Παθολογοανατομικά χαρακτηριστικά παρασκευάσματος ριζικής προστατεκτομής και βιοχημική υποτροπή σε ασθενείς υπό αγωγή με στατίνες

Abstract

Purpose: We assess the pathological characteristics of the radical prostatectomyspecimen and the rate of biochemical failure in patients on statin medication.Material and Methods: We reviewed patients that underwent radical prostatectomyfrom January 1999 to April 2010 in our institution. Data concerning patientdemographics, pathologic characteristics of the specimen and follow up wererequired. All patients were contacted and interviewed.Results: A total of 588 patients with mean age 65.2 years (SD=5.7 years) participatedin the study. Statin users more than two years had lower levels of preoperative serumPSA (p=0.034), a 2.76 times greater likelihood of being staged as pT3a to pT3b ratherthan pT2a to pT2c, and a 5.39 times greater likelihood of having postoperativeGleason score equal to seven or more. Positive surgical margins and urinaryincontinence were not significantly associated with statin use. The probability oferectile dysfunction was significantly greater for statin users. Preoperative serumPSA, Gleason score more than seven, pathologic stage, positive surgical margins andstatin use were independent predictors of recurrence.Conclusion: Statin medication was associated with a statistically significant lowerPSA value and an increased rate of high Gleason score and pathologic stage inpatients receiving medication for more than two years. Statins were found to be anindependent predictor of recurrence. Lastly statin users were more likely to presentwith preoperative and postoperative erectile dysfunction.

Εισαγωγή: Μελετάμε τα παθολογοανατομικά χαρακτηριστικά του παρασκευάσματος ριζικής προστατεκτομής και το ποσοστό βιοχημικής υποτροπής μετά το χειρουργείο σε ασθενείς που βρίσκονται υπό αγωγή με στατίνες. Υλικό και μέθοδος: Στη μελέτη αυτή συμπεριλαμβάνονται 588 ασθενείς με μέση ηλικία 65,2 έτη (SD = 5,7 έτη), οι οποίοι υποβλήθηκαν σε οπισθοηβική ριζική προστατεκτομή. Σε όλους τους ασθενείς που λαμβάνουν μέρος πραγματοποιήθηκε σχετική συνέντευξη για τον προσδιορισμό των απαραίτητων στοιχείων (δημογραφικών, δεδομένα ιστορικού).Αποτελέσματα: Οι ασθενείς που λάμβαναν στατίνη για πάνω από 2 χρόνια προεγχειρητικά είχαν χαμηλότερα επίπεδα προεγχειρητικού PSA (p = 0,034), 2,76 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν παθολογικό στάδιο pT3a με pT3b και 5,39 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν Gleason score ίσο ή μεγαλύτερο του 7 στο παρασκεύασμα. Δεν βρέθηκε συσχέτιση των θετικών χειρουργικών ορίων. Το προεγχειρητικό PSA, το Gleason Score, το παθολογικό στάδιο τα θετικά χειρουργικά όρια και η χρήση στατινών ήταν ανεξάρτητοι παράγοντες που προέβλεπαν την υποτροπή.Συμπέρασμα: Η θεραπεία με στατίνες σχετίστηκε με στατιστικά σημαντική χαμηλότερη τιμή του προεγχειρητικού PSA, καθώς και με μεγαλύτερα ποσοστά υψηλού Gleason Score και παθολογικού σταδίου σε ασθενείς υπό αγωγή για πάνω από 2 έτη προεγχειρητικά. Επίσης, η θεραπεία με στατίνες ήταν ανεξάρτητος παράγοντας που προέβλεπε την υποτροπή. Τέλος οι ασθενείς που λάμβαναν στατίνες ήταν πιο πιθανό να παρουσιάσουν στυτική δυσλειτουργία τόσο προεγχειρητικά, όσο και μετεγχειρητικά.