Επίδραση του αυξητικού παράγοντα μετασχηματισμού-β1 (TGF-β1) στην παραγωγή ιντερλευκίνης-6 (IL-6), προσταγλανδίνης (PGE2) και του ενδογενούς αναστολέα των μεταλλοπρωτεϊνασών-1 (ΤΙΜP-1) από ινοβλάστες αρθρικού υμένα και χονδροκύτταρα αρθρικού χόνδρου ασθενών με οστεοαρθρίτιδα: μελέτη της ενδοκυττάριας μεταγωγής σήματος

Abstract

In this thesis, the effect of TGF-β1 on the expression and production of IL -6, PGE2 and TIMP-1 by SM fibroblasts and AC chondrocytes was studied, and the signaling pathways that mediate this effect was investigated, in order to elucidate and evaluate of the role eventually played by TGF-β1 in the pathogenesis of OA. It would contribute to the possible choice of the TGF-β1 as a pharmacologic target for the treatment of this disease.Materials and MethodsAll experiments in this study were performed with fibroblast and chondrocytes that were isolated from synovial membrane and articular cartilage, respectively, obtained from patients with Rheumatoid Arthritis or Osteoarthritis undergoing joint arthroplasty. IL-6, PGE2 and ΤΙΜΡ-1 levels in fibroblasts and chondrocytes culture conditioned media were determined by ELISA. The expression of IL-6, COX-1, COX-2, MKP-1, PAI-1, proteasome subunits X, Y, Z, and TGF-β receptors TβRI and TβRII in cells, at mRNA levels, was ascertained by RT-PCR using specific primers.Extracellular signal-regulated kinase (ERK) activation was ascertained by western blot analysis.Reactive oxygen species (ROS) levels, both intracellular and released from cells into the conditioned medium, were determined by fluorometric methods.Results1. Effect of TGF-β1 on PGE2 production by fibroblasts and chondrocytes in cultureTGF-β1 treatment caused a statistically significant increase of PGE2 production from both the fibroblasts and chondrocytes in a dose-dependent fashion, which remained unchanged after culturing for 24 to 48 hours. The TGF-β1-induced production of PGE2 was completely suppressed in the presence of indomethacin (non-specific inhibitor of cyclooxygenases), as well as in the presence of SC-560 (a specific inhibitor of COX-1) or NS-398 (a specific inhibitor of COX-2) in both types of cells.The TGF-β1 was able to induce the expression of the two cyclooxygenases in a time-dependent manner, reaching a maximum at 2h in both types of cells, which was significantly suppressed in the presence either of COX-1 inhibitor, SC-560, or COX-2 inhibitor, NS-398. With the use of the inhibitors of protein kinases, PKA, PKC and tyrosine kinases, H-89, Calphostin C and Genestein, respectively, and the inhibitors of MAP kinases JNK1-3, SP600125, and MEK 1/2, U0126, it was shown that the TGF-β1-induced production of PGE2 in both types of cells, may be implicated the PKC and tyrosine kinases and the MAP kinases JNK and Erk1/2, possibly through activation of the transcription factor AP-1.2. Effect of TGF-b1 on IL-6 production by fibroblasts and chondrocytes in cultureTGF-β1 treatment caused a statistically significant increase in the expression of IL-6 at both protein and mRNA level in in dose-and time-dependent manner, in both types of cells. With the use of the inhibitors of protein kinases, PKA, PKC and tyrosine kinases, H-89, Calphostin C and Genestein, respectively, and the inhibitors of MAP kinases MEK1/2, JNK and