Πολλαπλό μυέλωμα: συσχέτιση ευρημάτων δυναμικής μαγνητικής τομογραφίας με προγνωστικούς παράγοντες της νόσου και παράγοντες αγγειογένεσης

Abstract

The aim of the study was to assess the value of dynamic contrast-enhanced magnetic resonance imaging (DCE-MRI) in patients with newly diagnosed multiple myeloma (MM) who were treated with novel antimyeloma agents. We studied 60 previously untreated MM patients at diagnosis, 14 with smoldering MM (SMM) and 5 with MGUS. All patients underwent MRI of the thoracolumbar spine and pelvis before the administration of any kind of therapy, and DCE-MRI was performed. The MRI perfusion parameters evaluated were wash-in (WIN), washout (WOUT), time-to-peak (TTPK), time-to-maximum slope (TMSP), and the WIN/TMSP ratio. The following serum levels of angiogenic cytokines were measured on the day of MRI: VEGF, angiogenin (Ang), angiopoietin-1 (Angp-1), and −2 (Angp-2). Symptomatic MM patients had increased WIN compared to SMM (p < 0.05) and MGUS patients (p = 0.001). TTPK was decreased, and WIN/TMSP was increased in both symptomatic and SMM patients compared to MGUS patients (p < 0.05). Symptomatic MM patients had decreased TMSP compared to MGUS patients. The Angp-1/Angp-2 ratio was reduced in symptomatic MM compared to SMM (p = 0.017) and MGUS patients (p < 0.001). TTPK correlated with Angp-1/Angp-2 ratio and importantly with R-ISS. Patients with R-ISS-3 had lower TTPK median value (23 s, range 18–29 s) compared to patients with R-ISS-2 (48 s, range 27–68 s) and patients with RISS-1 MM (54 s, range 42–76 s; p ANOVA = 0.01). A subset of patients with low TTPK (lower quartile) had shorter time to progression compared to all other patients. These data suggest that certain DCE-MRI parameters correlate with R-ISS and adverse prognostic features of angiogenesis, such as the ratio of Angp-1/Angp-2.

H μελέτη αξιολόγησε την πιθανή προοπτική της Δυναμικής Μαγνητικής Τομογραφίας (ΔΜΤ) του οστικού μυελού στο πολλαπλό μυέλωμα να διαδραματίσει το ρόλο ανεξάρτητου προγνωστικού παράγοντα στην εκτίμηση της βαρύτητας της νόσου, στην πρόβλεψη της κλινικής πορείας αλλά και της ανταπόκρισης στη θεραπευτική αγωγή.Υλικό-Μέθοδοι: Μελετήθηκαν 60 ασθενείς με πρωτοδιαγνωσθέν πολλαπλό μυέλωμα με Μαγνητική Τομογραφία (ΜΤ) του οστικού μυελού, προ της ενάρξεως της θεραπευτικής αγωγής. Κάθε ασθενής υποβλήθηκε σε συμβατική και ΔΜΤ της θωρακοοσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και της πυέλου σε Μαγνητικό Τομογράφο 1,5Τ. Η συμβατική ΜΤ περιλάμβανε εγκάρσιες και οβελιαίες ακολουθίες Τ1 και Τ2 προσανατολισμού, DWI και STIR. H ΔΜΤ έγινε με λήψη 5 οβελιαίων τομών T1 προσανατολισμού μετά την ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικού μέσου, με επανάληψή τους κάθε 15 δευτερόλεπτα για συνολικό χρονικό διάστημα 3 λεπτών και 30 δευτερολέπτων.Από τα δεδομένα της δυναμικής ΜΤ προέκυψαν και επεξεργάστηκαν με ειδικό λογισμικό καμπύλες σκιαγραφικής ενίσχυσης του μυελού των οστών σε συνάρτηση με τον χρόνο. Τα ευρήματα της συμβατικής ΜΤ και οι παράμετροι αιμάτωσης που εξήχθησαν από τις καμπύλες έντασης σήματος-χρόνου της ΔΜΤ [WIN (maximum wash-in rate), WOUT (maximum wash-out rate), TTPK (time to peak enhancement), DCEmax (maximum peak enhancement), TMSP (time to maximum slope)] συσχετίστηκαν με τους γνωστούς δείκτες βαρύτητας της νόσου καθώς και παράγοντες αγγειογένεσης με σκοπό την αξιολόγηση της ΔΜΤ ως ανεξάρτητου μέσου εκτίμησης της βαρύτητας της νόσου και της πρόγνωσης αυτής.Αποτελέσματα-Συμπεράσματα: Διαπιστώθηκε πως στην ομάδα των συμπτωματικών ασθενών σημειώθηκαν αυξημένες τιμές WIN σε σύγκριση με την ομάδα των ασυμπτωματικών (p < 0,05) και την ομάδα των ασθενών με MGUS (p = 0,001). Το TTPK ήταν μειωμένο και το κλάσμα WIN/TMSP αυξημένο τόσο στους συμπτωματικούς και τους ασυμπτωματικούς σε σύγκριση με την ομάδα των ασθενών με MGUS (p < 0,05). Οι συμπτωματικοί ασθενείς με ΠΜ είχαν χαμηλότερες τιμές TMSP σε σχέση με τους ασθενείς με MGUS. Ο λόγος Angp-1/Angp-2 ήταν μειωμένος στους συμπτωματικούς συγκριτικά με τους ασυμπτωματικούς (p = 0,017) και στους ασθενείς με MGUS (p < 0,001). Το TTPK συσχετίστηκε με το λόγο Angp-1/Angp-2 όπως και με το στάδιο R-ISS. Ασθενείς με στάδιο R-ISS-3 είχαν χαμηλότερες διάμεσες τιμές TTPK (23 s, όριο διακύμανσης 18–29 s) συγκριτικά με ασθενείς με R-ISS-2 (48 s, όριο διακύμανσης 27–68 s) και ασθενείς με R-ISS-1 (54 s, όριο διακύμανσης 42–76 , p ANOVA = 0,01). Μια υποομάδα ασθενών με χαμηλό TTPK (κατώτερο τεταρτημόριο) εμφάνιζαν νωρίτερα πρόοδο της νόσου συγκριτικά με όλους τους υπόλοιπους ασθενείς.Τα ανωτέρω δεδομένα δείχνουν μια σαφή συσχέτιση ορισμένων εκ των παραμέτρων της ΔΜΤ με το στάδιο της νόσου κατά R-ISS καθώς και με αρνητικούς προγνωστικούς παράγοντες της νόσου όπως ο λόγος των αγγειογενετικών κυτοκινών (Angp-1/Angp-2).