Θρέψη των πρόωρων νεογνών ανάλογα με τα επίπεδα πρωτεΐνης του μητρικού γάλατος

Abstract

Introduction: Conventional human milk (HM) fortification raises concerns about protein adequacy and potential long-term effects of excessive protein intake on preterm neonates. Aim: Comparison of two own mother’s milk (OMM) fortification regimens, the individualized mother’s milk fortification (IMMF) and the conventional fortification (CMMF), regarding their effect on protein intake, growth rate, phase angle (PA), and plasma amino acid and hormone levels until 40th postconceptional week (PCW, T3) and growth until 24th month corrected age (CA). Additionally, the total group of HM-fed neonates was compared with a group fed formula milk regarding growth. Finally, maternal adherence to the Mediterranean Diet (MedDietScore) was studied considering its effect on the morbidity of the preterms, anthropometry at birth, and growth until T3. Material - Methods: 90 preterms (GA≤34 weeks, BW≤1500g) receiving OMM (n=60) or formula (n=30). OMM-fed neonates were randomly assigned into two groups: the IMMF group (n=29) targeting a protein intake of 3,5-4,5g/kg/d and the CMMF group receiving conventional fortification (addition of 1g protein/100ml OMM) (n=31). OMM macronutrient composition was analyzed once a week using the Milkoscan. The intervention period lasted up to the 35th PCW (T2). The z-scores of anthropometry parameters were calculated at birth (Τ0), initiation of intervention (T1), T2, T3, and up to the 24th month CA, using the Fenton or WHO growth charts, depending on the age. Phase angle (PA) was recorded at T2, T3 and up to 24th CA. ΙGF-I, ghrelin, adiponectin, and amino acid plasma levels were assessed at Τ2 and Τ3. ELISA was used for hormone measurements, Ηigh Performance Liquid Chromatography for amino acids and multi-frequency bioimpedance monitor for PA. Results: The IMMF group received significantly lower amounts of HM fortifier (p=0,015), protein (p<0,002), and carbohydrates (p<0,001). No differences were documented between the OMM-fed groups regarding growth and PA values at any time point. Biochemical and aminoacid levels were within the normal ranges. The IMMF group had significantly lower IGF-I (p=0,031) and higher ghrelin levels (p=0,027) at T2, without differences in adiponectin values. Protein intake positively correlated to anthropometry z-scores at T2 and T3. Multivariable analysis revealed the IGF-I as a significant independent positive predictor of PA at T2 and T3. Protein intake was positively associated with IGF-I Τ2 and negatively with ghrelin Τ3, after adjustment for potential confounders. Multivariable analysis of growth showed that protein intake was significant independent predictor of z-score changes from T0 to T3. Formula-fed infants had a growth rate comparable to that of OMM-fed ones. Neonates born to mothers with low MedDietScore had higher incidence of intrauterine growth retardation. Conclusions: Individualized OMM fortification, assures a protein intake within the normal reference ranges, without any aminoacid deficiencies, and supports a growth rate, body composition, and cellular health similar to the one of the CMMF group, in which protein intake is widely variable. Association of protein intake with IGF-I, although transient, raises concerns about a potential programming effect leading to long-term consequences, i.e. metabolic syndrome. Correlation of PA with IGF-I indicates that IGF-I may be a useful biomarker for growth evaluation. Low maternal adherence to Mediterranean Diet during pregnancy is correlated with intrauterine growth restriction.

