Ο ρόλος της άσκησης ως συμπληρωματικής θεραπευτικής μεθόδου σε εξαρτημένα άτομα από ναρκωτικές ουσίες

Abstract

The dissertation aims to present a different approach to exercise interventions during SUD recovery, with the scope of promoting behavior change in people with SUDs. In this context, it analyzed the factors influencing involvement and maintenance in SUD therapy and explored whether exercise interventions can enhance their effectiveness, by supporting people undergoing SUD therapy to deal with dysfunctional thoughts and behaviors, motivating them to change, and further promoting a healthy lifestyle by replacing addictive behaviors with new ones. In this context, three studies were conducted:The first study aimed to examine the effects of a short-term intervention in nature, based on the "Adventure Therapy" methodology. The main objective of the study was to investigate the effects of a 5-day "Adventure Therapy" program on the self-esteem and self-efficacy of individuals undergoing SUD therapy. The secondary objective of the study was to evaluate the overall experience of the participants, aiming at promoting the application of Adventure Therapy in the SUDs therapeutic process. The 2nd study aimed to describe the implementation and impact of a 5-week endurance training program, based on theories of self-determination and goals, to prepare 14 people undergoing SUD therapy to take part in a 10 km non-professional race. The intervention was: (a) to train people attending SUD therapy to set goals and strive to achieve them by working in a sport context. (b) assisting those individuals in transferring these skills to SUD therapy using the same techniques and procedures, and (c) boosting their confidence in achieving their goals. The 3rd study aimed to examine the short-term effects of an exercise intervention on craving for substance use, mood states, self-esteem, quality of life, and treatment engagement at the early stage of SUD treatment. Fifty-four polydrug-dependent adults, newly entered into an inpatient treatment setting, were divided voluntarily into a structured 4-week exercise intervention group and a treatment as usual group. Self-report tools were used for data collection before and after the intervention.

Σκοπός της διατριβής είναι να παρουσιάσει μια διαφορετική προσέγγιση στις παρεμβάσεις άσκησης κατά τη θεραπεία Διαταραχών Χρήσης Ουσιών (ΔΧΟ), με στόχο να προωθήσει την αλλαγή συμπεριφοράς. Σε αυτό το πλαίσιο, ανέλυσε τους παράγοντες που επηρεάζουν την εμπλοκή και τη διατήρηση στη θεραπεία ΔΧΟ και διερεύνησε αν η συμμετοχή σε άσκηση μπορεί να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα διαχείρισης τους. Κύριος στόχος ήταν η υποστήριξη των ατόμων με ΔΧΟ να αντιμετωπίσουν τις δυσλειτουργικές σκέψεις και συμπεριφορές, ενισχύοντας το κίνητρό τους για αλλαγή συμπεριφοράς, προωθώντας περαιτέρω την υιοθέτηση ενός υγιή τρόπου ζωής, αντικαθιστώντας τις μη επιθυμητές παλιές συμπεριφορές με νέες. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκαν τρεις μελέτες:Ο στόχος της 1ης μελέτης ήταν να εξετάσει τις επιδράσεις μιας βραχυπρόθεσμης παρέμβασης στη φύση, βασιζόμενη στην μεθοδολογία «Θεραπεία μέσω της Περιπέτειας» (Adventure Therapy). Κύριος στόχος της μελέτη ήταν η διερεύνηση των επιδράσεων ενός 5 ήμερου προγράμματος «θεραπείας μέσω της περιπέτειας», στην αυτοεκτίμηση και στην αυτο-αποτελεσματικότητα ατόμων που παρακολουθούν θεραπεία ΔΧΟ. Δευτερεύον στόχος της μελέτης ήταν, να αξιολογήσει την συνολική εμπειρία των συμμετεχόντων, στοχεύοντας στην προώθηση εφαρμογής του στη θεραπευτική διαδικασία των ΔΧΟ. Στόχος της 2ης μελέτης ήταν περιγράψει την εφαρμογή και να διερευνήσει τον αντίκτυπο ενός προγράμματος προπόνησης αντοχής 5 εβδομάδων, βασιζόμενο στις θεωρίες του αυτοκαθορισμού και των στόχων, για την προετοιμασία 14 ατόμων με ΔΧΟ, να λάβουν μέρος σε έναν μη επαγγελματικό αγώνα 10 χλμ. Οι στόχοι της παρέμβασης ήταν: (α) να εκπαιδεύσει άτομα που παρακολουθούν θεραπεία ΔΧΟ να θέσουν στόχους και να προσπαθήσουν για την επίτευξη τους, λειτουργώντας σε ένα αθλητικό πλαίσιο (β) να υποστηρίξει τα άτομα αυτά να μεταφέρουν αυτές τις δεξιότητες στη θεραπεία, χρησιμοποιώντας τις ίδιες τεχνικές και διαδικασίες και (γ) να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση τους ώστε να επιτύχουν τους στόχους τους. Στόχος της 3ης μελέτης ήταν να εξετάσει τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα μιας παρέμβασης άσκησης στην οξεία επιθυμία για χρήση ουσιών, στη διάθεση, στην αυτοεκτίμηση, στην ποιότητα ζωής και στη συμμετοχή στη θεραπεία, κατά το πρώιμο στάδιο της θεραπείας ΔΧΟ. Πενήντα τέσσερις ενήλικες, πολύ-χρήστες ουσιών, που εντάχθηκαν πρόσφατα σε ένα πλαίσιο θεραπείας εσωτερικής παρακολούθησης, χωρίστηκαν, με βάση την εκούσια και εθελοντική συμμετοχή τους, σε μια ομάδα παρέμβασης, που συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα άσκησης 4 εβδομάδων και σε μια ομάδα σύγκρισης που συμμετείχε στη συνηθισμένη θεραπείας ΔΧΟ. Αξιοποιήθηκαν εργαλεία αυτο-αναφοράς για τη συλλογή δεδομένων πριν και μετά την παρέμβαση.