Σηματοδότηση κυτταρικής γήρανσης και θανάτου στα ερυθρά αιμοσφαίρια in vivo και in vitro

Abstract

Like every cell removed from its natural environment, red blood cells (RBC) stored in blood banks undergo a series of physiologic alterations that collectively called "Storage Lesion”. These ex vivo alterations refer to biochemical, mechanical and membrane changes. The scope of this thesis was to clarify how the RBC aging and death signaling proceeds during the storage period in various conditions (such as leukoreduction) used in transfusion practice, as well as the possible relevance of these signaling events with intrinsic physiological characteristics of eligible blood donors in vivo. For that purpose, venous blood (N=215) and ex vivo stored RBC (N=26 blood units) from healthy male donors who met blood donation criteria were used. Samples were tested for a variety of hematological, biochemical and biological parameters. According to the results, leukoreduction appears to improve several storage lesion parameters. Moreover, the variation observed in hematologic/biological characteristics in vivo (like uric acid or fetal hemoglobin) is associated with the erythrocytes’ susceptibility to storage lesion. To summarize, the quality of stored RBC is not only related to storage duration. Other factors such as the processing of the transfusion units and donor’s inherent characteristics may play a greater role than the ex vivo preservation time.

Όπως όλα τα κύτταρα που βρίσκονται έξω από το φυσικό τους περιβάλλον έτσι και τα ερυθρά αιμοσφαίρια υπόκεινται σε μία σειρά βλαβών κατά τη διάρκεια της παραμονής τους σε μονάδες μετάγγισης. Το σύνολο των μεταβολικών, μηχανικών και μεμβρανικών αλλαγών στη λειτουργία και την ακεραιότητα των ερυθροκυττάρων κατά τη διάρκεια της αποθήκευσης, ονομάζεται «Αποθηκευτική Βλάβη». Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η μελέτη της σηματοδότησης κυτταρικής γήρανσης και θανάτου in vitro σε ποικίλες συνθήκες (πχ λευκαφαίρεση) που χρησιμοποιούνται εξίσου για μεταγγίσεις και η πιθανή συσχέτισή τους με εγγενή φυσιολογικά χαρακτηριστικά των επιλεγμένων δοτών in vivo. Χρησιμοποιήθηκε φλεβικό αίμα από 215 άρρενες υγιείς αιμοδότες οι οποίοι πληρούσαν τα κριτήρια της αιμοδοσίας καθώς επίσης και αποθηκευμένα ερυθροκύτταρα από 26 μονάδες μετάγγισης. Τα δείγματα ελέγχθηκαν για πληθώρα αιματολογικών, βιοχημικών και βιολογικών δεικτών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ποικίλες παράμετροι αποθηκευτικής βλάβης εμφανίζονται βελτιωμένες απουσία λευκοκυττάρων. Επιπλέον, η διακύμανση εγγενών χαρακτηριστικών του δότη in vivo, όπως το ουρικό οξύ και η εμβρυική αιμοσφαιρίνη, σχετίζεται άμεσα με την αποθηκευτική ικανότητα των ερυθροκυττάρων σε μονάδες μετάγγισης. Συμπερασματικά, ενδέχεται άλλοι παράγοντες, όπως ο χειρισμός των μονάδων μετάγγισης και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του δότη να διαδραματίζουν σημαντικότερο ρόλο (σε σχέση με τη διάρκεια αποθήκευσης) όσον αφορά στην ποιότητα των μονάδων μετάγγισης.