p38, U0126, SP60012 5 and SB203580, respectively, it was shown that the TGF-β1- induced expression of IL-6 in both cell types, mainly be implicated the tyrosine kinases and MAP kinases, probably through activation of transcription factor AP-1, and to a lesser extent the PKA and PKC. With time-course experiments and western immunoblotting it was shown that TGF-β1 caused phosphorylation and activation of Erk1/2, reaching a maximum at 5-15 min, followed by being declining until 120min, indicating that Erk1/2 dephosphorylated by the action of a MAP kinases phosphatase, possibly of MKP-1, whose the expression was shown to induce the TGF-β1. The TGF-β1-induced expression of IL-6 in fibroblasts was partially suppressed in the presence of the proteasome inhibitors, MG-132 and Epoxomicin, or the inhibitor of activation of NF-kB, Bay 11-7085, suggesting that the transcription factor NF-kB, probably through its activation via of the ubiquitin / proteasome pathway, is involved in the expression of IL-6, since it was shown that TGF-β1 was able to enhance the expression of all three subunits of the proteasome in SM fibroblasts.The TGF-β1 was also able to induce both the immediate and transient, as well as the slow and sustained production of ROS from SM fibroblasts and AC chondrocytes, by stimulating the expression of an NADPH-oxidase (Nox), which appear to be involved in the expression of IL-6, since it significantly suppressed in the presence of the Nox inhibitor, DPI, or of the antioxidants glutathione (GSH) and N-acetyl-cysteine (NAC), or of the specific scavenger of intracellular ROS, WR -1065.In the TGF-β1-induced expression of IL-6 in SM fibroblasts and AC chondrocytes appears to be involved and PGE2, the production of which is stimulated by TGF-β1, since indomethacin caused partial repression of IL-6 expression by TGF-β1.From all the above factors, involved in the TGF-β1-induced expression of IL-6 in SM fibroblasts, only the protein kinases PKA and PKC, and the JNK MAP kinases appear to be involved in the TGF-β1-induced expression of inhibitor-1 of plasminogen activators (PAI-1), an agent of which the expression is predominantly dependent from TGF-β1 / SMADs pathway, indicating that the induction of the expression of IL-6 and PAI-1 by TGF-β1 is mediated by different signaling pathways.Indeed, the specific inhibitor of SMADs phosphorylation, SB 431542, caused very low suppression on the TGF-β1-induced expression of IL-6 in SM fibroblasts. In contrast, the inhibitors AG 1478 (inhibitor of EGFR activation) and Gleevec (inhibitor of PDGFR activation) caused significant suppression on TGF-β1-induced production of IL-6, indicating the implication of EGFR and PDGFR in the expression of IL-6. Using antibodies against the extracellular portion of EGFR it was shown that the activation of EGFR it is not occurs in an autocrine mode through binding of EGF, whose the production is induced by TGF-β1, to its receptor, but intracellularly in some other way, without the SMADs mediation, likely by direct cross-talking of two receptors or through another intermediary.3. Effect of TGF-β1 on the expression of its receptors TβRI and TβRII in fibroblasts and chondrocytesIt was shown that TGF-β1 was able, through ROS whose the production causes, to induce the expression of TβRII receptor, but