Conceptualising a visual culture curriculum for Greek art education

Abstract

This research contributes to the current debate about the need to redefine the goals and content of art education. The aim was to establish whether or not visual culture should be introduced into the school curriculum at primary level in Greece and if so how. It began with a review of international literature conducted to determine the current state of knowledge about visual culture education and an analysis of recent reforms to the Greek art curriculum. This led to the development of a theoretical framework for the empirical research in Greece and a working definition of visual culture education.The research had two parts. In the first part, the researcher conducted group interviews with Greek children, aged between 6 and 12, for the purposes of establishing their preferences for visual culture genres and their understanding of everyday images as a learning resource. The findings were that these children were aware that they lived in and interacted with visual images in the real world; they preferred looking at television imagery, but did not fully comprehend how they influenced their identity construction. In the second part, the researcher introduced visual culture education content and methods into art lessons in Greece. She conducted an educational intervention in two primary school classrooms over a period of five weeks using an experimental curriculum entitled ‘Deconstructing Television Imagery’. The evaluation found that the curriculum focus on telenovelas and Barbie animated films motivated learners to participate in art lessons and extended their understanding of these visual culture genres and how they impact on viewers’ lives. A conclusion reached at the end of the research was that the primary school curriculum in Greece should include visual culture. Visual culture education should take into account the particularities of Greek students’ visual experiences and of Greek art education and culture. Consequently it should include fine arts, mass media and material culture, performing arts and the arts of spectacle. It would benefit from being interdisciplinary and embracing principles of critical pedagogy

Η έρευνα αυτή συμβάλλει στην τρέχουσα συζήτηση για την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των στόχων και του περιεχομένου της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Στόχος ήταν να καθοριστεί εάν ο οπτικός πολιτισμός θα μπορούσε να εισαχθεί ή όχι στο σχολικό πρόγραμμα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα και εάν ναι πώς. Η ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας διεξήχθη για τον προσδιορισμό της τρέχουσας κατάστασης των γνώσεων σχετικά με την εκπαίδευση στον οπτικό πολιτισμό και μια ανάλυση των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων στο πρόγραμμα σπουδών της ελληνικής τέχνης. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη ενός θεωρητικού πλαισίου για την εμπειρική έρευνα στην Ελλάδα και έναν λειτουργικό ορισμό του οπτικού πολιτισμού και της διδακτικής του. Η έρευνα είχε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, η ερευνήτρια πραγματοποίησε ομαδικές συνεντεύξεις με παιδιά, ηλικίας 6 έως 12 ετών, με σκοπό να καθορίσει τις προτιμήσεις τους για τα είδη του οπτικού πολιτισμού. Τα ευρήματα ήταν ότι αυτά τα παιδιά αντιλαμβάνονταν ότι ζούσαν και αλληλεπιδρούσαν με οπτικές εικόνες στον πραγματικό κόσμο. Προτιμούσαν να βλέπουν τηλεοπτικές εικόνες, αλλά δεν κατανοούσαν πλήρως πώς αυτές επηρέζουν την κατασκευή της ταυτότητάς τους. Στο δεύτερο μέρος, η ερευνήτρια εισήγαγε το περιεχόμενο και τις μεθόδους διδακτικής του οπτικού πολιτισμού στην εικαστική αγωγή στην Ελλάδα. Πραγματοποίησε μια εκπαιδευτική παρέμβαση σε δύο τάξεις του δημοτικού σχολείου σε διάστημα πέντε εβδομάδων χρησιμοποιώντας ένα πειραματικό πρόγραμμα σπουδών με τίτλο «Αποδομώντας την τηλεοπτική εικόνα». Η αξιολόγηση διαπίστωσε ότι το πρόγραμμα σπουδών το οποίο εστίασε σετηλενουβέλες και σεταινίες κινουμένων σχεδίων της Barbie παρακίνησε τους μαθητές να συμμετάσχουν στα μαθήματα και διεύρυνε την κατανόησή τους για αυτά τα είδη οπτικού πολιτισμού και για τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν τη ζωή των θεατών.Ένα συμπέρασμα στο τέλος της έρευνας ήταν ότι το πρόγραμμα σπουδών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα πρέπει να περιλαμβάνει τη διδακτική του οπτικού πολιτισμού. Η διδασκαλία του οπτικού πολιτισμού θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες των εικαστικών εμπειριών των Ελλήνων μαθητών και της ελληνικής καλλιτεχνικής εκπαίδευσης και πολιτισμού. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να περιλαμβάνει τις καλές τέχνες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τον υλικό πολιτισμό, τις παραστατικές τέχνες και τις τέχνες του θεάματος.