Η παθητική ανύψωση των κάτω άκρων κατά τη διάρκεια καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης σε χοίρειο μοντέλο κοιλιακής μαρμαρυγής

Abstract

The recommended position of a cardiac arrest victim during cardio pulmonary resuscitation (CRP) remains controversial. Although a specific position hasn’t yet been officially recommended, the patient has to be lying down on a steady surface. During passive leg raising (PLR), gravity causes redirection of venous blood from the lower extremities to the thorax and this in turn, causes an increase not only in systemic venous return and right ventricular preload, but also in left ventricular end-diastolic volume and carotid blood flow. The aim of this research was to evaluate whether PLR during CPR in a porcine model of prolonged ventricular fibrillation improves neurological outcome, return of spontaneous circulation, 24-hour survival, and hemodynamics. The methods used included the induction of ventricular fibrillation in 20 healthy Landrace/Large White piglets, which were subsequently left untreated for 8 minutes. Ten animals were randomly assigned into a control group and were resuscitated according to the ERC guidelines and 10 piglets were assigned into the PLR group and were resuscitated with the legs passively raised at 45º with the aid of a special purpose-made metallic device. End points were either return of spontaneous circulation or asystole. The return of spontaneous circulation was observed in 6 and 9 animals from the control and the passive leg raising group, respectively (p=0.121, OR=0.16 95% CI: 0.01-1.87). Just prior to the first defibrillation attempt, coronary perfusion pressure was significantly higher in the passive leg raising group (22.8±9.5 vs 10.6±6.5 mmHg, p<0.004), but no subsequent significant difference was observed. While all animals that restored spontaneous circulation survived for 24 hours, neurologic alertness score was significantly better in the animals treated with PLR (90±10 vs 76.6±12.1, p=0.037). Consequently, passive leg raising during cardiopulmonary resuscitation significantly increased coronary perfusion pressure the minute prior to the first defibrillation attempt but return of spontaneous circulation and 24-hour survival rate were comparable between groups. However, the animals in the PLR group exhibited significantly higher neurological scores.

Η βέλτιστη τοποθέτηση των θυμάτων καρδιακής ανακοπής κατά τη διάρκεια καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης (ΚΑΑ) συνεχίζει να είναι αμφιλεγόμενη. Αν και δεν έχει προταθεί συγκεκριμένη θέση, το θύμα συνιστάται να τοποθετείται σε σταθερή επιφάνεια. Η παθητική ανύψωση των κάτω άκρων (ΠΑΚΑ) ανακατανέμει το φλεβικό φορτίο των κάτω άκρων προς την κεντρική κυκλοφορία προκαλώντας αύξηση του προφορτίου, του όγκου παλμού και της καρωτιδικής ροής αίματος. Ο σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνηθεί η επίδραση της ΠΑΚΑ κατά τη διάρκεια ΚΑΑ στη νευρολογική έκβαση, στην επιστροφή της αυτόματης κυκλοφορίας (ΕΑΚ) και στην 24ωρη επιβίωση χοίρειων μοντέλων κοιλιακής μαρμαρυγής. Προκλήθηκε κοιλιακή μαρμαρυγή η οποία παρέμεινε αθεράπευτη για 8 λεπτά σε 20 χοίρους. Τα πειραματόζωα τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες, την ομάδα ελέγχου (n=10) στην οποία πραγματοποιήθηκε συμβατική KAA και την ομάδα ΠΑΚΑ (n=10) στην οποία πραγματοποιήθηκε KAA με ανύψωση των κάτω άκρων σε γωνία 45º με τη βοήθεια ειδικά σχεδιασμένης μεταλλικής κατασκευής. Και οι δυο ομάδες αναζωογονήθηκαν σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες. Τα καταληκτικά σημεία του πειράματος ήταν η ΕΑΚ ή η ασυστολία. Παρατηρήθηκε ΕΑΚ σε 6 πειραματόζωα της ομάδας ελέγχου και σε 9 πειραματόζωα της ομάδας ΠΑΚΑ (p=0,121,OR=0,16 95%CI:0,01-1,87). Πριν τον πρώτο απινιδισμό η πίεση πλήρωσης των στεφανιαίων αγγείων (ΠΠΣΑ) ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στην ομάδα ΠΑΚΑ (22,8±9,5 vs.10,6±6.5,p<0,004) χωρίς να παρατηρηθούν περαιτέρω διαφορές. Όλα τα πειραματόζωα με ΕΑΚ επιβίωσαν μετά απο 24 ώρες. Η κλίμακα νευρολογικής επαγρύπνησης ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στα πειραματόζωα που αναζωογονήθηκαν σε γωνία 45º (90±10 vs.76,6±12,1,p=0,037). Η ΠΑΚΑ κατά τη διάρκεια ΚΑΑ αυξάνει σημαντικά την ΠΠΣΑ μόνο πριν τον πρώτο απινιδισμό χωρίς πρόσθετα ωφέλη στην ΕΑΚ ή την 24ωρη επιβίωση. Αντιθέτως, η ΚΑΑ σε γωνία 45º βελτιώνει την 24ωρη νευρολογική έκβαση σε χοίρειο μοντέλο παρατεταμένης κοιλιακής μαρμαρυγής.