Νευροψυχολογική και νευροενδοκρινική προσέγγιση στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ

Abstract

AIMS: Diabetes mellitus (DM) according to WHO facts is a very common phenomenon that will develop to an epidemic in the coming decade. Diabetes mellitus frequently is accompanied with a variety of neuropsychological problems, including cognitive, mood, anxiety, and psychotic disorders, as well as personality disorders. In this context, it is of interest that neuro-endocrine and psycho-immune factors are interrelated not only with psychological and psychopathological symptoms but also with different aspects of diabetes. The aim of the present study was to record and explore the relationships and interactions of neuropsychological conditions with neuroendocrine, biochemical, and immune factors in diabetes mellitus type II. MATERIALS/ METHOD: During the initial phase of the study 131 patients with diabetes mellitus type II were examined. The participants were patients of the Diabetes Mellitus Unit of the 2nd 2nd Department of Internal Medicine-Propaedeutic-Research Institute and Diabetes Center at Attiko Hospital. The selection of the participants was random. Participants with 1)cancer, 2)disorders of the endocrine system, 3) known artiriopathy 4) coronary disease, 5) renal disorders, 6) amputations, 7) known psychopathology were excluded from the sample. In the initial assessment of the participants the following psychometric inventories were administered (a) Zung depression scale, (b) the personality inventory EPQ on extraversion, neuroticism and psychoticism, (c) the hostility and direction of hostility scale of HDHQ, (d) the scale SCL-90 and the (e) MOCI scale on obsessive compulsive symptomatology. From each patient a blood sample of 40cc was taken for the determination of oxytocin, homocystein, cytοcine(IL-6, IL-12), cortizol, and TNF-a. The sample consisted of 55 female patients with an age range between 42 and 80 years old and 76 male patients with an age range between 36 and 77 years old. For every patient the HbA1C, HDL, LDL ,TRIC were recorded. The participants were divided into two groups according to their metabolic profile control. The Group A of participants with uncontrolled metabolic profile (Group A with HbA1C? 7%) included 45 patients (21 female and 24 male) while the Group B with the patients with controlled metabolic profile (Group B with HbA1C? 7) consisted of 86 patients, 36 females and 50 males. The patients from Group A (HbA1C? 7%) were reassessed after 9-12 months after efforts to control their metabolic profile had been made. During the second assessment the same psychometric tools were administered and a second blood sample of 40cc was taken for the determination of της oxytocin, homocysteine, cytokines ( IL-6, IL-12) ,cortizol και TNF-a. Out of the 45 participants of Group A 31 were reassessed. From these 31 patients 10 had HbA1C? 7 having controlled their metabolic profile. ..............................................................................................................

ΣΚΟΠΟΣ: Ο σακχαρώδης διαβήτης (ΣΔ) σύμφωνα με τα δεδομένα του ΠΟΥ είναι πολύ συχνό φαινόμενο και λαμβάνει μορφή «επιδημίας» στην ερχόμενη δεκαετία. Ο σακχαρώδης διαβήτης συνοδεύεται πολύ συχνά από μία ποικιλία νευροψυχολογικών προβλημάτων, τα οποία περιλαμβάνουν γνωσιακές, συναισθηματικές, αγχώδεις και ψυχωσικές διαταραχές, όπως και διαταραχές προσωπικότητας. Σε αυτό το πλαίσιο, ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι νευροενδοκρινικές και ψυχοανοσολογικές παράμετροι, αλληλοδιαπλέκονται τόσο με ψυχολογικές- ψυχοπαθολογικές εκδηλώσεις, όσο και με πτυχές του διαβήτη. Σκοπός της μελέτης είναι η συσχέτιση και η αλληλεπίδραση νευροψυχολογικών καταστάσεων με νευροενδοκρινικούς, βιοχημικούς και ανοσολογικούς παράγοντες στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, καθώς και η καταγραφή τους. ΥΛΙΚΟ ΜΕΘΟΔΟΣ: Κατά την έναρξη της μελέτης εξετάσθηκαν συνολικά 131 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Οι ασθενείς παρακολουθούνταν από τα Διαβητολογικό ιατρείο της Β΄ Προπαιδευτική Πανεπιστημιακής Παθολογικής κλινικής,Μονάδα Ερευνας στο Αττικό Νοσοκομείο. Oι ασθενείς επελέγησαν τυχαία. Από το συγκεκριμένο δείγμα εξαιρέθηκαν διαβητικοί ασθενείς τύπου 2 με 1.κακοήθειες, 2.ενδοκρινολογικά νοσήματα, 3.γνωστή αρτηριοπάθεια, 4.στεφανιαία νόσο, 5.νεφρική ανεπάρκεια, 6.ακρωτηριασμούς, 7.γνωστή ψυχοπαθολογία. Κατά την αφετεριακή αξιολόγηση, σε όλους τους διαβητικούς ασθενείς χορηγήθηκαν η ψυχομετρική κλίμακα κατάθλιψης Zung, η ψυχομετρική κλίμακα προσωπικότητας εξωστρέφειας, νευρωτισμού, ψυχωτισμού EPQ, η ψυχομετρική κλίμακα επιθετικότητας και κατεύθυνσης της επιθετικότητας ΗDHQ, η ψυχομετρική κλίμακας γενικής ψυχοσωματικής επιβάρυνσης SCL-90 και η ψυχομετρικής κλίμακα ψυχαναγκαστικής σημειολογίας MOCI. Από κάθε ασθενή ελήφθησαν 40cc φλεβικό αίμα προκειμένου να υποβληθούν σε προσδιορισμό της ωκυτοκίνης, ομοκυστεΐνης, κυταροκίνων (IL 6, IL 12), κορτιζόλης και TNF-a. Το συνολικό δείγμα αποτελείται από 55 γυναίκες ηλικίας 42 έως 80 ετών και 76 άνδρες ηλικίας 36 έως 77 ετών. Σε κάθε ασθενή καταγράφηκε η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, η HDL, η LDL και τα τριγλυκερίδια .Οι ασθενείς χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες ανάλογα με τη μεταβολική ρύθμιση. Η ομάδα Α των αρρύθμιστων διαβητικών ασθενών (ΟΜΑΔΑ Α με HbA1C ? 7%) αποτελέσθηκε από 45 ασθενείς (21 γυναίκες και 24 άνδρες ) ενώ η ομάδα των ρυθμισμένων διαβητικών ασθενών από 86 ασθενείς (36 γυναίκες και 50 άνδρες). Οι ασθενείς της ομάδας Α (με HbA1C ? 7%) επανεξετάσθηκαν μετά από διάστημα 9-12 μηνών αφού έγινε προσπάθεια βελτίωσης της μεταβολικής ρύθμισης. Χορηγήθηκαν εκ νέου τα ίδια ψυχομετρικά εργαλεία και ελήφθησαν εκ νέου 40 cc φλεβικό αίμα πάλι προσδιορισμό της ωκυτοκίνης, ομοκυστεΐνης, κυτταροκίνων (IL-6, IL-12), κορτιζόλης και TNF-a. Από τους 49 ασθενείς της ομάδας Α έγινε επανεκτίμηση των 31 ασθενών εκ των οποίων βρέθηκε ότι οι 10 είχαν ΗbA1C ? 7 και είχαν πια ρυθμισθεί. .........................................................................................................................