Μελέτη φλεγμονώδους αντίδρασης και διαταραχών του πηκτικού μηχανισμού μετά από ενδαγγειακή αντιμετώπιση ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής

Abstract

Patients with abdominal aortic aneurysms have been reported having a prothrombotic status reflected in elevated levels of coagulation-specific biomarkers. Endovascular repair (EVAR) is associated with a further increased prothrombotic state with increased levels of these biomarkers. The clinical impact of this procoagulant state has not been clearly defined; however there are indications of its significant association with an increased perioperative risk of thrombotic events such as myocardial infarction and stroke.In our study the effect of antiplatelets in this procoagulant state following EVAR was investigated.Four coagulation specific biomarkers (thrombin-antithrombin complex, D-dimers, fibrinopeptide A and high-sensitivity C-reactive protein) were investigated in 40 nonrandomized patients. Samples were collected before surgery, on day one and at 1 and 6 months postoperatively. Patients receiving antiplatelets postoperatively were compared with those not taking antiplatelets. Elevated levels of all biomarkers above normal limits were found preoperatively and further increased 24 hours postoperatively followed by significant drop at 1 and 6 months postopratively No significant alteration regarding all biomarkers was found in those receiving antiplatelets compared to those not receiving.Additionally a systematic review was performed to invastigate the effect of anticoagulants - if any - in patients treated with EVAR. In the meta-analysis 5 nonrandomized studies were included and longterm anticoagulated patients were found having more endoleaks in a statistically significant level in comparison with patients not receiving anticoagulation.

Οι ασθενείς με Ανεύρυσμα Κοιλιακής Αορτής χαρακτηρίζονται από προθρομβωτική διάθεση όπως αυτό αποτυπώνεται στις αυξημένες τιμές αίματος εξειδικευμένων βιοδεικτών της πήξης.Η ενδαγγειακή αντιμετώπιση σχετίζεται με περαιτέρω ενεργοποίηση του πηκτικού μηχανισμού στην άμεση μετεγχειρητική περίοδο, όπως αυτό εκφράζεται με αύξηση των συγκεκριμένων βιοδεικτών αίματος.Οι κλινικές συνέπειες αυτής της διαταραχής του πηκτικού μηχανισμού δεν έχουν πλήρως διευκρινισθεί. Ωστόσο υπάρχουν ενδείξεις συσχέτισης αυτών των διαταραχών με αυξημένα επεισόδια θρομβωτικών γεγονότων στην περιεγχειρητική περίοδο, όπως έμφραγμα μυοκαρδίου και αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.Η δική μας έρευνα μελετά την επίδραση των αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων στην προθρομβωτική διάθεση των ασθενών μετά από ενδαγγειακή αντιμετώπιση.Έτσι μελετήσαμε σε 40 μη τυχαιοποιημένους ασθενείς τους παρακάτω βιοδείκτες:α) Σύμπλεγμα θρομβίνης - αντιθρομβίνης (Τ.Α.Τ.)β) D-Dimers (Δ - Διμερές)γ) Φιμπρινοπεπτίδιο Α (Fibrinopeptide A)δ) hsCRPΜελετήθηκαν οι παραπάνω δείκτες:1) Αμέσως προεγχειρητικά2) Είκοσι τέσσερις (24) ώρες μετά το χειρουργείο3) Ένα (1) μήνα μετά το χειρουργείο4) Έξι (6) μήνες μετά το χειρουργείοΟι ασθενείς που ελάμβαναν αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα μετά το χειρουργείο συγκρίθηκαν με αυτούς που δεν ελάμβαναν.Για όλους τους βιοδείκτες παρατηρήθηκαν αυξημένες τιμές πάνω από τα φυσιολογικά όρια προεγχειρητικά, όπως επίσης παρατηρήθηκε αύξηση σημαντική 24 ώρες μετεγχειρητικά, ενώ ακολούθησε πτώση των τιμών 1 μήνα και 6 μήνες μετεγχειρητικά.Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά για τους παραπάνω βιοδείκτες στους ασθενείς που ελάμβαναν σε σύγκριση μ’ αυτούς που δεν ελάμβαναν αντιαιμοπεταλιακή αγωγή.Επιπρόσθετα έγινε συστηματική ανασκόπηση για να μελετηθεί η τυχόν δράση των αντιπηκτικών σε ασθενείς μετά από ενδαγγειακή αντιμετώπιση υπονεφρικών αορτικών ανευρυσμάτων. Στη μετα-ανάλυση περιελήφθησαν 5 μη τυχαιοποιημένες μελέτες και διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση ενδοδιαφυγών στην ομάδα που λάμβανε χρονίως αντιπηκτικά σε σύγκριση με την ομάδα που δεν χορηγούντο αντιπηκτικά.