not of the TβRI receptor in both cell types. Since TβRII plays the role of the sensor, stimulation of its expression by TGF-b1 enhances the signaling of growth factor.4. Effect of TGF-b1 on TIMP-1 production by fibroblasts in cultureThe TGF-β1 caused a statistically significant increase in the production of TIMP-1 from SM fibroblast in a dose- and time-dependent manner. By the use of the inhibitors of protein kinases, PKA, PKC and tyrosine kinases, H-89, Calphostin C and Genestein, respectively, and the specific inhibitors of MAP kinases, MEK 1/2, and JNK 1-3, U0126, and SP600125, respectively, it was found that only the signaling pathways of PKC and MAP kinases Erk1/2 and JNK may be implicated in the TGF-β1-induced production of TIMP-1 by SM fibroblasts. It was also shown that ROS are involved in TGF-β1-induced production of TIMP-1. The IL-6, although it had the capacity by itself in high concentrations, to induce the expression of TIMP-1, it did not appear to mediate the TGF-β1-induced expression of TIMP-1.ConclusionsTGF-β1 is capable to induce the production of PGE2 from SM fibroblasts and AC chondrocytes. This stimulation is performed via the induction of the expression of both COX-1 and COX-2, which seem to act synergistically. The induction of the expression of COXs by TGF-β1, and therefore the production of PGE2, is performed with the mediation of signaling pathways of PKC and of tyrosine kinases as well as of pathways of MAPK (ERK & JNK) possibly through activation of the transcription factor AP-1.TGF-β1 is capable to induce the production of IL-6 by SM fibroblasts and AC chondrocytes. The TGF-β1 causes both, immediate and slow as well as transient and sustained production of ROS, through the induction of expression of a NADPH-oxidase (Nox), regardless of SMADs, which in turn activate:a) directly or indirectly the EGFR and through of its mediation the pathways of PKC and MAPK / AP-1,b) the transcription factor NF-kB through the pathway of ubiquitin / proteasome and c) the production of PGE2.,These in turn contribute to the induction of IL-6 expression.TGF-β1 autoregulates its activity through the induction of its receptor TβRII expression and through of its ability to induce the expression of MKP-1.TGF-β1 is also capable to induce the production of TIMP-1 by SM fibroblasts. The induction of the expression of TIMP-1 by TGF-β1 appears to take place through a different pathway than that leads to the induction of IL-6 expression.TGF-β1 appears to be a multifunctional growth factor which is able in the same cells to signal simultaneously different pathways which, working together, lead in the expression of different molecules such as PGE2, IL-6, PAI-1 and TIMP-1 in SM fibroblasts. Depending of the type of cells and their origination, TGF-β1 may simultaneously induce multiple signaling pathways and activate a variety of transcription factors (SMADs, AP-1, NF -κB etc.) leading differently in gene expression of various molecules, such as e.g. of IL-6, with the final result every time to be a product of synergism of several factors.For the molecules, whose the expression is induced by TGF-β1, have been established both an anti-inflammatory and a pro-inflammatory role. However, given the fundamental inhibitory role of TGF-β1 upon all cells of both innate and adaptive immunity, the effect of this growth factor in RA and OA probably should not consider only harmful, and its therapeutic blockade should probably never be attempted in patients with RA and OA.

