Αφασικές διαταραχές σε άτομα με κακώσεις εγκεφάλου

Abstract

This study aims at investigating the impact brain lesions following either brain tumor or brain injury or stroke may have on speech functions, illustrating, at the same time, the relation between brain lesions and speech. The connection, therefore, between brain lesions and speech is under scrutiny and it is a key aspect of special education, since it weaves together speech and communication. This study also intends to examine the correlations of speech disorders, as determined by a speech therapist, with the size, the location and the extent of the lesion. Specifically, this study aspires to answer a) up to which extent cortical and subcortical areas are related to speech, and b) up to which extent information on the location, size and extent of the lesion – which resulted from CT scans and is used to define the lesions on speech – is confirmed and associated with the findings of the assessment process. This survey discusses data obtained from 60 right-handed subjects who suffered brain lesions as a result of a brain tumor, stroke or brain injury. To conduct the study the following tools were utilized: a) personal interviews b) imaging assessment of the lesion through CT scanning and MRI c) the Boston Diagnostic Aphasia Examination, since it classifies the aphasia type and follows up both the scans and the neurological assessment, confirming their findings. The results of the survey associated the language disorders with the hemisphere, the areas, the extent/cause and type of the lesion. It was also demonstrated that the subcortical areas land an instrumental role in the production and comprehension of speech. In particular, cerebrovascular accidents following a brain injure are to be blamed for hindering the patients’ performance. Whereas, brain tumors do not seem to have such an adverse influence. Furthermore, it was manifested that the assessment of a brain lesion should take into consideration both the extent and the lesion area, on the grounds that an isolated lesion detected in a specific area cannot be assessed separately from its extent.

Η παρούσα μελέτη ερευνά τις επιπτώσεις των εγκεφαλικών βλαβών που προέρχονται από εγκεφαλικό όγκο, εγκεφαλικό τραύμα και εγκεφαλικό επεισόδιο στις λειτουργίες του λόγου. Ερευνάται λοιπόν η σχέση των εγκεφαλικών βλαβών με το λόγο, ζήτημα το οποίο αποτελεί βασική παράμετρο της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, αφού εμπλέκει το λόγο, την ομιλία και την επικοινωνία. Ειδικότερα, η έρευνα αποβλέπει στην απάντηση των εξής ερωτημάτων α) κατά πόσο οι φλοιώδεις και οι υποφλοιώδεις περιοχές εμπλέκονται με τη γλώσσα και β) κατά πόσο οι επιδόσεις στις δοκιμασίες του αξιολογητικού εργαλείου Boston Diagnostic Aphasia Examination ασθενών με αφασία διαφέρουν ανάλογα με το είδος της εγκεφαλικής τους βλάβης, το ημισφαίριο, την περιοχή εντοπισμού, και την έκταση/ μέγεθος της βλάβης- πληροφορίες που προκύπτουν από τις απεικονιστικές μεθόδους και χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό των βλαβών στο λόγο. Στην παρούσα έρευνα συμμετείχαν 60 δεξιόχειρα άτομα με εγκεφαλική βλάβη, η οποία προέρχεται είτε από εγκεφαλικό όγκο, είτε από εγκεφαλικό επεισόδιο, είτε από κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Για την υλοποίηση της παρούσας έρευνας πραγματοποιήθηκαν α) ατομική συνέντευξη και β) απεικονιστικός έλεγχος της βλάβης με αξονική ή μαγνητική τομογραφία και γ) χορηγήθηκε το αξιολογητικό εργαλείο Boston Diagnostic Aphasia Examination, το οποίο διαγιγνώσκει τη μορφή αφασίας και χρησιμοποιείται μετά από τις απεικονιστικές μεθόδους και τη νευρολογική αξιολόγηση, επιβεβαιώνοντας ή όχι τα ευρήματά τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι οι βλάβες στο λόγο σχετίζονται με το ημισφαίριο, την περιοχή εντοπισμού, την έκταση/ μέγεθος, το είδος της βλάβης καθώς και ότι οι υποφλοιώδεις περιοχές παίζουν ρόλο στην εκφορά και στην κατανόηση του λόγου. Συγκεκριμένα βρέθηκε ότι το είδος της βλάβης που περιορίζει περισσότερο τις επιδόσεις των ασθενών είναι το εγκεφαλικό επεισόδιο, ακολουθούμενο από την κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Ο εγκεφαλικός όγκος φαίνεται να μην περιορίζει σε μεγάλο βαθμό τις επιδόσεις των ασθενών. Επιπρόσθετα, βρέθηκε πως για την ερμηνεία μιας εγκεφαλικής βλάβης θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν το μέγεθος σε συνδυασμό με την περιοχή στην οποία εντοπίζεται η βλάβη, εφόσον μια μεμονωμένη βλάβη σε συγκεκριμένη περιοχή δε μπορεί να ερμηνευτεί ξεχωριστά από το μέγεθός της.