Τοπιακός και αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και τοπολογική αναφορά: τα σχήματα των τοπικών διεργασιών και των συμβάντων και ο καθορισμός των τοπιακών και αρχιτεκτονικών μορφών

Abstract

Main intention of the thesis is to highlight and research the next considerations:- First, that contemporary planning, landscaping and architectural design refers with emphasis on mathematical topological models and the parametric editing of architectural proposals using appropriate imagery production software.- Second, it suggests that the topological approach is also a central reference in the area of theoretical approaches, and furthermore it highlights landscape as a central concept and a reference model for all cultural production. The application of mathematical models from the area of differential topology and the theory of dynamical systems attribute organization to the conditions of complexity that characterize our post-modern period. In particular, the theory of universal unfolding of singularities or catastrophe theory introduced by the mathematician R. Thom in the 1970s and the dynamic formations, especially that of the fold, yield processes with evolutionary character, processes characterized by terms of "vitality". Subject of the thesis is the research of theories such as those that characterize the modern and contemporary topology and are specialized in areas of mathematical theory such as catastrophe theory in order this correspondence to give us the way in which topology participates in contemporary epistemological and epistemic perception of transformation, ultimately defining the design thinking in architecture, planning and landscape design, particularly through the formations of the fold. Methodologically we attempted to associate our basic research with the emergence and formation of the area of mathematics characterized by the term topology, indicating that this field concluded other theoretical areas such as catastrophe theory. First of all, we will examine these areas of mathematical theory, how they merge with other areas such as epistemology and philosophy and finally research how these areas are being informed by computational simulation and define the concept of design in different fields and scales. A key element of originality of the thesis is the emergence of "landscape" as the central concept of the totality of contemporary cultural production and its correlation with the development of the field of mathematics termed as topology and the simultaneous development of electronic simulation. These associations considered as aspects of landscape ethos, along with the development of contempory eco-environmental awareness, attribute landscape as a central concept of epistemological and epistemic views. Let us illustrate how the perception of the evolutionary formation both of the procedural historical formations, as discussed in the epistemological analysis, introduces the very important for this research perception of time, which is the main characteristic of dynamical systems. In this case, it is characteristic the shift from the classical perception of an isotropic space, homogeneous in all its points, as in the Cartesian and Newtonian paradigm, towards the perception of a morphogenetic field of forces.

Πρόθεση της διατριβής είναι να τονίσει και να διερευνήσει τις δυο επόμενες διαπιστώσεις:- Αφενός αυτήν που επισημαίνει πως ο σύγχρονος τοπιακός και αρχιτεκτονικός σχεδιασμός αναφέρεται με έμφαση σε μαθηματικά τοπολογικά πρότυπα και την παραμετρική επεξεργασία των αρχιτεκτονικών προτάσεων με τη χρήση κατάλληλου λογισμικού παραγωγής ηλεκτρονικής παράστασης.- Αφετέρου αυτήν που υποδεικνύει πως η τοπολογική προσέγγιση αποτελεί κεντρική αναφορά και στην περιοχή των θεωρητικών προσεγγίσεων, και αναδεικνύει το τοπίο ως κεντρική έννοια και υπόδειγμα αναφοράς του συνόλου της πολιτιστικής παραγωγής. Η εφαρμογή μαθηματικών προτύπων από την περιοχή της διαφορικής τοπολογίας και τη θεωρία των δυναμικών συστημάτων αποδίδουν οργάνωση στους όρους πολυπλοκότητας που χαρακτηρίζουν την μετα-νεωτερική περίοδο. Ειδικότερα η θεωρία της καθολικής εκδίπλωσης ιδιομορφιών ή θεωρία των Καταστροφών που εισήγαγε ο μαθηματικός R. Thom, τη δεκαετία του ‘70 και οι δυναμικές σχηματοποιήσεις, ιδιαίτερα της πτύχωσης αποδίδουν διαδικασίες με εξελικτικό χαρακτήρα, διαδικασίες που χαρακτηρίζονται από όρους “ζωτικότητας”. Αντικείμενο της διατριβής είναι η διερεύνηση θεωρήσεων όπως αυτές που χαρακτηρίζουν τη νεώτερη και σύγχρονη τοπολογία και εξειδικεύονται σε περιοχές μαθηματικής θεωρίας όπως είναι η θεωρία των καταστροφών προκειμένου η αντιστοιχία αυτή να μας αποδώσει τον τρόπο με τον οποίο η τοπολογία συμμετέχει στη σύγχρονη επιστημολογική και επιστημική αντίληψη για τη μεταβολή, καθορίζοντας εντέλει και τη σκέψη του σχεδιασμού στην αρχιτεκτονική, τον αστικό σχεδιασμό και τον τοπιακό σχεδιασμό, ιδιαίτερα μέσω των σχηματισμών της πτύχωσης.Μεθοδολογικά επιχειρήσαμε να συσχετίσουμε τη βασική μας διερεύνηση με την ανάδυση και τη συγκρότηση της περιοχής των μαθηματικών που χαρακτηρίζεται με τον όρο τοπολογία, δηλώνοντας ότι με αυτή την περιοχή συνάπτονται και άλλες θεωρητικές περιοχές όπως η θεωρία των καταστροφών. Καταρχάς θα εξετάσουμε αυτές τις περιοχές της μαθηματικής θεωρίας, τον τρόπο με τον οποίο διεισδύουν σε άλλες περιοχές όπως στην επιστημολογία και φιλοσοφία και εντέλει να δούμε πως αυτές οι περιοχές θεώρησης συνάπτονται με την υπολογιστική προσομοίωση και καθορίζουν την αντίληψη του σχεδιασμού σε διαφορετικά πεδία και κλίμακες. Βασικό στοιχείο πρωτοτυπίας της διατριβής αποτελεί η ανάδειξη του «τοπίου» ως κεντρική έννοια, του συνόλου της σύγχρονης πολιτιστικής παραγωγής και η συσχέτισή του με την ανάπτυξη της τοπολογικής θεώρησης και την ταυτόχρονη ανάπτυξη της ηλεκτρονικής προσομοίωσης. Οι συσχετισμοί αυτοί θεώρησης του τοπίου, παράλληλα με την ανάπτυξη της σύγχρονης οικολογικής-περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, καθιστούν την έννοια του τοπίου επιστημικά και επιστημολογικά κεντρική. Ας επεξηγήσουμε, πως η αντίληψη της εξελικτικής διαμόρφωσης των διαδικαστικών ιστορικών σχηματισμών, όπως εξετάζονται κατά την επιστημολογική ανάλυση, εισάγουν την πολύ σημαντική για την παρούσα έρευνα αντίληψη χρονικότητας η οποία αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό των δυναμικών συστημάτων. Εν προκειμένω, χαρακτηριστική είναι η μετατόπιση από την κλασική αντίληψη ενός ισότροπου χώρου, ομοιογενούς σε όλα τα σημεία του, όπως στο καρτεσιανό και νευτώνειο παράδειγμα, στην αντίληψη του μορφογενετικού πεδίου δυνάμεων.