Στη παρούσα διατριβή μελετάται η επίδραση του TGF-β1 στην έκφραση και παραγωγή της IL-6, της PGE2 και του ΤΙΜΡ-1 από ινοβλάστες αρθρικού υμένα και χονδροκύτταρα αρθρικού χόνδρου, και γίνεται διερεύνηση των σηματοδοτικών μονοπατιών που διαμεσολαβούν στην επίδραση αυτή, με σκοπό τη διελεύκανση και αξιολόγηση του ρόλου που παίζει τελικά ο TGF-β1 στη παθογένεια της ΟΑ, γεγονός που θα συμβάλλει στη πιθανή επιλογή του ή όχι ως στόχου για την θεραπευτική αντιμετώπιση της ασθένειας. Υλικά και ΜέθοδοιΌλα τα πειράματα της παρούσας διατριβής πραγματοποιήθηκαν με κύτταρα τύπου ινοβλάστης και χονδροκύτταρα που απομονώθηκαν από τον Αρθρικό Υμένα (ΑΥ) και τον Αρθρικό Χόνδρο (ΑΧ), αντίστοιχα, ασθενών που έπασχαν από Ρευματοειδή Αρθρίτιδα ή Οστεοαρθρίτιδα και είχαν υποβληθεί σε ολική αρθροπλαστική. Τα επίπεδα της IL-6, της PGE2 και του ΤΙΜΡ-1 στο μέσο καλλιέργειας των ινοβλαστών και των χονδοκυττάρων προσδιορίστηκαν με ELISA. Η διαπίστωση της έκφρασης στο επίπεδο του mRNA των, IL-6, COX-1, COX-2, MKP-1 και PAI-1, των υπομονάδων Χ, Υ, Ζ του πρωτεασώματος, και των υποδοχέων του TGF-β1, TβRI και TβRII, έγινε με RT-PCR με τη χρήση ειδικών εκκινητών.H διαπίστωση της ενεργοποίησης των ERK1/2 έγινε με ανοσοαποτύπωση western, και προσδιορισμός των ενδοκυττάριων αλλά και των παραγόμενων και ελευθερούμενων ROS πραγματοποιήθηκε με φθορισμομετρία Αποτελέσματα1. Επίδραση του TGF-β1 στην παραγωγή PGE2 από ινοβλάστες και χονδροκύτταρα σε καλλιέργεια Ο TGF-β1 προκάλεσε στατιστικά σημαντική αύξηση στη παραγωγή της PGE2 τόσο από τις ινοβλάστες όσο και από τα χονδροκύτταρα, κατά δοσο-εξαρτώμενο τρόπο, η οποία παρέμεινε σταθερή μετά από καλλιέργεια για 24 μέχρι 48 ώρες. Η επαγόμενη από τον TGF-β1 παραγωγή της PGE2 κατεστάλλει πλήρως τόσο από την ινδομεθακίνη όσο και από τους ειδικούς αναστολείς SC-560 για τη COX-1 και NS-398 για τη COX-2. Ο TGF-β1 ήταν ικανός να επάγει την έκφραση και των δύο κυκλοοξυγονασών κατά χρονο-εξαρτώμενο τρόπο, μέχρι τις 2 ώρες, και στα δύο είδη κυττάρων, η οποία καταστέλονταν σημαντικά παρουσία είτε του αναστολέα της COX-1, SC-560, είτε του αναστολέα της COX-2, NS-398. Με τη χρήση των αναστολέων των πρωτεϊνικών κινασών, ΡΚΑ, PKC και κινασών τυροσίνης, Η-89, Calphostin C και Genestein, αντίστοιχα, και των αναστολέων των ΜΑΡ κινασών JNK1-3, SP600125, και ΜΕΚ1/2, U0126, δείχτηκε ότι στην επαγόμενη από τον TGF-β1 παραγωγή της PGE2 και στα δύο είδη κυττάρων, εμπλέκονται η PKC και κινάσες τυροσίνης αλλά και οι ΜΑΡ κινάσες JNK και Erk1/2 πιθανόν μέσω ενεργοποίησης του μεταγραφικού παράγοντα AP-1. 2. Επίδραση του TGF-β1 στη παραγωγή IL-6 από ινοβλάστες και χονδροκύτταρα σε καλλιέργεια Ο TGF-β1 προκάλεσε στατιστικά σημαντική αύξηση στην έκφραση της IL-6 τόσο σε επίπεδο πρωτεΐνης όσο και σε επίπεδο mRNA κατά δόσο- και χρόνο- εξαρτώμενο τρόπο, και στα δύο είδη κυττάρων. Με τη χρήση των αναστολέων των πρωτεϊνικών κινασών, ΡΚΑ, PKC και κινασών τυροσίνης, Η-89, Calphostin C και Genestein, αντίστοιχα, και των αναστολέων των ΜΑΡ κινασών JNK, ΜΕΚ1/2 και p38, U0126, SP600125 και SB203580, αντίστοιχα, δείχτηκε ότι στην επαγόμενη από τον TGF-β1 έκφραση της IL-6 και στα