Η επίδραση των κατθλιπτικών συμπτωμάτων στη μακροχρόνια πρόγνωση των ασθενών που υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αγγείων με τοποθέτηση ενδοαγγειακής πρόθεσης

Abstract

PurposeThe purpose of this study was to investigate the possible association between the presence of depressive symptoms and long-term prognosis following successful coronary stenting.Methods Six hundred and twelve consecutive patients, who underwent successful coronary stenting, were asked to complete a specifically designed questionnaire (Beck Depression Inventory), before their discharge. This questionnaire provides quantitative assessment of the self-reported depressive symptoms, which is known as BDI Score. The incidence of the composite of repeat revascularization, new myocardial infarction and cardiac death, during the two years of follow up, was the predefined primary study endpoint. ResultsPatients were classified into three groups according to the tertiles of BDI Score values. There were no significant differences among the three groups, concerning the baseline characteristics and the follow up period drug therapy. By the end of the 2-year follow up period, 143 (143/612, 23.4%) patients reached the primary endpoint including, 72 (62/612, 11.8%) who received repeat coronary revascularization, , 45 (45/612, 7.4%) who rehospitalized due to new myocardial infarction and 26 (26/612, 4.2%) who died due to cardiac reasons. Patients of the top tertile of BDI score were at significantly higher risk of the primary endpoint in comparison to those of first (RR; 95%CI: 1.4; 1.1-1.7; p=0.004), or the second (RR; 95%CI: 1.3; 1.1-2.3; p=0.03) tertile. By multivariate Cox regression analysis, BDI Score was among the potent predictors of the primary endpoint. It was true even BDI Score was used in the multivariate model either as dichotomous (RR; 95%CI: 1.6; 1.3-2.6; p=0.004) or continuous (RR; 95%CI: 1.2; 1.1-3.2; p=0.008) variable. Conclusions The results of the present study suggest that depressive symptoms consist an independent predictor of adverse long term prognosis following successful coronary stenting. Further studies are warranted for further investigation of this effect and of the possible pathophysiologic mechanisms involved.

ΣκοπόςΣκοπός της παρούσας μελέτης αποτέλεσε η διερεύνηση της πιθανής σχέσης των καταθλιπτικών συμπτωμάτων με τη μακροχρόνια πρόγνωση των ασθενών που υποβάλλονται σε επιτυχή αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών με τοποθέτηση stent.ΜέθοδοςΣε σύνολο 612 διαδοχικών ασθενών, που υποβλήθηκαν σε επιτυχή αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών με τοποθέτηση stent, έγινε, προ της εξόδου τους, καταγραφή της παρουσίας τυχόν συμπτωμάτων κατάθλιψης. Αυτό πραγματοποιήθηκε με τη χρήση ειδικού πρότυπου, αυτοσυμπληρούμενου ερωτηματολογίου (Beck Depression Inventory), το οποίο παρέχει ποσοτική έκφραση της βαρύτητας των καταθλιπτικών συμπτωμάτων (BDI Score). Το σύνθετο καταληκτικό σημείο του καρδιακού θανάτου, εμφράγματος του μυοκαρδίου και στεφανιαίας επαναγγείωσης, στα δύο έτη της προοπτικής παρακολούθησης, αποτέλεσε τον πρωτογενή στόχο της μελέτης.ΑποτελέσματαΟι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες ανάλογα με τα τριτημόρια των τιμών του BDI Score. Οι τρεις ομάδες δεν διέφεραν σε στατιστικά σημαντικό βαθμό μεταξύ τους στα βασικά κλινικά και αγγειογραφικά χαρακτηριστικά αλλά και στην λαμβανομένη φαρμακευτική αγωγή στα δύο χρόνια της προοπτικής παρακολούθησης. Κατά τη χρονική αυτή περίοδο 143 (143/612, 23,4%) ασθενείς παρουσίασαν τον πρωτογενή στόχο, συμπεριλαμβανομένων 72 (62/612, 11,8%) που χρειάστηκαν στεφανιαία επαναγγείωση, 45 (45/612, 7,4%) που χρειάστηκαν εισαγωγή λόγω νέου εμφράγματος του μυοκαρδίου και 26 (26/612, 4,2%) που απεβίωσαν από καρδιακά αίτια. Οι ασθενείς του 3ου τριτημορίου του BDI Score, ήταν σε στατιστικά υψηλότερο κίνδυνο για την εμφάνιση του σύνθετου στόχου, σε σχέση με τους ασθενείς του 1ου (RR; 95%CI: 1,4; 1,1-1,7; p=0,004), ή του 2ου τριτημορίου (RR; 95%CI: 1,3; 1,1-2,3; p=0,03). Κατά την πολυπαραγοντική ανάλυση κατά Cox, το BDI Score, ήταν ανεξάρτητη προγνωστική μεταβλητή για την εμφάνιση του σύνθετου καταληκτικού σημείου, στα 2 χρόνια της προοπτικής παρακολούθησης. Η προγνωστική αξία του BDI Score ήταν σταθερή, ανεξάρτητα από το εάν στο πολυπαραγοντικό μοντέλο εισαγόταν ως ποιοτική (RR; 95%CI: 1,6; 1,3-2,6; p=0,004) ή συνεχής μεταβλητή (RR; 95%CI: 1,2; 1,1-3,2; p=0,008). ΣυμπεράσματαΤα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης έδειξαν ότι η καταθλιπτική συμπτωματολογία, όπως αυτή αξιολογείται με το BDI Score, αποτελεί ανεξάρτητο προγνωστικό δείκτη εμφάνισης θανατηφόρων ή μη καρδιακών συμβάντων, μετά από επιτυχή αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών με τοποθέτηση stent. Η διενέργεια περαιτέρω έρευνας στο θέμα αυτό είναι απαραίτητη, προκειμένου να διερευνηθεί η αξία των ευρημάτων της παρούσας μελέτης, αλλά και να διευκρινιστούν οι πιθανοί παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται στην παρατηρηθείσα δυσμενή επίδραση της κατάθλιψης στη μακροχρόνια πρόγνωση των ασθενών αυτών.