Οι γραμματικές σχημάτων ως εργαλείο ανάλυσης των πολύπλοκων κτιρίων

Abstract

The Thesis deals with Shape grammars as a tool for the analysis of complex buildings. A parity tool to shape grammars is developed through animation tools on Blender 3d. By examining architectural design, and inferring the productive capacity of shape grammars, the PhD thesis developed animation tools as tools for design, placing the architect at the core of the architectural design process.

Το πρωτεύον ερώτημα της διατριβής είναι «Είναι δυνατή η παραγωγή παραλλαγών μιας αρχιτεκτονικής σύνθεσης με τη χρήση υπολογιστικών εργαλείων;» Στην καρδιά των λόγων ύπαρξης της διατριβής βρίσκεται η φύση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και η ερμηνεία της αρχιτεκτονικής σύνθεσης μέσα από τα πλαίσια του υπολογιστικού σχεδιασμού. Τα ερωτήματα τα οποία καλείται να απαντήσει η διατριβή μεθοδολογικά έχουν συνάφεια με ερωτήματα και αναζητήσεις που άπτονται της ίδιας της φύσης του σχεδιασμού, στο φάσμα του αν είναι ο σχεδιασμός τέχνη ή επιστήμη, αν είναι δυνατόν να καθοριστεί, και να αξιολογηθεί, ντετερμινιστικά. Η ύπαρξη ικανών υπολογιστικών εργαλείων στη σημερινή κλίμακά τους από τη μια πλευρά διαμορφώνει ικανές πιθανότητες για τον καθορισμό σχεδιαστικών διαδικασιών ντετερμινινιστικά. Από την άλλη η διαμόρφωση και αυτών των ντετερμινιστικών διαδικασιών απαιτεί και αυτή την ανθρώπινη διάνοια [Dounas 2013] ΜεθοδολογίαΗ διατριβή χρησιμοποιεί μεθόδους συστηματικής ανάλυσης, ποιοτικής έρευνας καθώς και μεθόδους case studies. Η συστηματική ανάλυση και ποιοτική έρευνα καθώς και οι μέθοδοι case studies έχουν αναλυθεί ως προς την αποτελεσματικότητά τους στην συγκεκριμένη περιοχή γνώσης από πολλούς ερευνητές[Groat, Rendel, Frayling, Κωτσιόπουλος]. Οι Groat & Wang [Groat et al 2013] αναφέρουν στα πλεονεκτήματα της ποιοτικής έρευνας ότι εγκιβωτίζει πλούτο δεδομένων και μια ολιστική προσέγγιση του αντικειμένου. Η Rendel [Rendel 2003] από την άλλη πλευρά αναλύει τις διάφορες μεθόδους έρευνας στην αρχιτεκτονική ως περιοχή γνωστικού αντικειμένου, στην σχέση τους με τον σχεδιασμό, χρησιμοποιώντας το μοντέλο του Frayling [Frayling 1993], ‘στον’, ‘μέσω’, ‘για’, δηλαδή ‘έρευνα στον σχεδιασμό’, ‘έρευνα μέσω του σχεδιασμού’, και ‘έρευνα για τον σχεδιασμό’. Η διατριβή αποσκοπεί στην συνεισφορά σε γνώση στην έρευνα για τον σχεδιασμό, χρησιμοποιώντας αρχικά μεθόδους οι οποίες βρίσκονται στην περιοχή της ‘έρευνας στον σχεδιασμό’ για να δημιουργήσει το πλαίσιο εκείνο που συνεισφέρει ‘έρευνα για τον σχεδιασμό’, δηλαδή υπολογιστικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν παραγωγικά στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό.Η διατριβή καταλήγει με την εξέταση των συμπερασμάτων της μέσα από δύο πλαίσια: το ένα προερχόμενο από τη βιβλιογραφία των υπολογιστικών τεχνικών και το άλλο από την κριτική της αρχιτεκτονικής θεωρίας όπως έχει συζητηθεί στα τέλη του 20ού αι. και στις αρχές του 21ου. Οι γραμματικές σχημάτων αξιολογούνται σε σχέση με την αναλυτική υπόθεση. Η διατριβή ανάγει τον αρχιτέκτονα σε ενορχηστρωτή εργαλείων μορφής και κανόνων, σε δημιουργό υπολογιστικών εργαλείων. Η αρχιτεκτονική διαμορφώνεται ως παραγωγική δύναμη, όπου η αρχιτεκτονική σύνθεση διαμορφώνεται με επάλληλα, παράλληλα υπολογιστικά εργαλεία.