Παράγοντες συσχέτισης βίας και παραληρητικής ιδέας σε σχιζοφρενείς που ζουν στην κοινότητα

Abstract

Delusions and violence have long been linked in the minds of both lay people and mental health professionals. The purpose of this study was to identify those characteristics of schizophrenic individuals with delusions who engage in broadly defined measures of violence. We report a retrospective case- control study of 358 psychotic patients with delusions. The assessment was conducted by using the Mac–Arthur- Maudsley delusions Assessment Schedule Results: Subjects reported ever having beliefs that there were people seeking to harm them (threat), were 2,6 times more likely to be violent. The belief that they hear the thoughts of others increased the risk for onset of violence by 2.9 times. Those who are under the influence of alcohol during the delusion (even once) are 3.5 times more likely to develop violence. Finally a particular subgroup of delusions associated with ideas of worthlessness and passivity may constitute a protective role. A substantial minority of violence perpetrated by psychotic persons appears to stem from delusional thoughts. Better insight into variables that might mediate the relation between these delusions and violent behavior might be useful in reducing violence risk.

Η οξεία ψυχωτική συμπτωματολογία και ιδιαίτερα οι παραληρητικές ιδέες ενδέχεται κάτω από ορισμένες συνθήκες να διευκολύνει τη μετάβαση στην βίαιη συμπεριφορά. Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση εκείνων των παραγόντων που συσχετίζουν τις παραληρητικές ιδέες με την ανάπτυξη βίαιης συμπεριφοράς σε άτομα που πάσχουν από σχιζοφρένεια και διαβιώνουν στην κοινότητα. Ο σχεδιασμός της μελέτης βασίσθηκε στη μεθοδολογία των «Ασθενών- Μαρτύρων». Το δείγμα το αποτέλεσαν 358 άτομα. Ως ασθενείς επιλέχθησαν 179 άτομα, των οποίων η εισαγωγή τους στα ψυχιατρικά νοσοκομεία συνδεόταν με βίαιη συμπεριφορά, ενώ ως μάρτυρες 179 άτομα που δεν είχαν ιστορικό βίας. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με τη συμπλήρωση δομημένου ερωτηματολογίου κατά τη διάρκεια προσωπικής συνέντευξης και διήρκησε από το 2001 ως το 2013. Ως κλίμακα χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα MacArthur Maudsley Delusions Assessment Schedule, η οποία ήταν δόκιμη, τεκμηριωμένης εγκυρότητας και αξιοπιστίας (Alpha >80, 85>kappa>98)Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με παραληρητικές ιδέες που εμπεριείχαν το ενδεχόμενο της απειλής κατά της σωματικής τους ακεραιότητας είχαν 2,6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εκδηλώσουν βίαιη συμπεριφορά. Η πεποίθηση ότι ακούν τις σκέψεις των άλλων αύξανε τον κίνδυνο για εκδήλωση βίας κατά 2,9 φορές. Ενώ όσοι βρίσκονταν υπό την επήρεια αλκοόλ κατά τη διάρκεια παραληρητικής ιδέας είχαν 3,5 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να βιαιοπραγήσουν. Τέλος αναγνωρίσθηκε ο προστατευτικός χαρακτήρας στην εμφάνιση βίαιης συμπεριφοράς μιας συγκεκριμένης κατηγορίας παραληρητικών ιδεών που σχετίζονται με ιδέες αναξιότητας και παθητικότητας. Συμπέρασμα: Οι παραληρητικές ιδέες εν μέρει μπορούν να κινητοποιήσουν τη βίαιη συμπεριφορά. Επιπλέον έρευνα είναι απαραίτητη προκειμένου να διερευνηθεί η πιθανή σχέση βίαιης συμπεριφοράς και παραληρητικών ιδεών. Μια πιο ολιστική βιο-ψυχο-κοινωνική προσέγγιση της σχιζοφρενικής βίας θα μπορούσε να αποτελέσει το ιδανικό πληροφοριακό πλαίσιο για την κατανόηση των πολύπλοκων σχέσεων βίας και ψυχικής νόσου συντελώντας έτσι στην επίτευξη της καλύτερης προβλεπτικής δυνατότητας