Η επίδραση της άσκησης στους αιματολογικούς παράγοντες που επηρεάζουν την αγγειακή αναδόμηση σε άτομα με κάκωση νωτιαίου μυελού

Abstract

The purpose of this study was to investigate the effect of aerobic exercise on concentrations of VEGF, sVEGFr-1, sVEGFr-2, MMP-2, MMP-9 and endostatin in individuals with spinal cord injury (SCI) and able-bodied (AB) individuals. Eight (8) SCI individuals (34.3 ±12.2 years) with thoracic injury (T6-T12, ASIA A) and eight AB individuals (31.3 ±7.8 years) performed a maximal incremental upper-limb (arm-cranking) aerobic exercise test for the determination of VO2max, followed by arm-cranking aerobic exercise lasting for 30 minutes at 60% of the maximum workload. Blood samples (5ml) were obtained at rest, immediately post-exercise, 90 and 180 minutes after the end of exercise in order to determine the levels of angiogenic biomolecules (VEGF, sVEGRr-1, sVEGFr-2, MMP-2, MMP-9, endostatin). The results showed that initial resting levels of angiogenic biomolecules did not have a statistically significant difference between SCI and AB individuals. The plasma concentrations of all angiogenic biomolecules increased statistically significant immediately after the arm-cranking exercise in both groups (P < 0.001-0.01). The increasing magnitude, which was observed immediately after the aerobic exercise, as well as at 90th and 180th minutes after the end of exercise, was similar in both SCI and AB individuals. In conclusion, the levels of circulating angiogenic biomolecules in SCI individuals were similar with those observed in AB individuals. Thus, the use of angiogenic biomarkers as indices of vascular and muscular abnormalities for SCI individuals is not supported. Arm-cranking aerobic exercise (30 minutes at 60% of the maximum workload) was sufficient to trigger and increase the levels of circulating angiogenic biomolecules in SCI individuals.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσει την επίδραση της αερόβιας άσκησης στις συγκεντρώσεις του VEGF, του sVEGFr-1, του sVEGFr-2, της MMP-2, της MMP-9 και της ενδοστατίνης σε άτομα με κάκωση νωτιαίου μυελού (ΚΝΜ) και σε αρτιμελή άτομα. Οκτώ (8) άτομα με ΚΝΜ (ηλικίας 34.3 ±12.2) στη θωρακική μοίρα (Θ6-Θ12, ASIA A) και 8 αρτιμελή άτομα (ηλικίας 31.3 ±7.8) υποβλήθηκαν σε δοκιμασία προσδιορισμού της VO2max και εκτέλεσαν σε χειροεργόμετρο αερόβια άσκηση διάρκειας 30 λεπτών στο 60% της μέγιστης επιβάρυνσης. Πριν από την έναρξη του πρωτοκόλλου άσκησης, αμέσως μετά το τέλος αυτής και στο 90ο και 180ο λεπτό μετά το τέλος της άσκησης πραγματοποιήθηκαν λήψεις δειγμάτων αίματος (5ml) για τον προσδιορισμό των συγκεντρώσεων των αγγειογενετικών βιομορίων (VEGF, sVEGRr-1, sVEGFr-2, MMP-2, MMP-9, endostatin). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα αρχικά επίπεδα ηρεμίας των αγγειογενετικών βιομορίων δε διέφεραν στατιστικά σημαντικά μεταξύ των ατόμων με ΚΝΜ και των αρτιμελών ατόμων. Η άσκηση σε χειροεργόμετρο προκάλεσε στατιστικά σημαντική αύξηση στις συγκεντρώσεις πλάσματος όλων των αγγειογενετικών βιομορίων και στις δύο ομάδες (P < 0.001-0.01). Το μέγεθος της αύξησης που παρατηρήθηκε αμέσως μετά το τέλος της αερόβιας άσκησης αλλά και στο 90ο και 180ο λεπτό μετά το τέλος της άσκησης ήταν παρόμοιο τόσο στα άτομα με ΚΝΜ όσο και στα αρτιμελή άτομα. Συμπερασματικά, τα επίπεδα ηρεμίας των αγγειογενετικών βιομορίων στο πλάσμα είναι παρόμοια με αυτά των αρτιμελών ατόμων και συνεπώς η χρήση τους ως βιοδείκτες των αγγειακών και μυϊκών ανωμαλιών στα άτομα με ΚΝΜ δεν υποστηρίζεται. Η αερόβια άσκηση σε χειροεργόμερο (30 λεπτά στο 60% της μέγιστης επιβάρυνσης) είναι επαρκής για να προκαλέσει ανταπόκριση και αύξηση των κυκλοφορούντων επιπέδων των αγγειογενετικών βιομορίων στα άτομα με ΚΝΜ.