Εκφυλιστική δισκική νόσος οσφυϊκής μοίρας σπονδυλικής στήλης: επεμβατική θεραπεία του χρόνιου δισκογενούς πόνου με εφαρμογή ακτινοσκοπικά καθοδηγούμενων, ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών

Abstract

Objective: Chronic discogenic pain is a resistant condition that affects 26-39% of patients with low back pain. Several minimal invasive interventional pain techniques have been performed for the treatment of this challenging pain condition. The aim of the present study was to compare two new techniques, intradiscal injection of Discogel (D) with combination of intradiscal Pulsed Radiofrequency and Discogel (PRF+D), regarding their efficacy in discogenic low back pain treatment.Design: Randomized, double blind, clinical study Method: From a sample of 328 low back pain patients, 53 were diagnosed, after a positive provocative discography, with discogenic pain. 36 out of the 53 patients suffered solely from discogenic low back pain and were selected to participate in the study. The final sample was randomized in group A (N=18, D) and group B (N=18, PRF+D). During the procedure, 4 patients from group B were excluded from the study. The main objective of the study was to compare the efficacy of intradiscal injection of Discogel and combination of intradiscal Pulsed Radiofrequency and Discogel, techniques that have been performed to the two groups A and B correspondingly, regarding the pain score (VAS 0-10), before the interventional procedures and 1,3,6,12 months after. Secondary objectives of the study were to compare the two groups regarding the results of the Roland Morris Disability score, Lanss score and Quality of life score (EQ 5D) before and 1,3,6,12 months after the interventional procedures.Results: There was no significant evidence for difference in age and sex between the two groups. 12 months after the procedures group A showed a significant reduction of 5 points [72,56%] in VAS pain score while in group B the corresponding score dropped 7,21 points [97,96%] at the same time period. There was no significant evidence for overall difference in pain score between the two groups (ANOVA, F = 3.24, df=1, P=0,084) except from the 6th and the 12th month when the group B presented statistically important difference compared to group A (wilcoxon-test). Group B appeared to be more effective with a statistically significant difference compared to group B regarding the Roland Morris Disability score [P=0,007] and Quality of Life score [P=0,026] There was no significant evidence for overall difference between the two groups in Lanss score (ANOVA, F = 5.61, df=1, P=0,786) and the number of patients who needed analgesics.Conclusion: Both intradiscal injection of Discogel and combination of intradiscal Pulsed Radiofrequency and Discogel are new techniques for treating chronic discogenic low back pain. The results of our study showed an impressive improvement for both groups regarding pain score, disability and quality of life. Combination of Pulsed Radiofrequency and Discogel (PRF+D) seems to be more effective in comparison with intradiscal injection of Discogel (D)

Σκοπός της μελέτης: Ο χρόνιος δισκογενής πόνος της μέσης είναι μια εξαιρετικά ανθεκτική πάθηση που παρατηρείται στο 26-39% των ασθενών με χρόνια οσφυαλγία. Διάφορες, ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές έχουν εφαρμοστεί για τη θεραπεία του. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να συγκρίνουμε δύο νέες τεχνικές, την ενδοδισκική εφαρμογή δισκογέλης (D), με την ενδοδισκική εφαρμογή συνδυασμού παλμικής ραδιοσυχνότητας και δισκογέλης (PRF+D), ως προς την αποτελεσματικότητά τους στη θεραπεία ασθενών με χρόνιο, δισκογενή πόνο της μέσηςΣχεδιασμός: Διπλή, τυφλή, τυχαιοποιημένη μελέτη (RCT)Υλικό: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 36 ασθενείς άνω των 18 ετών, με χρόνιο δισκογενή πόνο της μέσης ανθεκτικό στη συντηρητική αγωγή με φάρμακα, για περισσότερο από τρεις μήνες. Μέθοδος: Από ένα δείγμα 328 ασθενών με χρόνια οσφυαλγία διαγνώστηκαν 53 ασθενείς με χρόνιο δισκογενή πόνο μετά από θετική δισκογραφία πρόκλησης και από αυτούς, ξεχώρισαν 36 ασθενείς με αμιγώς δισκογενή πόνο. Το τελικό δείγμα τυχαιοποιήθηκε στην ομάδα Α (Ν=18, εφαρμογή μόνον D) και στην ομάδα Β (Ν=18, εφαρμογή συνδυασμού PRF+D). Κατά τη διάρκεια της μελέτης 4 ασθενείς από την ομάδα Β, τελικώς εξαιρέθηκαν. Ο κύριος σκοπός της μελέτης ήταν να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα της οπτικής αναλογικής κλίμακας πόνου (VAS) των δύο ομάδων πριν από την επέμβαση και 1,3,6 και 12 μήνες μετά. Δευτερεύων σκοπός της μελέτης ήταν να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα των δύο ομάδων σχετικά με τη λειτουργική τους κατάσταση (Roland Morris score), τα νευροπαθητικά χαρακτηριστικά του πόνου (Lanss score) και την ποιότητα ζωής (EQ-5D) ανάμεσα στις ίδιες χρονικές στιγμές (πριν από την επέμβαση και 1,3,6,12 μήνες μετά).Αποτελέσματα: Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ασθενών των δύο ομάδων, ως προς την ηλικία και το φύλο. Δώδεκα μήνες μετά από την επέμβαση επιτεύχθηκε μείωση της μέσης βαθμολογίας πόνου (VAS 0-10) κατά 5 μονάδες [72,56%] στην ομάδα Α και 7,21 μονάδες [97,96%] στην ομάδα Β. Συγκριτικά, οι δύο τεχνικές δεν εμφάνισαν στατιστικά σημαντική διαφορά στο σύνολο της περιόδου παρακολούθησης, όσον αφορά τη μέση βαθμολογία πόνου, (ANOVA, F = 3.24, df=1, P=0,084) εκτός από το χρονικό σημείο των 6 και 12 μηνών οπότε και παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά υπέρ της τεχνικής του συνδυασμού παλμικής ραδιοσυχνότητας και δισκογέλης. (wilcoxon-test). Η ομάδα Β φάνηκε να υπερτερεί, με στατιστικά σημαντική διαφορά, όσον αφορά την μέση βαθμολογία της λειτουργικής ικανότητας (Roland Morris) [P=0,007] και την βαθμολογία της ποιότητας ζωής (EQ-5D). [P=0,026]. Οι δύο ομάδες δεν εμφάνισαν στατιστικά σημαντικές διαφορές όσον αφορά την συνολική βαθμολογία της κλίμακας Lanss και την ανάγκη χρήσης αναλγητικών συνολικά.Συμπέρασμα: Η ενδοδισκική εφαρμογή μόνον δισκογέλης (D) αλλά και η ενδοδισκική εφαρμογή συνδυασμού παλμικής ραδιοσυχνότητας και δισκογέλης (PRF+D) σε ασθενείς με αμιγώς χρόνιο δισκογενή πόνο, είναι δύο νέες και ελάχιστα μελετημένες τεχνικές με τις οποίες επιτυγχάνεται εντυπωσιακά σημαντική βελτίωση του δισκογενούς πόνου, της λειτουργικότητας και της ποιότητας ζωής των ασθενών. Η σύγκριση μεταξύ των δύο τεχνικών της εν λόγω μελέτης ανέδειξε την εφαρμογή του συνδυασμού παλμικής ραδιοσυχνότητας και δισκογέλης (PRF+D) αποτελεσματικότερη της εφαρμογής μόνον δισκογέλης (D).