Μελέτη της λοίμωξης από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης σε ασθενείς με αυτοάνοσες ρευματικές παθήσεις

Abstract

Objectives: The determination of the rate of tuberculosis (TB) screening test conversion during anti-tumour necrosis factor (TNF) therapy in rheumatic patients with negative baseline screening.Methods: Prospective study of rheumatic patients with negative baseline TB screening (tuberculin skin test (TST): <5 mm, and negative T-SPOT.TB, QuantiFERON-TB Gold In Tube (QFT-GIT) and chest X-ray) treated with anti-TNF agents. All patients underwent re-screening for TB with all assays 1 year later. Factors associated with TB test conversion were analysed and compared between 'converters' and 'non-converters'. Results: Seventy patients (mean age 50.6±15.5 years) with rheumatic disease (33 with rheumatoid arthritis, 33 with spondyloarthropathies and 4 with other conditions) were enrolled. Patients were treated with different anti-TNFs (27 with adalimumab, 14 etanercept, 16 infliximab, 8 golimumab, 5 certolizumab pegol) for 1 year. Twenty patients (29%) displayed conversion of at least one screening assay 12 months after anti-TNF therapy: conversion of TST occurred in 9 (13%), T-SPOT.TB in 7 (10%) and QFT-GIT in 5 (7%). Only one patient had concomitant conversion of more than one screening test. Univariate and multivariate analysis revealed that only infliximab was associated with a decreased rate of TB screening assay conversion (OR 0.048, 95% CI 0.004 to 0.606, p=0.017). No patient (40% received isoniazid therapy) developed active TB during follow-up (27±12 months). Conclusions: Approximately one third of patients with negative baseline TB screening develop conversion of at least one screening test during anti-TNF treatment. These findings should be considered when designing rescreening strategies and contemplating latent TB therapy.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να μελετηθεί η συχνότητα θετικοποίησης των δοκιμασιών για φυματίωση (ΤΒ) (TST, IGRAs) κατά τη διάρκεια αγωγής με anti-TNF παράγοντες σε ασθενείς με αρνητικό έλεγχο προ της έναρξης αγωγής. Μέθοδοι. Πρόκειται για μια προοπτική μελέτη ασθενών με ρευματικές παθήσεις με αρνητικό αρχικό έλεγχο (δερματική φυματινοαντίδραση (TST <5 mm) και αρνητικές μέθοδοι T-SPOT.TB, Quantiferon-TB Gold In Tube(QFT-GIT) και ακτινογραφία θώρακα) και οι οποιοι υποβλήθηκαν σε αγωγή με anti-TNF παράγοντες. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε επαναληπτικό έλεγχο για ΤΒ ένα έτος μετά. Παράγοντες που σχετίζονται με τη μετατροπή των δοκιμασιών της ΤΒ αναλύθηκαν και συγκρίθηκαν μεταξύ εκείνων που «θετικοποίησαν» και εκείνων που «δεν θετικοποίησαν». Αποτελέσματα: 70 ασθενείς (μέση τιμή ηλικίας 50±15,5 έτη) με ρευματολογικές παθήσεις (33 με ρευματοειδή αρθρίτιδα, 33 με σπονδυλοαρθροπάθειες και 4 με άλλες νόσους) συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Οι ασθενείς έλαβαν αγωγή με διάφορους anti-TNF παράγοντες (27 έλαβαν adalimumab, 14 etanercept, 16 infliximab, 8 golimumab, 5 certolizumab pegol) για ένα έτος. 12 μήνες μετά παρατηρήθηκε σε είκοσι ασθενείς (29%) τροποποίηση (θετικοποίηση) σε μία τουλάχιστον μέθοδο ελέγχου : θετικοποίηση στην TST παρατηρήθηκε σε 9 (13%), T-SPOT.TB σε 7 (10%) και QFT-GIT σε 5 (7%) ασθενείς. Μόνο ένας ασθενής παρουσίασε ταυτόχρονη θετικοποίηση περισσότερων από μία μεθόδους. Η μονοπαραγοντική και η πολυπαραγοντική ανάλυση ανέδειξαν ότι μόνο το infliximab συσχετίσθηκε με μειωμένη συχνότητα θετικοποίησης των μεθόδων ελέγχου για ΤΒ (OR 0.048, 95% CI 0.004 έως 0.606, p=0.017). Κανείς ασθενής (40% έλαβαν αγωγή με ισονιαζίδη) δεν νόσησε από ενεργό φυματίωση κατά τη διάρκεια παρακολούθησης (27±12 μήνες). Συμπεράσματα. Περίπου ένα τρίτο των ασθενών με αρνητικό προσυμπτωματικό έλεγχο για φυματίωση παρουσιάζουν μετατροπή μίας τουλάχιστον μεθόδου κατά τη διάρκεια αγωγής με anti-TNF παράγοντες. Τα αποτελέσματα αυτά θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τον σχεδιασμό των επαναληπτικών δοκιμασιών καθώς και για τη χορήγηση προφυλακτικής αντιφυματικής αγωγής.