Η επίδραση των λιπιδαιμικών διαταραχών στην αθηρογένεση των αρτηριών σε λήπτες νεφρικών μοσχευμάτων

Abstract

Purpose: This study tries to investigate the lipid disorders of patients with chronic renal disease who underwent renal transplantation and to correlate statistically the impact on arteries’ atherogenesis.Material and Methods: Sample of the research is patients with chronic renal disease who underwent renal transplantation at the Transplantation Unit of the "Evangelismos" General Hospital of Athens, Greece. The collection of the sample (n=30) was completed in a time frame of one year. Patients with chronic renal disease who underwent renal transplantation are individuals from the general population of Athens and the province, and from all socioeconomic classes. The choice of this population was made based on the date of renal transplantation.Results: 69% of these patients were male (mean age 48.4 years), with average number of years in hemodialysis 4.7, and 55.2% were receiving cyclosporine. The most significant causes of renal failure were polycystic disease (24.1%), IgA nephropathy (17.2%) and chronic glomerulonephritis (13.8%). The average thickness of the endothelium presented a statistically significant increase over time (p<0.001). The average rate of carotid stenosis presented marginally a statistically significant increase over time (p=0,039). It was found that the increase of cholesterol by 1% was associated with an increase in thickness of the endothelium by 0.031% (p<0.001), it was also found that the increase of triglycerides by 1% was associated with an increase in thickness of the endothelium by 0.006%, but without this ratio being statistically significant (p=0.28). According to the results of the regurgitation, it was found that an increase in HDL by 1% was associated with an increase in thickness of the endothelium by 0.007% with this ratio being marginally significant (p=0,08), and is was also found that an increase in LDL by 1% was associated with an increase in thickness of the endothelium by 0.009% with this ratio being only marginally statistically significant (p=0,052), following the neutralization of the confounding influence of sex, medication, age and years of hemodialysis.Conclusions: The present study is complementary to the existing research papers on lipid profile of transplanted patients, and also provides some additional data regarding the course of lipids over time following transplantation. The study of atherosclerosis constitutes an additional element of research which indicates that further monitoring of the patients and after a period of three years is likely to determine the utility of this indicator in the prognosis.

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη προσπαθεί να διερευνήσει τις διαταραχές των λιπιδίων ασθενών με χρόνια νεφρική νόσο που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση νεφρού και να συσχετίσει στατιστικά πως επιδρούν στην αθηρογένεση των αρτηριών Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της έρευνας αποτελούν ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση νεφρού στη Μονάδα Μεταμοσχεύσεων του Γ.Ν.Α ο «Ευαγγελισμός». Η συλλογή του δείγματος (Ν=30 ολοκληρώθηκε σε χρονική περίοδο ενός έτους. Οι ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση νεφρού είναι άτομα από το γενικό πληθυσμό Αθηνών και Επαρχίας και προέρχονται από όλες τις κοινωνικοοικονομικές τάξεις. Η επιλογή του συγκεκριμένου πληθυσμού έγινε με βάση την ημερομηνία μεταμόσχευσης νεφρού.Αποτελέσματα: Το 69% των πασχόντων ήταν άντρες, η μέση ηλικία ήταν 48,4 έτη, ο μέσος αριθμός ετών αιμοκάθαρσης ήταν 4,7 και το 55,2% λάμβαναν κυκλοσπορίνη. Οι σημαντικότερες αιτίες νεφρικής ανεπάρκειας ήταν η πολυκυστική νόσος (24,1%), η IgA νεφροπάθεια (17,2%) και η χρόνια σπειραματονεφρίτιδα (13,8%). Το μέσο πάχος του ενδοθηλίου παρουσίασε στατιστικά σημαντική αύξηση στο πέρασμα του χρόνου (p<0,001). Το μέσο ποσοστό στένωσης των καρωτίδων παρουσίασε οριακά στατιστικά σημαντική αύξηση στο πέρασμα του χρόνου (p=0,039). Βρέθηκε ότι η αύξηση της χοληστερίνης κατά 1% σχετίζονταν με αύξηση του πάχους του ενδοθηλίου κατά 0,031% (p<0,001), επίσης βρέθηκε ότι η αύξηση των τριγλυκεριδίων κατά 1% σχετίζονταν με αύξηση του πάχους του ενδοθηλίου κατά 0,006% χωρίς όμως η σχέση αυτή να είναι στατιστικά σημαντική (p=0,28). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παλινδρόμησης, βρέθηκε ότι η αύξηση της HDL κατά 1% σχετίζονταν με αύξηση του πάχους του ενδοθηλίου κατά 0,007% με τη σχέση αυτή να είναι οριακά στατιστικά σημαντική (p=0,08), καθώς επίσης βρέθηκε ότι η αύξηση της LDL κατά 1% σχετίζονταν με αύξηση του πάχους του ενδοθηλίου κατά 0,009% με τη σχέση αυτή να είναι οριακά στατιστικά σημαντική (p=0,052), έπειτα από την εξουδετέρωση της συγχυτικής επίδρασης του φύλου, της φαρμακευτικής αγωγής, της ηλικίας και των ετών αιμοκάθαρσης.Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη αποτελεί συμπλήρωμα στις υπάρχουσες ερευνητικές εργασίες στο λιπιδαιμικό προφίλ των μεταμοσχευμένων ασθενών, καθώς επίσης προσφέρει και μερικά επιπλέον στοιχεία σχετικά με την πορεία των λιπιδίων με την πάροδο του χρόνου μετά τη μεταμόσχευση. Η μελέτη της αθηρωμάτωσης αποτελεί ένα επιπλέον στοιχείο της έρευνας όπου δείχνει ότι η περαιτέρω παρακολούθηση των ασθενών και μετά την παρέλευση των τριών ετών πιθανόν να καθορίσει την χρηστικότητα του δείκτη αυτού στην πρόγνωση.