Multinational enterprises, entry mode strategies, and emerging economies: an institutional and transactional approach: the case of Turkey

Abstract

The aim of the present thesis is to reconcile FDI equity mode strategy in Turkey as a function of cultural, institutional, geographic, and economic distance. More specifically, this thesis aims firstly, at the transformation of the “CAGE” distance framework to “CIGE” distance framework. Secondly, at the distinction between cultural and institutional concept. Thirdly, at the construction of a model with specific characteristics. Fourthly, at the empirical implementation of the model by specifically analyzing the entry mode choice in a wholly owned subsidiary- the MNE holds 100% of the equity- as opposed to JV subsidiary-MNE holds from 10-90% of the equity- and its different forms– minority, co-ownership and majority JV- through the implementation of the “CAGE (Cultural, Administrative/political, Geographic, and Economic) Distance framework” as developed by Ghemawat (2001).This is proposed to be achieved by analyzing and comparing how each form of distance affects entry mode choice strategy. This aim is based on the premises that Ghemawat's (2001) conceptual framework is a comprehensive framework which employs a variety of distance determinants (cultural, economic, geographic, etc.) and simultaneously provides the basis for the development of an “envelop” approach. All the above are accomplished through a sample of 245 MNEs, coming from 17 European Union (EU) and 21 non EU countries from the dataset of the Republic of Turkey Prime Ministry Investment Support and Promotion Agency (ISPAT) and also through the Multinomial Logistic Regression (MLR) econometric testing method.Empirical results indicate that both institutional and transactional costs are important aspects of entry mode choice in the case of Turkey. The most preferred entry mode choice in the case of Turkey is wholly owned subsidiary. More specifically, cultural distance measured using Hofstede cultural model is insignificant in all models and in all cases providing no support to Hypothesis 1a. On the other hand, cultural distance as measured by GLOBE model, it is significant only in models 2, 3, and 4 in the case where co-ownership JV is compared to WOS, providing weak support to Hypothesis 1b. Institutional distance when it is analyzed as a whole (the sum of regulative and normative distances), then it is significant in model 1 where majority joint venture is compared to WOS providing weak support to Hypothesis 2a. When institutional distance is analyzed into its components, then it is insignificant in all models, providing no support to Hypothesis 2a. When institutional distance is analyzed only into its regulative aspects then it is significant only in model 3 in the case where co-ownership is compared to WOS, providing weak support to Hypothesis 2b. And finally, when institutional distance is analyzed into its normative forces, then it is significant in model 4 in the case where co-ownership is compared to WOS, providing weak support to Hypothesis 2c. Geographic distance indicates two main results: firstly, it is significant in base model and model 1 in all cases, providing strong support to Hypothesis 3 and secondly, in models 2, 3, and 4 it is significant in the cases where minority and majority joint ventures are compared to WOS, providing moderate support to Hypothesis 3. Finally, economic distance is significant in all models but only in one case where co-ownership is compared to WOS, providing moderate support to Hypothesis 4.

