the risk of survival.This whole situation is basically due to a series of environmental influences and changes which over the last forty years have had a decisive impact on them. On the one hand, the absolute domination of extreme neoliberalism and the globalization of the economy and the market, combined with their catalytic contribution to the creation of the recent economic crisis, and on the other hand the constant redefinition of the content and directions of the European Common Agricultural Policy (CAP), have made them quite vulnerable and insecure.Above all, however, from the wrong development strategies and policies of the agricultural sector in Greece to date, which have not been followed by local and regional plans and guidelines, nor by European and national operational frameworks that would ensure effective coordination, the necessary jurisdictions, incentives, but also creative initiatives, but only by policies of temporary or opportunistic revitalization of the economic fabric and the productive capacities of rural areas.The whole project of the doctoral dissertation is to make itself substantial and interesting, if we take into account the absence of similar combined studies in the domestic and international literature, which logically leads it to claim an originality, expecting in fact a wider added value and contribution to the main part of its interest, that of primarily the increase in the incomes of Greek rural households, and secondarily to the need to fill an important gap in scientific reflection and approach to issues related to the improvement of the quality of life of these households in general, through the development of innovative organizational, production, business and commercial processes and actions of their farms, even their (possible) business units of rural existence.

Τα ελληνικά αγροτικά νοικοκυριά στον διαχρονικό τους αγώνα για καλύτερες συνθήκες και ποιότητα ζωής, αλλά και για έναν βιοπορισμό αντάξιο των κόπων, των θυσιών, των αξιών, της προσφοράς και της ιστορίας τους, αντιμετωπίζουν διαρκώς εξελικτικά στοιχεία, λειτουργικούς περιορισμούς και εμπόδια. Συνέπεια όλων αυτών είναι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, το αγροτικό τους εισόδημα να υπολείπεται αρκετών άλλων κοινωνικών ομάδων με αποτέλεσμα να βιώνουν μια έντονη και διαρκή εισοδηματική ανισότητα σε σχέση με τα υπόλοιπα νοικοκυριά και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και τον κίνδυνο της επιβίωσης.Η όλη αυτή κατάσταση οφείλεται κατά βάση σε μια σειρά από περιβαλλοντικές επιδράσεις και αλλαγές οι οποίες τα τελευταία σαράντα χρόνια τα επηρεάζουν καθοριστικά. Από τη μια η απόλυτη κυριαρχία του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και της αγοράς, σε συνδυασμό με την καταλυτική συμβολή τους στη δημιουργία της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, και από την άλλη ο διαρκής επαναπροσδιορισμός του περιεχομένου και των κατευθύνσεων της ευρωπαϊκής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (Κ.Α.Π), τα έχουν καταστήσει αρκετά ευάλωτα και ανασφαλή. Πρωτίστως όμως από τις μέχρι σήμερα λανθασμένες αναπτυξιακές στρατηγικές και πολιτικές του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα, οι οποίες δεν ακολουθήθηκαν από τοπικά και περιφερειακά σχέδια και προσανατολισμούς, αλλά και ούτε από ευρωπαϊκά και εθνικά λειτουργικά πλαίσια που θα εξασφάλιζαν τον αποδοτικό συντονισμό, τις αναγκαίες δικαιοδοσίες, τα κίνητρα, αλλά και τις δημιουργικές πρωτοβουλίες, παρά μόνο από πολιτικές προσωρινής ή ευκαιριακής αναζωογόνησης του οικονομικού ιστού και των παραγωγικών ικανοτήτων των αγροτικών περιοχών. Tο όλο εγχείρημα της διδακτορικής διατριβής είναι να αποβεί η ίδια ουσιαστική και ενδιαφέρουσα, αν ληφθεί υπ’ όψη η απουσία παρόμοιων συνδυαστικών μελετών στην εγχώρια και διεθνή βιβλιογραφία, γεγονός που λογικά την οδηγεί στη διεκδίκηση μιας πρωτοτυπίας, προσδοκώντας μάλιστα σε μια ευρύτερη προστιθέμενη αξία και συνεισφορά στο βασικό κομμάτι του ενδιαφέροντός της, αυτό πρωτίστως της αύξησης των εισοδημάτων των ελληνικών αγροτικών νοικοκυριών, και δευτερευόντως στην ανάγκη πλήρωσης ενός σημαντικού κενού στον επιστημονικό προβληματισμό και προσέγγιση θεμάτων που αφορούν τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των νοικοκυριών αυτών γενικότερα, μέσω της ανάπτυξης καινοτόμων οργανωτικών, παραγωγικών, επιχειρηματικών και εμπορικών διαδικασιών και δράσεων των εκμεταλλεύσεών τους, ακόμα και των (πιθανών) επιχειρηματικών τους μονάδων αγροτικής υπόστασης.