Πρόγραμμα ελέγχου και παρέμβασης για την ορθή χρήση των αντιμηκυτιακών φαρμάκων στο Γ.Ν.Α. "ΛΑΪΚΟ"

Abstract

Objectives: To assess the impact of an antifungal stewardship (AFS) program on appropriate use, con- sumption and acquisition costs of antifungals, and on clinical outcomes (in-hospital-mortality, in-hospital- length-of-stay).Methods: The study was conducted at a 535-bed tertiary-care hospital and had three consecutive peri- ods. A) Observational period (10 months): all antifungal prescriptions were prospectively evaluated. B) Educational intervention to increase the awareness on proper antifungals use. C) Implementation of a non-compulsory AFS program (10 months) based on prospective audit and feedback. Interrupted time series analysis has been used to assess the impact of the intervention.Results: During the pre-interventional period 198 AF prescriptions for 147 patients, have been evaluated compared to 181 prescriptions in 138 patients during the AFS period. Statistical analysis showed a sig- nicant immediate drop of inappropriate prescriptions after intervention with a signicantly declining trend thereafter, and a signicant drop of the total consumption of antifungals immediately after the in- tervention with a signicant declining trend thereafter. All-cause, in-hospital- mortality was stable during the pre-intervention period with a signicant declining trend after the AFS program implementation, al- though no immediate intervention effect could be established. Comparison of pre-and post-interventional periods showed signicant reduction in acquisition costs (-26.8%, p<0.001) but no difference regarding the total number of bed-days (107,654 vs. 102,382), and mean length of hospital-stay (5.19 vs. 4.96 days, p=NS).Conclusions: The implementation of a non-compulsory AFS program resulted in signicant improvement in the quality of prescriptions and reduction in antifungals consumption and acquisitions costs, without affecting the overall in-hospital-mortality and mean in-hospital-length-of-stay.

Στόχοι: Να εκτιμηθεί ο αντίκτυπος ενός προγράμματος αντιμυκητιακής διαχείρισης (ΠΑΔ) στην κατάλληλη χρήση, το κόστος κατανάλωσης και απόκτησης αντιμυκητιακών και τα κλινικά αποτελέσματα (νοσοκομειακή θνησιμότητα, διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο). Μέθοδοι: Η μελέτη διεξήχθη σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο τριτοβάθμιας περίθαλψης 535 κλινών και είχε τρεις διαδοχικές περιόδους. Α) Περίοδος παρατήρησης (10 μήνες): όλες οι αντιμυκητιακές συνταγές αξιολογήθηκαν προοπτικά. Β) Εκπαιδευτική παρέμβαση για την αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με τη σωστή χρήση των αντιμυκητιακών. Γ) Υλοποίηση ενός μη υποχρεωτικού ΠΑΔ (10 μήνες) βάσει προοπτικού ελέγχου και ανατροφοδότησης πληροφόρησης. Χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακοπής χρονοσειρών για την αξιολόγηση του αντίκτυπου της παρέμβασης. Αποτελέσματα: Κατά την προ-επεμβατική περίοδο, 198 συνταγογραφήσεις αντιμυκητιακών για 147 ασθενείς, αξιολογήθηκαν σε σύγκριση με 181 συνταγές σε 138 ασθενείς κατά τη διάρκεια της περιόδου ΠΑΔ . Η στατιστική ανάλυση έδειξε σημαντική άμεση πτώση των ακατάλληλων συνταγών αμέσως μετά την παρέμβαση, με παραμονή της πτωτικής τάσης στη συνέχεια, καθώς και μια παρατεταμένη σημαντική πτώση στη συνολική κατανάλωση αντιμυκητιακών αμέσως μετά την παρέμβαση και σημαντική πτωτική τάση μετέπειτα. Όλη η νοσοκομειακή θνητότητα ήταν σταθερή κατά την περίοδο πριν από την παρέμβαση με σημαντική πτωτική τάση μετά την εφαρμογή του προγράμματος ΠΑΔ. Η σύγκριση των προ- και μετά την παρέμβαση περιόδων έδειξε σημαντική μείωση του κόστους (-26,8%, p <0,001) αλλά καμία διαφορά ως προς τον συνολικό αριθμό των ημερών (107.654 έναντι 102.382) και τη μέση διάρκεια της παραμονής στο νοσοκομείο ( 5,19 έναντι 4,96 ημέρες, p = NS). Συμπεράσματα: Η εφαρμογή ενός μη υποχρεωτικού προγράμματος ΠΑΔ είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική βελτίωση της ποιότητας των συνταγών και τη μείωση της κατανάλωσης αντιμυκητιακών και του κόστους αγοράς, χωρίς να επηρεάζεται η συνολική θνητότητα στο νοσοκομείο και η μέση διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο.