Μελέτη αιμοδυναμικών παραμέτρων στη στεφανιαία διαδερμική αγγειοπλαστική μετά την τοποθέτηση ενδοστεφανιαίων προθέσεων

Abstract

Background: Endothelial shear stress (ESS) may play a key role in the pathobiology of stent restenosis (SR). Nevertheless, limited data are available about ESS and its relation to SR. Patients and methods: We enrolled14 patients who underwent successful percutaneous coronary intervention (PCI)in this study. Three-dimensional (3D) reconstruction of 14 coronary arteries before and after stent implantation was performed. Using computational fluid dynamics, mean ESS was calculated proximally, in tertiles within and distal to the stent, both before and after stent implantation.Results: Stent implantation resulted ina significant ESS decrease in the entire atherosclerotic lesion (1.83 vs. 1.26 Pa, p = 0.02). Regarding the five territories in which the entire lesion was divided, ESS decrease was marginally significant in the area of the second in-stent tertile, and in the area 5 mm distal to the stent, whereas ESS decrease was not significant in the area 5 mm proximal to the stent, and in the area of the first and third in-stent tertile. At 12 months, two patients had SR, but restenosis was not related to ESS decrease. Conclusion: ESS decreases after stent implantation but not uniformly, with the major reduction being in the middle tertile of the stent, and distal to the stent. In-stent ESS decrease may create local hemodynamic conditions leading to in-stent and in-segment restenosis.

Εισαγωγή: Η τοιχωματική διατμητική τάση (ΤΔΤ) μπορεί να διαδραματίζει κύριο ρόλο στην παθοβιολογία της επαναστένωσης της στεφανιαίας ενδοπρόθεσης (stent). Ωστόσο, τα διαθέσιμα δεδομένα είναι σχετικά με την ΤΔΤ και τη σχέση της με την επαναστένωση του stent είναι περιορισμένα.Ασθενείς και μέθοδοι: 14 ασθενείς εισήλθαν στη μελέτη και υποβλήθηκαν σε επιτυχή διαδερμική στεφανιαία αγγειοπλαστική (percutaneous coronary intervention, PCI). Πραγματοποιήθηκε τρισδιάστατη (3D) ανακατασκευή των 14 στεφανιαίων αρτηριών πριν και μετά την εμφύτευση του stent. Χρησιμοποιώντας την υπολογιστική δυναμική ρευστών, η μέση ΤΔΤ υπολογίσθηκε στο τμήμα πριν, στα τριτημόρια εντός και στο τμήμα μετά το stent, τόσο πριν όσο και μετά από την εμφύτευση του .Αποτελέσματα: Η εμφύτευση του stent οδήγησε σε σημαντική μείωση της ΤΔΤ σε ολόκληρο το εύρος της αθηροσκληρωτικής βλάβης (1.83 vs. 1.26 Pa, p = 0.02). Όσον αφορά τις πέντε περιοχές στις οποίες χωρίστηκε το σύνολο της βλάβης, η μείωση της ΤΔΤ ήταν οριακά σημαντική στην περιοχή του δεύτερου τριτημόριου εντός του stent, καθώς και στην περιοχή μήκους 5 mm μετά το stent. H μείωση της ΤΔΤ δεν ήταν σημαντική στην περιοχή μήκους 5 mm πριν το stent, καθώς και στην περιοχή του πρώτου και του τρίτου τριτημορίου εντός του stent. Στους 12 μήνες, δύο ασθενείς εμφάνισαν επαναστένωση του stent, αλλά η επαναστένωση δε βρέθηκε να συσχετίζεται με τη μείωση της ΤΔΤ.Συμπέρασμα: Η ΤΔΤ μειώνεται μετά από εμφύτευση stent, αλλά όχι ομοιόμορφα, με τη σημαντικότερη μείωση να παρουσιάζεται στο μέσο τριτημόριο εντός του stent, και στην περιοχή μετά το stent. Η μείωση της ΤΔΤ εντός του stent μπορεί να δημιουργήσει τοπικές αιμοδυναμικές συνθήκες που οδηγούν σε επαναστένωση τόσο εντός του stent όσο και πέριξ αυτού.