Συμβολή της κληρονομικής θρομβοφιλίας στην κλινική πορεία της σήψης

Abstract

The existence of various disorders of the coagulation and/or fibrinolytic system (such as inherited thrombophilia) in patients with sepsis, could potentially modify host response to infection, as well as patient outcome. Currently, there are insufficient data to support this hypothesis. The aim of this PhD project was to investigate the impact of inherited thrombophilic profile on survival of septic patients. Materials & Methods: Our study population consisted of 83 patients with sepsis, admitted at the Department of Internal Medicine of the University of Patras, over a period of 12 months. We evaluated their inherited thrombophilic profile (prothrombin G20210A, factor V G1691A (Leiden), factor V H1299R (R2), MTHFR C677T, MTHFR A1298C, factor XIII V34L, β-fibrinogen -455 G-A and PAI-1 4G/5G) using a procedure based on DNA isolation, polymerase chain reaction (PCR) and reverse-hybridization. Data were collected from patients’ chart reviews. Results: Overall, 70 patients (84.3%) of our study had at least one thrombophilic mutation. The most common such mutations were: β-Fibrinogen (43.4%), and factor XIII V34L (32.5%) in heterozygous state, PAI-1 4G/4G (26.5%) polymorphism and MTHFR C677T mutation in homozygous state (22.9%). Furthermore, 12 patients (14.5%) died during first month of hospitalization, as a result of their condition. Multivariate analysis revealed that mortality was independently associated with SAPS II score upon admission, the presence of pneumonia and plasma fibrinogen levels upon admission. Additionally, 9 patients (10.8%) of our study developed septic shock. The presence of coagulation test abnormalities upon admission, bacteremia and PAI-1 5G/5G genotype were independently associated with the development of septic shock. Conclusion: The presence of thrombophilic mutations in patients with sepsis may affect their clinical response and outcome. Studies with large number of participants, as well as screening reports of the local community population are needed, to elucidate the role of isolated thrombophilic mutations, as well as their combinations in the course and autcome of septic patients.

Η ύπαρξη διαφόρων διαταραχών του πηκτικού και/ή του ινωδολυτικού μηχανισμού (όπως η κληρονομική θρομβοφιλία) σε ασθενείς με σήψη, θα μπορούσε πιθανότατα να τροποποιήσει την απάντηση του ξενιστή στη λοίμωξη, καθώς και την έκβαση του ασθενούς. Μέχρις στιγμής, υπάρχουν ανεπαρκή στοιχεία για να υποστηρίξουν αυτή την υπόθεση. Σκοπός της μελέτης μας ήταν η διερεύνηση του ρόλου του κληρονομικού θρομβοφιλικού προφίλ στην επιβίωση των ασθενών με σήψη. Υλικά & Μέθοδος: Ο πληθυσμός της μελέτης μας αποτελείτο από 83 ασθενείς με σήψη, που νοσηλεύτηκαν στην Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Πατρών, κατά τη διάρκεια μίας περιόδου 12 μηνών. Εκτιμήσαμε το κληρονομικό θρομβοφιλικό τους προφίλ (G20210A πολυμορφισμός της προθρομβίνης, G1691A πολυμορφισμός του παράγοντα V (Leiden), H1299R πολυμορφισμός του παράγοντα V (R2), C677T πολυμορφισμός του MTHFR, A1298C πολυμορφισμός του MTHFR, V34L πολυμορφισμός του παράγοντα XIII, -455 G-A πολυμορφισμός του β-ινωδογόνου, 4G και 5G πολυμορφισμοί του PAI-1) χρησιμοποιώντας μία διαδικασία που βασίστηκε στην απομόνωση του DNA, την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) και τον ανάστροφο υβριδισμό. Δεδομένα αποκτήθηκαν από τους φακέλους των ασθενών. Αποτελέσματα: Συνολικά, 70 ασθενείς (84.3%) της μελέτης μας είχαν παρουσία τουλάχιστον μιας θρομβοφιλικής μετάλλαξης. Οι πιο συχνές θρομβοφιλικές μεταλλάξεις ήταν: μετάλλαξη -455 G-A του β-ινωδογόνου (43.4%) και μετάλλαξη V34L του παράγοντα XIII (32.5%) σε ετεροζυγωτία, γονότυπος 4G/4G του PAI-1 (26.5%) και μετάλλαξη C677T του γονιδίου MTHFR (22.9%) σε ομοζυγωτία. Επιπλέον, 12 ασθενείς (14.5%) απεβίωσαν κατά τη διάρκεια του πρώτου μήνα νοσηλείας σαν επακόλουθο της κατάστασής τους. Η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι το SAPS II score κατά την εισαγωγή, η ύπαρξη πνευμονίας και τα επίπεδα του ινωδογόνου κατά την εισαγωγή σχετίζονταν ανεξάρτητα με τη θνησιμότητα των ασθενών. Τέλος 9 ασθενείς (10.8%) της μελέτης μας ανέπτυξαν σηπτικό shock. Οι διαταραχές πηκτικότητας κατά την εισαγωγή, η βακτηριαιμία και ο γονότυπος 5G/5G του PAI-1 συσχετίζονταν ανεξάρτητα με την ανάπτυξη σηπτικού shock. Συμπέρασμα: Η παρουσία θρομβοφιλικών μεταλλάξεων σε ασθενείς με σήψη μπορεί να επηρεάσει την κλινική τους απάντηση και την τελική έκβαση. Χρειάζονται μελέτες με μεγαλύτερο αριθμό ασθενών και screening γενικού πληθυσμού, ώστε να διασαφηνιστεί ο ρόλος των μεμονωμένων θρομβοφιλικών μεταλλάξεων, καθώς και των συνδυασμών τους σε ασθενείς με σήψη.