Τέσσερεις λόγοι του Δίωνος Χρυσοστόμου περί Διογένους του Κυνικού

Abstract

In this Dissertation my attempt is to interpret Dio’s four Discourses in which the central person is the Cynic philosopher Diogenes, who is also present in some other Discourses (The fourth on Kingship, On Fortune II, On Personal Appearance) apart from the four ones treated here, i.e. On Tyranny, On Virtue, The Isthmian Discourse and On Servants. The Cynic Philosophy, however, generally diffuses the body of Dio’s Discourses, especially those written during his exile. The four so-called “Diogenic” Discourses, which for the first time are translated into Greek in this Dissertation, contain in its entirety the cynic philosophical view of things, which is mainly practical and less theoretical, and the principles of cynic doctrines (physical life, shamelessness, temperance, exercise, boldness, rejection of any social contract). These principles are examined in relation to Dio’s thought, which was formed at that time, and to his life, which followed the cynic model of life. In approaching these four Discourses, Dio’s personality in his time and his intellectual production is in the first instance seen closely. Next, the philosophical principles of Stoicism and Cynicism near one another are recorded, and some data on the life and spiritual personality of Diogenes and Dio Chrysostom are given. Along with the interpretation of the said four Discourses, Dio’s influence by Homer, the Tragic Poets, Plato and Stoicism is examined in them, and more broadly in the whole body of the work of Dio, as well as the presence of the Sophists in these Discourses and elsewhere. It is significant to say that these four Discourses include the Cynic Philosophy throughout its scope, and I believe that this work provides the reader the opportunity to know and understand Diogenes’ cynic principles and personality, also the way and the method of his philosophical approach.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει ως βασικό της αντικείμενο την διεξοδική ερμηνευτική ανάλυση των τεσσάρων Λόγων του Δίωνος Χρυσοστόμου με κεντρικό πρόσωπο τον Διογένη τον Κυνικό, ο οποίος είναι παρών και σε άλλους Λόγους του Δίωνος (Περὶ Βασιλείας Δ΄, Περὶ Τύχης Β’, Περί σχήματος) εκτός από τους τέσσερεις Λόγους που πραγματεύονται στην εργασία αυτή (Περὶ Τυραννίδος, Περὶ Ἀρετῆς, Ἰσθμικός , Περὶ Οἰκετῶν). Η κυνική φιλοσοφία συνέχει την φιλοσοφική σκέψη του Δίωνος και διαχέεται γενικότερα σε όλο το σώμα των Λόγων του, ιδιαίτερα αυτών που γράφτηκαν κατά την περίοδο της εξορίας του. Οι τέσσερεις αυτοί – διογενικοί επονομαζόμενοι – Λόγοι του Δίωνος, οι οποίοι για πρώτη φορά μεταφράζονται και ερμηνεύονται στην Ελληνική γλώσσα στην παρούσα εργασία, περιέχουν σε όλο της το εύρος την κυνική φιλοσοφική θεώρηση των πραγμάτων, η οποία είναι κυρίως πρακτική και λιγότερη θεωρητική, και τις αρχές της κυνικής φιλοσοφίας (φυσική ζωή, εγκράτεια, αναίδεια, άσκηση, παρρησία, απόρριψη κάθε κοινωνικής σύμβασης). Στους Λόγους αυτούς εξετάζονται οι κυνικές αρχές σε σχέση και με την σκέψη του Δίωνος, η οποία διαμορφώθηκε κατά την συγκεκριμένη εποχή, και με την ζωή του, η οποία ακολούθησε σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή και συγκυρία τον κυνικό τρόπο. Βεβαίως τίθεται και το ερώτημα αν ο Δίων υιοθέτησε τις κυνικές αρχές ως μια εμπεδωμένη φιλοσοφική θεωρία ή αν ο Διογένης υπήρξε για τον Δίωνα ένα ακόμη προσωπείο που αποδέχτηκε ώστε να μεταδώσει κάποιες αρχές στο ακροατήριό του ως ένας ηθικός κήρυκας. Στο πλαίσιο της προσέγγισης των τεσσάρων αυτών Λόγων αρχικά εντάσσεται η πνευματική προσωπικότητα του Δίωνος στην εποχή του και στην πνευματική της παραγωγή. Στην συνέχεια καταγράφονται οι φιλοσοφικές αρχές του Στωικισμού και του Κυνισμού - που αποτελούν και προσεγγίζοντα φιλοσοφικά ρεύματα - και δίνονται ορισμένα στοιχεία για τον βίο και την πνευματική προσωπικότητα του Διογένους και του Δίωνος Χρυσόστομου. Παράλληλα, στο πλαίσιο της ερμηνείας των Λόγων εξετάζονται οι επιρροές του Δίωνος από τον Όμηρο, τους τραγικούς ποιητές, τον Πλάτωνα και τον στωικισμό μέσα στους τέσσερεις διογενικούς λόγους και ευρύτερα σε όλο το σώμα των Λόγων του Δίωνος και εξετάζεται η παρουσία των σοφιστών στους Λόγους αυτούς και ευρύτερα. Θεωρώ σημαντικό ότι η εργασία αυτή παρέχει την δυνατότητα και την ευκαιρία στον αναγνώστη αφενός να γνωρίσει συγκεντρωτικά και να κατανοήσει τις κυνικές αρχές και την προσωπικότητα του Δίωνος και του Διογένους και αφετέρου να κατανοήσει τον τρόπο και την μέθοδο της φιλοσοφικής προσέγγισης του Κυνικού.