Η επίδραση στην ποδοκνημική των ενδοαρθρικών καταγμάτων του κάτω άκρου της κνήμης στον αναπτυσσόμενο σκελετό

Abstract

Distal tibial fractures in children are the second most common physeal fractures in immature skeleton and the most common in lower limb. Intra-articular involvement is a feature of Salter-Harris type III and IV fractures as well as transitional fractures (triplane and Tillaux) where the distal tibia physis closes in an asymmetric pattern.We evaluated 154 patients suffering from an intra-articular distal tibial fracture. We treated 84 conservatively and 70 surgically. Clinical outcome of the patients was evaluated with AOFAS score. The role of CT scan in diagnosis and treatment decision was also investigated in our study.Mean AOFAS score of the 154 patients was 90, 25. There was no significant difference between those patients treated conservatively (91, 55) and those who were treated surgically. Poor results were associated with high energy mechanism of injury as well as inaccuracy of the articular surface restoration. CT scan significantly changed diagnosis and treatment decision in children older than 10 years old. Distal tibial fractures with intra-articular involvement in children are injuries with potentially severe complications for the ankle joint. Detailed radiological evaluation, anatomic reduction of the articular surface as well as application of appropriate treatment methods are factors that can reduce complication rate and give better outcomes in patients with these fractures.

Οι επιφυσιολύσεις κάτω επίφυσης κνήμης αποτελούν τη δεύτερη σε συχνότητα κάκωση του συζευτικού χόνδρου στον αναπτυσσόμενο σκελετό και τη συχνότερη επιφυσιόλυση στο κάτω άκρο. Η ενδοαρθρική συμμετοχή του κατάγματος χαρακτηρίζει τις επιφυσιολύσεις S.H. τύπου ΙΙΙ και IV καθώς και τα μεταβατικά κατάγματα triplane και Tillaux που συμβαίνουν κατά την περίοδο ασύμμετρης σύγκλεισης του συζευτικού χόνδρου της κάτω επίφυσης της κνήμης.Μελετήθηκαν συνολικά 154 ασθενείς με ενδοαρθρικό κάταγμα κάτω επίφυσης κνήμης και ανοιχτούς συζευτικούς χόνδρους. Από αυτούς 84 αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά και 70 χειρουργικά. Το λειτουργικό αποτέλεσμα που εμφάνισαν οι ασθενείς αξιολογήθηκε μέσω του AOFAS score. Αξιολογήθηκε επίσης ο ρόλος της αξονικής τομογραφίας στη διάγνωση και στην επιλογή της κατάλληλης μεθόδου θεραπείας αυτών των κακώσεων.Ο μέσος όρος του AOFAS score στο σύνολο των 154 ασθενών ήταν 90,25. Δεν βρέθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά στα αποτελέσματα της ομάδας ασθενών που αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά (91,55) σε σχέση με την ομάδα των ασθενών που αντιμετωπίστηκε χειρουργικά (88,2).Τα πτωχά αποτελέσματα συσχετίστηκαν με την ομάδα των ασθενών που ο μηχανισμός κάκωσης προκλήθηκε από υψηλής ενέργειας βία καθώς και με μη ανατομική ανάταξη του κατάγματος. Η αξονική τομογραφία κρίθηκε απαραίτητη κατά την αξιολόγηση των καταγμάτων σε ασθενείς μεγαλύτερους της ηλικίας των 10 ετών.Οι επιφυσιολύσεις κάτω επίφυσης κνήμης με ενδοαρθρική συμμετοχή αποτελούν σοβαρές κακώσεις με δυνητικά καταστροφικές επιπλοκές για την άρθρωση της ποδοκνημικής. Η σωστή ακτινολογική αξιολόγηση, ο τακτικός επανέλεγχος και η εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας μπορούν να μειώσουν και να αναγνωρίσουν έγκαιρα την πλειονότητα των επιπλοκών προσφέροντας ένα καλύτερο λειτουργικό αποτέλεσμα στον ασθενή.