Μέτρηση της πρωτεΐνης ζονουλίνης σε βρέφη ηλικίας 3 μηνών και συσχέτισης των τιμών της με τον μητρικό θηλασμό

Abstract

Background: Zonulin is the only known so far endogenous modulator of intercellular tight junctions which regulate the intestinal permeability. Since its discovery, zonulin has been extensively used as a biomarker of intestinal permeability. Breastfeeding is considered to enhance the integrity of gastrointestinal tract and to promote gut closure in neonates; however limited data are available about the effect of feeding patterns on intestinal permeability of infants. Aim: We aimed to investigate the potential association between the mode of feeding (breast versus formula milk) and the serum zonulin levels as a marker of intestinal permeability. Methods: One hundred five full-term, healthy infants, born after an uncomplicated pregnancy, were enrolled in the study. A detailed physical examination was done and blood samples were obtained at 3 to 4 months of life. Serum zonulin levels were measured by ELISA. Results: Out of 105 infants, 47.6 % (50) were male and 58.1% (61) were delivered by caesarian section at a mean ± SD gestational age of 38.9 ± 1.0 weeks. At the time of blood sampling, median (range) age was 3.4 (3.2 - 3.5) months and mean weight ± SD was 6332 ± 692 gr. Infants were divided in three groups according to the feeding pattern: exclusive breastfeeding (n: 42), mixed feeding (n: 41) and cow’s milk formula (n: 22). The feeding pattern had no impact on infants’ serum zonulin levels. Moreover, zonulin levels were not affected by infant’s clinical and epidemiological characteristics such as body weight or family history of autoimmune or allergic disease. Conclusion: In our study, different feeding patterns and other clinical characteristics were not associated with serum zonulin levels in healthy infants at 3 - 4 months of age.

Εισαγωγή: Η πρωτεΐνη ζονουλίνη είναι ο μοναδικός έως τώρα γνωστός ενδογενής ρυθμιστής των αποφρακτικών ζωνών οι οποίες ρυθμίζουν την εντερική διαπερατότητα. Από την ανακάλυψή της, έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ως δείκτης της εντερικής διαπερατότητας. Ο μητρικός θηλασμός θεωρείται ότι ευνοεί την ακεραιότητα του γαστρεντερικού συστήματος και προάγει το «κλείσιμο του εντέρου» στα νεογνά, ωστόσο υπάρχουν λίγα δεδομένα σχετικά με την επίδραση του τρόπου σίτισης στην εντερική διαπερατότητα στα βρέφη. Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να ερευνηθεί η συσχέτιση του τρόπου σίτισης (μητρικό έναντι τροποποιημένου γάλακτος) με τα επίπεδα ζονουλίνης ως δείκτη της εντερικής διαπερατότητας. Μέθοδοι: Εκατόν πέντε βρέφη τα οποία γεννήθηκαν τελειόμηνα, μετά από ανεπίπλεκτη κύηση συμμετείχαν στη μελέτη. Σε ηλικία 3 – 4 μηνών τα βρέφη εξετάστηκαν κλινικά και ελήφθη δείγμα αίματος. Τα επίπεδα ζονουλίνης στο αίμα μετρήθηκαν με τη μέθοδο ELISA.Αποτελέσματα: Από τα 105 βρέφη τα 50 (47.6 %) ήταν αγόρια και το 58.1% (61) είχαν γεννηθεί με καισαρική τομή με μέση ± SD διάρκεια κύησης 38.9 ± 1.0 εβδομάδες. Στην αιμοληψία η διάμεση ηλικία (εύρος) ήταν 3.4 (3.2 – 3.5) μήνες και το μέσο ± SD βάρος σώματος ήταν 6332 ± 692 γραμμάρια. Τα βρέφη χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με τον τρόπο σίτισης: αποκλειστικός μητρικός θηλασμός (n: 42), μικτή σίτιση (n: 41) και τροποποιημένο γάλα αγελάδας (n: 22). Ο τρόπος σίτισης δεν είχε επίδραση στα επίπεδα ζονουλίνης αίματος των βρεφών. Επιπλέον, τα επίπεδα ζονουλίνης δεν επηρεάστηκαν από τα κλινικά και επιδημιολογικά χαρακτηριστικά των βρεφών όπως το βάρος σώματος ή το οικογενειακό ιστορικό για αυτοάνοσα ή αλλεργικά νοσήματα. Συμπέρασμα: Στην μελέτη μας, ο τρόπος σίτισης και τα κλινικά χαρακτηριστικά δε βρέθηκε να επηρεάζουν τις τιμές ζονουλίνης αίματος σε υγιή βρέφη ηλικίας 3 - 4 μηνών.