Η ανάδειξη και διαχείριση του νεότερου πολιτισμού της Ζακύνθου μέσα από τα μνημεία και τα μουσεία της

Abstract

Zakynthos is endowed with numerous cultural and natural assets which are however left unexploited as the island is pursuing the model of standardized mass tourism at the risk of losing its particular character. This study attempts for the first time to develop a plan adopting a holistic approach to the management of the island’s cultural and natural assets, thus paving the way to its sustainable development. By recording the island’s history, as well as its tangible and intangible heritage, the study aims to reconstruct its cultural landscape across time, while demonstrating its potential for further enhancement. The focus on identity formation, access and uniqueness/ representativeness for each site or monument allows a fist-time overall assessment of Zakynthos’ cultural heritage which along with its particular natural environment are key components of the island’s character. At a theoretical level, this is an effort to develop a model designed to promote the management of the area’s cultural resources and therefore to enhance its sustainable development.

Η Ζάκυνθος, αν και διαθέτει ένα πλούσιο πολιτιστικό και φυσικό απόθεμα, το αφήνει ανεκμετάλλευτο, ακολουθώντας το πρότυπο του τυποποιημένου μαζικού τουρισμού με κίνδυνο να απωλέσει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της. Με το παρόν πόνημα επιχειρείται για πρώτη φορά η διατύπωση ενός σχεδίου διαχείρισης του πολιτιστικού και φυσικού αποθέματος της Ζακύνθου με ολιστικό χαρακτήρα, το οποίο θα μπορούσε να συμβάλει επί της ουσίας στην απαρχή της βιώσιμης ανάπτυξης του νησιού. Μέσα από την καταγραφή της ιστορίας, της άυλης και της υλικής κληρονομιάς του νησιού, επιχειρείται μία ανασύνθεση του πολιτισμικού του τοπίου στη διαχρονία του, καταδεικνύοντας παράλληλα τις δυνατότητες αξιοποίησής του. Η αναφορά στη διαμόρφωση της ταυτότητας του κάθε χώρου ή μνημείου, την πρόσβαση και τη μοναδικότητα/αντιπροσωπευτικότητά του, συνιστά για πρώτη φορά μία συνολική αποτίμηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ζακύνθου, που παράλληλα με τη συνεξέταση του ιδιαίτερου φυσικού της περιβάλλοντος, συνιστούν τη φυσιογνωμία του τόπου. Σε θεωρητικό επίπεδο, επιχειρείται η χάραξη ενός μοντέλου διαχείρισης των πολιτιστικών πόρων της περιοχής, που αποσκοπεί στην αειφόρο ανάπτυξή της.