Η συσχέτιση του πολυμορφισμού του γονιδίου GLUT1 στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια και νεφροπάθεια στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ

Abstract

Diabetes mellitus, mainly via poor glycemic control, lead to the development of diabetic retinopathy (DR) and diabetic nephropathy (DN). These major microvascular complications remain a major health issue, as DR is related to increased burden of visual impairment in population in their productive ages and DN is the primary cause of end-stage renal failure. The purpose of this study is the examination of the influence of tag SLC2A1 single nucleotide polymorphisms (SNPs) on the development of DR and DN during the course of type 2 diabetes mellitus (T2DM). A total of 169 patients with micorvascular complications (DR or DN), 107 uncomplicated (without DR or DN) patients with T2DM and 315 healthy controls were recruited during this study and genotyped for 14 tag single nucleotide polymorphisms (SNPs) across SLC2A1 gene. Using logistic regression analyses tag SNPs and their constructed haplotypes were tested for associations with microvascular diabetes’ complications during the T2DM course. The generalized odds ratio (ORG) was calculated to estimate the mutational load effect on T2DM microvascular complications development among all participants. Corrections for multiple comparisons were applied with Bonferroni method. Rs3768029 TT genotype was associated with lower risk of DR+DN, compared to the CC wildtype (p=0.0024). Moreover, CT and TT rs841847 genotypes were associated with higher risk of DR+DN compared to the CC genotype (p=0.0028). A common haplotype (GGCCCGCATCAAT) was associated with increased risk of DR, DN, DR±DN and DR+DN phenotypes. Mutational load of rs3768029, of the rs3729548, of the rs841853 and of the rs841847 were found to influence the development of microvascular complications during the T2DM course. Present study provides evidence that SLC2A1 gene variants might be implicated in the development of T2DM microvascular complications.

Ο σακχαρώδης διαβήτης, κυρίως μέσω ελλιπούς γλυκαιμικού ελέγχου, οδηγεί στην ανάπτυξη διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας (ΔΑ) και διαβητικής νεφροπάθειας (ΔΝ). Αυτές οι δύο κύριες μικροαγγειακές επιπλοκές παραμένουν μείζον πρόβλημα υγείας, καθώς η ΔΑ σχετίζεται με αυξημένη επιδείνωση των προβλημάτων όρασης στον πληθυσμό κατά την παραγωγική τους ηλικία και η ΔΝ είναι η κύρια αιτία νεφρικής ανεπάρκειας τελικού σταδίου. Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι γενετικές παραλλαγές εμπλέκονται στην ανάπτυξη ΔΝ και ΔΑ. O ρόλος του γονιδίου SLC2A1, γνωστό και ως μεταφορέας γλυκόζης (GLUT1) στην ΔΑ και ΔΝ, παραμένει αμφιλεγόμενος. Σκοπός αυτής της μελέτης είναι η εξέταση της επίδρασης των ¨ετικετών¨ SNPs (single nucleotide polymorphisms, SNPs) του γονιδίου SLC2A1 στην ανάπτυξη ΔΑ και ΔΝ στα πλαίσια του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 (type 2 diabetes mellitus, T2DM). Κατά τη διάρκεια αυτής της μελέτης, ένα σύνολο αποτελούμενο από 169 ασθενείς με μικροαγγειακές επιπλοκές (ΔΑ ή ΔΝ), 107 ασθενείς με Τ2DM χωρίς επιπλοκές (χωρίς ΔΑ ή ΔΝ) και 315 υγιείς μάρτυρες συγκεντρώθηκαν και στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε ανάλυση γονότυπου για 14 πολυμορφισμούς μεμονωμένων νουκλεοτιδίων (SNPs) κατά μήκος του SLC2A1 γονιδίου. Χρησιμοποιώντας αναλύσεις λογιστικής παλινδρόμησης, οι ¨ετικέτες¨ των πολυμορφικών νουκλεοτιδίων και οι κατασκευασμένοι απλότυποί τους ελέγχθηκαν ως προς τη συσχέτισή τους με τις μικροαγγειακές επιπλοκές στον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Ο γενικευμένος σχετικός λόγος συμπληρωματικών πιθανοτήτων (generalized odds ratio, ORG) υπολογίστηκε για να εκτιμηθεί η επίδραση του φορτίου μεταλλαξιμότητας στην ανάπτυξη μικροαγγειακών επιπλοκών του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 σε όλους τους συμμετέχοντες. Οι διορθώσεις για πολλαπλές συγκρίσεις έγιναν με τη μέθοδο Bonferroni. Ο γονότυπος rs3768029 TT συσχετίστηκε με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης ΔΑ+ΔΝ, σε σύγκριση με τον τύπο CC (p=0.0024). Επιπλέον, οι γονότυποι CT και TT rs841847 συσχετίστηκαν με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ΔΑ+ΔΝ, σε σύγκριση με τον CC γονότυπο (p=0.0028). Ένας κοινός απλότυπος (GGCCCGCATCAAT) συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ΔΑ, ΔΝ, ΔΑ±ΔΝ και ΔΑ+ΔΝ φαινοτύπων. Το φορτίο μεταλλαξιμότητας των πολυμορφισμών rs3768029, rs3729548, rs841853 και rs841847 βρέθηκε να επηρεάζει την ανάπτυξη μικροαγγειακών επιπλοκών στα πλαίσια του T2DM. Η παρούσα μελέτη παρέχει αποδείξεις ότι οι γενετικές παραλλαγές του γονιδίου SLC2A1 είναι πιθανό να εμπλέκονται στην ανάπτυξη των μικροαγγειακών επιπλοκών του T2DM.