Ο στόχος της παρούσας διατριβής είναι να μελετήσει πως η μορφή εισόδου μιας Πολυεθνικής Επιχείρησης (ΠΕ) σε μια ξένη αγορά επηρεάζεται από την πολιτισμική, θεσμική, γεωγραφική, και οικονομική απόσταση δυο χωρών. Πιο συγκεκριμένα, η παρούσα διατριβή στοχεύει να μετατρέψει το “CAGE” θεωρητικό πλαίσιο σε “CIGE”, εφαρμόζοντας κάποιες τροποποιήσεις. Πρώτον, τη διάκριση ανάμεσα σε πολιτισμική και θεσμική απόσταση, δεύτερον, την κατασκευή ενός οικονομετρικού μοντέλου με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, και τρίτον την εμπειρική εφαρμογή του μοντέλου αναλύοντας την μορφή εισόδου των ΠΕ στις ακόλουθες μορφές. Δημιουργία μιας νέα θυγατρικής (Wholly Owned Subsidiary) (WOS) και διάφορες μορφές Κοινοπραξίας (Joint Venture) όπως πλειοψηφική κοινοπραξία (majority JV), 50-50% κοινοπραξία (co-ownership JV), και μειονοτική κοινοπραξία (minority JV)Όλα τα παραπάνω θα επιτεθούν αναλύοντας και συγκρίνοντας πως κάθε είδους απόσταση (πολιτισμική, θεσμική, γεωγραφική , και οικονομική) θα επηρεάσει τη μορφή εισόδου των ΠΕ σε μια ξένη αγορά. Ο στόχος αυτός βασίζεται στο γεγονός ότι το «CAGE» θεωρητικό πλαίσιο είναι ένα πλήρες και ολοκληρωμένο θεωρητικό πλαίσιο, ικανό να αναδείξει μια νέα θεώρηση της απόστασης των χωρών μεταξύ τους.Όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα σε ένα δείγμα αποτελούμενο από 245 επενδύσεις που προέρχονται από 17 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και 21 μη Ευρωπαϊκές χώρες. Η πηγή αυτών των επενδύσεων είναι η Investment Support and Promotion Agency (ISPAT) και η χρησιμοποιούμενη οικονομετρική μέθοδο Multinomial Logit Regression Model.Τα εμπειρικά αποτελέσματα της παρούσας διατριβής δείχνουν ότι στην περίπτωση της Τουρκίας τόσο τα συναλλακτικά όσο και τα θεσμικά κόστη επηρεάζουν την απόφαση των ΠΕ να επενδύσουν στην Τουρκία. Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μορφή εισόδου στην οικονομία της Τουρκίας από τις ΠΕ είναι η δημιουργία μιας εξολοκλήρου νέας θυγατρικής επιχείρησης. Ειδικότερα, η πολιτισμική απόσταση, όπως μετρήθηκε από το μοντέλο του Hofstede βρέθηκε μη στατιστικά σημαντική σε όλα τα μοντέλα και σε όλες τις μορφές εισόδου παρέχοντας καμία υποστήριξη στην Υπόθεση 1α. Από την άλλη πλευρά, η πολιτισμική απόσταση, όπως μετρήθηκε από το μοντέλο του GLOBΕ είναι στατιστικά σημαντική στα μοντέλα 2,3,4 αλλά μόνο στην περίπτωση που το WOS συγκρίνεται με co-ownership JV, παρέχοντας αδύναμη υποστήριξη στην Υπόθεση 1α. Στην περίπτωση της θεσμικής απόστασης υπάρχουν τέσσερα βασικά συμπεράσματα. Πρώτον, όταν η θεσμική απόσταση αναλύεται ως το άθροισμα της ρυθμιστικής και κανονιστικής απόστασης ταυτόχρονα, τότε είναι στατιστικά σημαντική μόνο στο μοντέλο 1 στην περίπτωση που το majority JV συγκρίνεται με το WOS, παρέχοντας αδύναμη υποστήριξη στην Υπόθεση 2α.. Δεύτερον, όταν η θεσμική απόσταση αναλύεται στις ρυθμιστικές και κανονιστικές της διαστάσεις τότε είναι στατιστικά ασήμαντη στο μοντέλο 2 σε όλες τις περιπτώσεις που συγκρίνονται με το WOS, παρέχοντας καμία υποστήριξη στην Υπόθεση 2α. Τρίτον, όταν η θεσμική απόσταση αναλύεται μόνο στη ρυθμιστική της διάσταση, τότε είναι στατιστικά σημαντική στο μοντέλο 3 στην περίπτωση που το co-ownership JV συγκρίνεται με το WOS παρέχοντας αδύναμη υποστήριξη στην Υπόθεση 2β.. Τέταρτον, όταν η θεσμική απόσταση αναλύεται μόνο στην κανονιστική της διάσταση, τότε είναι στατιστικά σημαντική μόνο στην περίπτωση που το co-ownership αναλύεται σε σχέση με το WOS, παρέχοντας αδύναμη υποστήριξη στην Υπόθεση 2γ. H γεωγραφική απόσταση εμφανίζει δυο αποτελέσματα: πρώτον, στο βασικό μοντέλο και μοντέλο 1 είναι στατιστικά σημαντική σε όλες τις περιπτώσεις που συγκρίνονται με το WOS, παρέχοντας ισχυρή υποστήριξη στην Υπόθεση 3. Ενώ στα μοντέλα 2, 3, και 4 η γεωγραφική απόσταση είναι στατιστικά σημαντική μόνο στις περιπτώσεις που το majority και minority JVs συγκρίνονται με το WOS, παρέχοντας μέτρια υποστήριξη στην Υπόθεση 3.. Tέλος, η οικονομική απόσταση είναι στατιστικά σημαντική σε όλα τα μοντέλα αλλά μόνο στην περίπτωση που co-ownership συγκρίνεται με το WOS, παρέχοντας μέτρια υποστήριξη στην Υπόθεση 4.