Μελέτη των μορίων προσκόλλησης σε ασθενείς με μονοκλωνική γαμμαπάθεια απροσδιόριστης σημασίας, ασυμπτωματικό πολλαπλό μυέλωμα και συμπτωματικό πολλαπλό μυέλωμα.

Abstract

Plasma cell dyscrasias include a variety of disorders, from “benign” monoclonal gammopathy of undetermined significance, to symptomatic multiple myeloma. They are the result of unregulated proliferation of monoclonal plasma cells in the bone marrow, resulting in the production of monoclonal immuloglobulin. Adhesion molecules includes a variety of cell surface proteins that bind with their receptors either on the surface of nearby cells or on extracellular matrix. In cancer the dysregulation of cell to cell adhesion and cell to extracellular matrix adhesion can result in unregulated proliferation and development of metastasis. In plasma cell dyscrasias, adhesion molecules are expressed on the surface of plasma cells, of epithelial cells and of the bone marrow stromal cells. Adhesion of cells result in the production of cytokines that promote tumor growth and survival of plasma cells. In the present study sVCAM-1, sICAM-1, sE-selectin, sP-selectin, sL-selectin were measured using ELISA in the serum of 47 patients with MGUS, 61 with SMM and 145 with MM. Also these adhesion molecules were measured in the serum of 87 patients at first relapse that received therapy with new agents, 47 lenalidomide and dexamethasone (RD) and 40 bortezomib and dexamethasone (VD). Patients with symptomatic multiple myeloma had low levels of L- and P- selectin in comparison with MGUS and SMM patients, while they had elevated levels of VCAM-1 and ICAM-1. Also VCAM-1 levels showed positive correlation with high ISS stage, elevated β2-microglobulin and creatinine levels, while patients with high levels of VCAM-1 had decreased overall survival. The opposite was observed in patients with high levels of P-selectin, as there was negative correlation with ISS stage, β2-microglobulin and creatinine, and also low levels were related with worst prognosis. In smoldering MM, high levels of VCAM-1 and ICAM-1 correlated with shorter time to progression to symptomatic disease, and shorter overall survival. In patients with symptomatic multiple myeloma at first relapse administration of RD and VD resulted in a decrease in VCAM-1, while ICAM-1 was decreased only after VD. From these results we can conclude that plasma cell dyscrasias express different levels of adhesion molecules, resulting in different biological behavior. High levels of VCAM-1 were associated with more aggressive disease and worst outcome. Regarding SMM, high levels of VCAM-1 and ICAM-1 were associated with shorter time to progression to symptomatic disease and worst outcome. This is the first report of the association between the levels of adhesion molecules and disease outcome. Probably more samples are required in order to reach safe conclusions for the contribution of adhesion molecules to biology of asymptomatic disease. In regard to symptomatic disease at first relapse and treatment with newer agents, they seem to affect and reduce the levels of adhesion molecules as VCAM-1 and ICAM-1.

Οι πλασματοκυτταρικές δυσκρασίες προκαλούνται από πολλαπλασιασμό μονοκλωνικών πλασματοκυττάρων τα οποία προκαλούν αναιμία, οστικούς πόνους, υπερασβεστιαιμία, νεφρική ανεπάρκεια. Τα μόρια προσκόλλησης είναι ομάδα επιφανειακών κυτταρικών πρωτεϊνών. Συνδέονται με υποδοχείς, στην επιφάνεια κυττάρων και την εξωκυττάρια θεμέλια ουσία, με αποτέλεσμα τη μετακίνηση κυττάρων στην κυκλοφορία. Στο ΠΜ τα μόρια προσκόλλησης εκφράζονται στην επιφάνεια των πλασματοκυττάρων, επιθηλιακών και στρωματικών κυττάρων. Η πρόσδεση μέσω των μορίων προσκόλλησης επάγει αντιαποπτωτικούς μηχανισμούς και παραγωγή κυτταροκινών, υπεύθυνων για τον πολλαπλασιασμό και την επιβίωση των πλασματοκυττάρων. Στον ορό 47 ασθενών με MGUS, 61 με ασυμπτωματικό ΠΜ και 145 με συμπτωματικό μετρήθηκαν τα sVCAM-1, sICAM-1, sE-, sP-, sL- σελεκτίνη, καθώς και σε 87 ασθενείς με νόσο σε υποτροπή που έλαβαν είτε λεναλιδομίδη- δεξαμεθαζόνη είτε μπορτεζομίβη- δεξαμεθαζόνη. Ασθενείς με συμπτωματική νόσο είχαν μειωμένα επίπεδα L-, P-σελεκτίνης σε σχέση με MGUS και ασυμπτωματική νόσο, ενώ είχαν αυξημένα επίπεδα VCAM-1 και ICAM-1. Επίσης τα επίπεδα VCAM-1 σχετίζονταν με υψηλό ISS, β2-μικροσφαιρίνη, ενώ ασθενείς με υψηλά επίπεδα VCAM-1 είχαν μειωμένη επιβίωση. Στην ασυμπτωματική νόσο τα υψηλά επίπεδα VCAM-1 και ICAM-1 σχετίζονταν με μικρότερο χρόνο μέχρι την πρόοδο. Τέλος στους ασθενείς με νόσο σε υποτροπή τα RD και VD μείωσαν τα επίπεδα VCAM-1. Από τα αποτελέσματα προκύπτει πως MGUS, ΑΠΜ και συμπτωματικό, έχουν διαφορετικό βαθμό έκφρασης των μορίων προσκόλλησης. Σε ότι αφορά την ασυμπτωματική νόσο, τα υψηλά επίπεδα VCAM-1 και ICAM-1 σχετίζονται με δυσμενή πρόγνωση και ταχύτερη πρόοδο σε συμπτωματική. Τέλος σε ότι αφορά την νόσο σε υποτροπή και την αγωγή με νεότερους παράγοντες, αυτοί φαίνεται πως μειώνουν τα επίπεδα VCAM-1 και ICAM-1.