Εισαγωγή: O συμβατικός εμπλουτισμός μητρικού γάλατος (ΜΓ) απασχολεί ως προς την επάρκεια προσφερόμενης πρωτεΐνης και για ενδεχόμενες επιπτώσεις της περίσσειας πρωτεΐνης στο πρόωρο νεογνό. Σκοπός: Η σύγκριση δύο πρωτοκόλλων εμπλουτισμού του ΜΓ, δηλαδή εξατομικευμένου με στόχο τη συνιστώμενη πρόσληψη πρωτεΐνης και συμβατικού εμπλουτισμού, ως προς την πρωτεϊνική πρόσληψη, αύξηση, γωνία φάσης (ΓΦ), και επίπεδα ορμονών και αμινοξέων πλάσματος μέχρι 40η εβδομάδα μετά τη σύλληψη (Τ3) και στην αύξηση μέχρι 24ο μήνα διορθωμένης ηλικίας (ΔΗ). Δευτερεύοντες σκοποί ήταν (α) σύγκριση της αύξησης των προώρων που σιτίστηκαν με ΜΓ με την αύξηση προώρων που σιτίστηκαν με γάλα φόρμουλα και (β) επίδραση της μητρικής προσήλωσης στη Μεσογειακή Διατροφή (MedDietScore) στη νοσηρότητα, σωματομετρία γέννησης και αύξηση μέχρι Τ3. Ασθενείς – Μέθοδοι: Μελετήθηκαν πρόωρα (ΗΚ ≤34εβδομάδων, ΒΓ≤1500g) που σιτίστηκαν με ΜΓ (n=60) ή φόρμουλα (n=30). Τα νεογνά σίτισης με ΜΓ κατανεμήθηκαν τυχαία στην ομάδα ΜΓ εξατομικευμένου εμπλουτισμού (ΜΓΕΕ) με στόχο πρόσληψη πρωτεΐνης 3,5-4,5g/kg/Η και στην ομάδα ΜΓ συμβατικού εμπλουτισμού (ΜΓΣΕ) (προσθήκη 1g πρωτεΐνης/100ml ΜΓ). Η σύσταση ΜΓ αναλύονταν εβδομαδιαία με Milkoscan. H διατροφική παρέμβαση διήρκησε μέχρι την 35η εβδομάδα μετά τη σύλληψη (Τ2). Yπολογίστηκαν τα z-scores των σωματομετρικών παραμέτρων στη γέννηση (Τ0), αρχή παρέμβασης (Τ1), T2, Τ3 και μέχρι 24ο μήνα ΔΗ, βάσει καμπυλών Fenton ή Π.Ο.Υ. ανάλογα με την ηλικία. Καταγράφηκαν οι τιμές ΓΦ σε Τ2, Τ3 και μέχρι 24ο μήνα ΔΗ. Μετρήθηκε ο αυξητικός ινσουλινόμορφος παράγοντας-Ι (ΙGF-I), η γρελίνη, η αδιπονεκτίνη και τα αμινοξέα πλάσματος στους χρόνους Τ2 και Τ3. Χρησιμοποιήθηκε ELISA για μέτρηση των ορμονών, High Perfomance Liquid Chromatography για ανάλυση των αμινοξέων, πολυσυχνοτικό μηχάνημα βιοηλεκτρικής αγωγιμότητας για τη ΓΦ. Αποτελέσματα: Η ομάδα ΜΓΕΕ έλαβε σημαντικά μικρότερη ποσότητα ενισχυτή (p=0,015), πρωτεΐνης (p<0,002) και υδατανθράκων (p<0,001). Δεν παρουσιάστηκαν διαφορές ως προς την αύξηση και ΓΦ των δυο ομάδων ΜΓ. Το βιοχημικό προφίλ και τα επίπεδα αμινοξέων ήταν εντός των φυσιολογικών ορίων. Παρατηρήθηκαν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα IGF-I (p=0,031) και υψηλότερα γρελίνης (p=0,027), στην ομάδα ΜΓΕΕ στον Τ2, χωρίς διαφορές της αδιπονεκτίνης. H προσλαμβανόμενη πρωτεΐνη παρουσίασε θετική συσχέτιση με τα z-scores στους Τ2 και Τ3. Πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι ο IGF-I ήταν σημαντικός, θετικός, ανεξάρτητος παράγοντας για την ΓΦ Τ2 και Τ3. Η πρωτεϊνική πρόσληψη συσχετίζονταν θετικά με τον IGF-T2 και αρνητικά με τη γρελίνη Τ3, μετά στάθμιση για συγχυτικούς παράγοντες. Πολυπαραγοντική ανάλυση της αύξησης έδειξε ότι η πρωτεΐνη ήταν σημαντικός ανεξάρτητος παράγοντας για τις μεταβολές των z-scores μεταξύ Τ0 και Τ3. Παρατηρήθηκε συγκρίσιμος ρυθμός αύξησης μεταξύ της ομάδας φόρμουλας και των νεογνών που σιτίστηκαν με ΜΓ. Τα νεογνά μητέρων με χαμηλό σκορ Μεσογειακής Διατροφής εμφάνιζαν μεγαλύτερη επίπτωση ενδομήτριας καθυστέρησης της αύξησης. Συμπεράσματα: Ο εξατομικευμένος εμπλουτισμός του ΜΓ με στόχο την προσλαμβανόμενη πρωτεΐνη αποδίδει ποσά πρωτεΐνης εντός των διεθνών συστάσεων, χωρίς ελλείψεις αμινοξέων, και υποστηρίζει ρυθμό αύξησης, σύσταση σώματος και κυτταρική υγεία συγκρίσιμη με τον συμβατικό εμπλουτισμό, ο οποίος χαρακτηρίζεται από ευρεία διακύμανση των προσλαμβανόμενων ποσών πρωτεΐνης. Η σχέση της πρωτεϊνικής πρόσληψης με τα επίπεδα IGF-I, παρότι προσωρινή, προβληματίζει για ενδεχόμενο προγραμματισμό των μεταβολικών και ενδοκρινικών συστημάτων, με επακόλουθες μακροπρόθεσμες συνέπειες, όπως μεταβολικό σύνδρομο. Η συσχέτιση της ΓΦ με τον IGF-I δείχνει ενδεχόμενη χρησιμότητά της ως βιοδείκτη αύξησης. Χαμηλή προσήλωση της μητέρας στη Μεσογειακή Διατροφή κατά την εγκυμοσύνη συσχετίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα υπολειπόμενης ενδομήτριας αύξησης.