Η διαγνωστική αξία δεικτών της μεθυλίωσης του DNA σε δείγματα ούρων με στόχο την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστεως

Abstract

Purpose: Several studies have shown frequent changes in DNA methylation in bladder cancer (BCa), which vary among different geographical areas. The aim of this study is to examine the diagnostic accuracy of a panel of DNA methylation biomarkers in a Greek clinical setting. Materials and Methods: Individuals with primary BCa and control individuals matching the gender, age and smoking status of the cancer patients were recruited. DNA methylation was assessed for the gene promoters of RASSF1, RARB, DAPK, TERT and APC in urine samples collected by spontaneous urination using quantitative Methylation Specific PCR (qMSP). All genes had been previously separately associated with BCa. Results: Fifty patients and 35 healthy controls were recruited, with average age of 70.26 years and average smoking status of 44.78 pack-years. In the BCa group, DNA methylation was detected in 61.4%. RASSF1 was methylated in 52.2% of samples. Only 13.6% of samples from the control group were methylated, all in the RASSF1 gene promoter. The specificity and sensitivity of this panel of genes to diagnose BCa was 86,4% and 61,4% respectively. The RASSF1 gene could diagnose BCa with specificity 86.4% and sensitivity 52.3%. Conclusion: Promoter DNA methylation of this panel of five genes could be a candidate biomarker for predicting BCa patients versus controls. Studies are required in order to develop a geographically adjusted diagnostic biomarker for BCa.

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει συχνές αλλαγές στη μεθυλίωση του DNA στον καρκίνος της ουροδόχου κύστης οι οποίες ποικίλλουν μεταξύ διαφορετικών γεωγραφικών περιοχών. Ο στόχος αυτής της μελέτης είναι να εξετάσει την διαγνωστική ακρίβεια της μεθυλίωσης του DNA ως διαγνωστικού βιοδείκτη για τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης σε ελληνικό πληθυσμό. Υλικά και Μέθοδοι: Οι συμμετέχοντες αποτελούνταν από άτομα με πρωτοπαθή καρκίνο ουροδόχου κύστης (ομάδα ασθενών) καθώς και υγιείς εθελοντές (ομάδα μαρτύρων) προσαρμοσμένοι στους ασθενείς ως προς το φύλο, την ηλικία και την κατάσταση καπνίσματος. Στα δείγματα ούρων των συμμετεχόντων διερευνήθηκε το επίπεδο μεθυλίωσης των υποκινητών των γονιδίων APC, RASSF1, hTERT, DAPK χρησιμοποιώντας ποσοτική PCR ειδική της μεθυλίωση (qMSP). Αποτελέσματα: Επιλέχθηκαν πενήντα ασθενείς και 35 υγιείς μάρτυρες, με μέση ηλικία τα 70,26 έτη και μέσο όρο καπνίσματος 44,78 πακέτα-έτη. Στο 61,4% των δειγμάτων των ασθενών ταυτοποιήθηκε μεθυλιωμένο DNA σε αντίθεση με τους υγιείς μάρτυρες όπου το DNA ταυτoποιήθηκε μεθυλιωμένο μόνο στο 13,6% αυτών (P<0,001). Ο υποκινητής του RASSF1 βρέθηκε μεθυλιωμένος στο 52,2% των δειγμάτων. Η ειδικότητα και η ευαισθησία του πάνελ γονιδίων της μελέτης για την διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης υπολογίστηκε σε 86,4% και 61,4% αντίστοιχα ενώ η χρήση της μεθυλίωση του υποκινητή του γονίδιο RASSF1 θα μπορούσε να ανιχνεύσει την πάθηση με 86,4% ειδικότητα και 52,3% ευαισθησία. Συμπέρασμα: Η μεθυλίωση του DNA των υποκινητών των πέντε γονιδίων της μελέτης αποτελεί δυνητικό βιοδείκτη για τη διάγνωση του καρκίνου της ουροδόχου κύστης σε ελληνικό πληθυσμό. Απαιτούνται ωστόσο περαιτέρω έρευνες σε μεγαλύτερο μέρους αυτού του πληθυσμού για την ανάπτυξη ενός γεωγραφικά προσαρμοσμένου διαγνωστικού βιοδείκτη.