Το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Abstract

The thesis studies the institutional organizational frame of ecclesiastical education in Greece and Europe. This study is based largely on the identification and introduction of all those elements that defined from the foundation of the Greek state the institutional organizational frame of ecclesiastical Education. The thesis consists of preface of the author, Introduction and three (3) chapters. A detailed, two-page table of contents precedes. Preface comes next. A detailed Introduction with a brief reference in the subject and a review of relevant literature follows, while follows a presentation of the main results of the thesis. The remaining three chapters (1- 3) are the original contribution of the thesis to the study of ecclesiastical education. More sspecifically: the first chapter chapter discusses the origins of ecclesiastical education in the newly constituted Greek state and the efforts to organize ecclesiastical education along with the study of the legislative texts. The first chapter also relates to another period of ecclesiastical education after the second world war and the new efforts to reconstitute and reorganize ecclesiastical education. The second chapter depicts the current organizational framework and institutional form of ecclesiastical education, which is in line with contemporary legislation. Presents issues which arise and employ clergy and church (evaluation, higher religious education etc.). The third chapter describes the organization of ecclesiastical education in european countries. There are references to various types of institutions (catholic universities, pontifical universities, ecclesiastical schools, post secondary school for priest, colleges) in European Union countries according to the current relation status between state and church. Policies of european countries, supervision of schools by the catholic church and other religious communities, existence of infrastructure for clergy education are recorded, while the extent of jurisdiction of the religious community.

Στην εν λόγω διατριβή μελετήσαμε το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης της Εκκλησιαστικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μελέτη αυτή, βασίζεται εν πολλοίς στον εντοπισμό και την ανάδειξη όλων εκείνων των στοιχείων που καθόρισαν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους το θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης. Η διατριβή αποτελείται από τον πρόλογο της συγγραφέως, την εισαγωγή και τρία (3) κεφάλαια. Προτάσσεται αναλυτικός, δισέλιδος πίνακας περιεχομένων. Ακολουθεί ο Πρόλογος και έπεται η αναλυτική Εισαγωγή, η οποία περιέχει μία σύντομη αναφορά στο γνωστικό αντικείμενο και μια επισκόπηση της συναφούς βιβλιογραφίας, ενώ στο τέλος γίνεται μία συνοπτική παρουσίαση των κυριότερων αποτελεσμάτων της εργασίας. Τα υπόλοιπα τρία κεφάλαια (1-3) αποτελούν την πρωτότυπη συνεισφορά της διδακτορικής διατριβής στην μελέτη της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης. Ειδικότερα: στο πρώτο κεφάλαιο εξετάζονται οι απαρχές της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος και οι προσπάθειες οργάνωσής της παράλληλα με την μελέτη νομοθετικών κείμενών. Γίνεται ακόμη αναφορά στην περίοδο μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τις εκ νέου προσπάθειες για ανασύσταση και αναδιοργάνωση της εκκλησιαστικής παιδείας. Το δεύτερο κεφάλαιο αποτυπώνει τη σημερινή μορφή οργάνωσης και το θεσμικό πλαίσιο της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης, το οποίο εναρμονίζεται με τη σύγχρονη νομοθεσία. Θίγονται επίσης επίκαιρα ζητήματα που προκύπτουν και απασχολούν τον κλήρο και την Εκκλησία (αξιολόγηση, ανωτατοποίηση σχολών κ.α.). Στο τρίτο κεφάλαιο μελετάται η οργάνωση της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γίνεται αναφορά σε διάφορους τύπους ιδρυμάτων (καθολικά πανεπιστήμια, ποντιφικά πανεπιστήμια, εκκλησιαστικές σχολές, ιερατικές σχολές, κολλέγια) σε κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανάλογα με το υφιστάμενο καθεστώς σχέσεων μεταξύ κράτους-εκκλησίας. Καταγράφονται συνοπτικά οι πολιτικές ευρωπαϊκών χωρών, ο τρόπος εποπτείας των σχολείων από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες, η ύπαρξη υποδομής εκπαίδευσης για τους θρησκευτικούς λειτουργούς και ανάλογα εκτιμάται ο βαθμός δικαιοδοσίας της θρησκευτικής κοινότητας.