δύο είδη κυττάρων, εμπλέκονται κυρίως οι κινάσες τυροσίνης και οι ΜΑΡ κινάσες, πιθανόν μέσω ενεργοποίησης του μεταγραφικού παράγοντα AP-1, και σε μικρότερο βαθμό η ΡΚΑ και PKC. Με πειράματα χρονοεπίδρασης και ανοσοαποτύπωση western δείχτηκε ότι ο TGF-β1 προκάλεσε τη φωσφορυλίωση και ενεργοποίηση των Erk1/2, φτάνοντας σε μέγιστο στα 5-15 min και στη συνέχεια ακολουθόντας πτωτική πορεία μέχρι τα 120min, υποδηλωτικό ότι οι Erk1/2 αποφωσφορυλιώνονται με τη δράση κάποιας φωσφατάσης, πιθανόν της MKP-1, της οποίας την έκφραση δείχτηκε ότι επάγει ο TGF-β1. Η επαγόμενη από τον TGF-β1 έκφραση της IL-6 στις ινοβλάστες κατεστάλλει μερικώς παρουσία των αναστολέων του πρωτεασώματος (MG-132 και Εpoxomicin) ή του αναστολέα ενεργοποίησης του NF-κB, Bay 11-7085, υποδηλωτικό ότι ο μεταγραφικός παράγοντας NF-κB μέσω μάλλον της ενεργοποίησής του από το μονοπάτι ουβικιτίνης/πρωτεασώματος εμπλέκεται στην έκφραση της IL-6, αφού δείχτηκε ότι ο TGF-β1 μπορούσε να διεγείρει την έκφραση και των τριών υπομονάδων του πρωτεασώματος στις ινοβλάστες ΑΥ. Ο TGF-β1 είχε επίσης την ικανότητα να προκαλεί τόσο άμεση και παροδική, όσο και αργή και παρατεταμένη παραγωγή ROS από τις ινοβλάστες ΑΥ και χονδροκύτταρα ΑΧ, μέσω της διέγερσης της έκφρασης κάποιας NADPH οξειδάσης (Nox), τα οποία φαίνεται να εμπλέκονται στην έκφραση της IL-6, αφού αυτή κατεστάλλει σημαντικά παρουσία του αναστολέα των Nox, DPI, και των αντιοξειδωτικών γλουταθειόνης (GSH) και Ν-ακέτυλο-κυστεΐνης (NAC), και ενός ειδικού συλλέκτη ενδοκυτταρικών ROS του WR-1065. Στην επαγόμενη από τον TGF-β1 έκφραση της IL-6 στις ινοβλάστες ΑΥ και χονδροκύτταρα ΑΧ φαίνεται ότι εμπλέκεται και η PGE2, τη παραγωγή της οποίας διέγειρε ο TGF-β1, αφού η ινδομεθακίνη προκάλεσε μερική καταστολή της έκφρασης της IL-6 από τον TGF-β1. Από όλους τους παραπάνω παράγοντες, που εμπλέκονται στην επαγόμενη από τον TGF-β1 έκφραση της IL-6 στις ινοβλάστες ΑΥ, μόνο οι πρωτεϊνικές κινάσες ΡΚΑ και PKC, και οι JNK ΜΑΡ κινάσες φαίνεται να συμμετέχουν στην επαγόμενη από τον TGF-β1 έκφραση του αναστολέα-1 των ενεργοποιητών του πλασμινογόνου (ΡΑΙ-1), ενός παράγοντα του οποίου η έκφραση είναι κατ΄εξοχήν εξαρτώμενη από το μονοπάτι TGF-β1 / SMADs, ενδεικτικό ότι η επαγωγή της έκφρασης της IL-6 και του ΡΑΙ-1 από τον TGF-β1 διαμεσολαβείται από διαφορετικά σηματοδοτικά μονοπάτια. Πράγματι, ο ειδικός αναστολέας φωσφορυλίωσης των SMADs, SB431542, προκάλεσε πολύ μικρή καταστολή στην επαγόμενη από τον TGF-β1 έκφραση της IL-6. Αντίθετα οι αναστολείς AG 1478 (αναστολέας ενεργοποίησης των υποδοχέων του EGF) και Gleevec (αναστολέας ενεργοποίησης των υποδοχέων του PDGF) προκάλεσαν σημαντική καταστολή της επαγόμενης από TGF-β1 παραγωγής της IL-6, ενδεικτικό της εμπλοκής των EGFR και PDGFR στην έκφραση της IL-6. Με τη χρήση αντισωματων έναντι του εξωκυττάριου τμήματος του EGFR δείχτηκε ότι η ενεργοποίηση του μονοπατιού του EGFR δεν πραγματοποιείται αυτοκρινώς μέσω δέσμευσης του EGF στον υποδοχέα του, η παραγωγή του οποίου επάγεται από τον TGF-β1, αλλά ενδοκυτταρικά με κάποιο άλλο τρόπο, χωρίς τη μεσολάβηση των SMADs, πιθανόν με άμεση ενδοεπικοινωνία των δύο υποδοχέων ή μέσω κάποιου άλλου διαμεσολαβητή.3. Επίδραση του TGF-β1 στην έκφραση των υποδοχέων του TβRI και TβRII σε ινοβλάστες και χονδροκύτταραΔείχτηκε ότι ο TGF-β1 ήταν ικανός, μέσω των ROS των οποίων προκαλεί τη παραγωγή, να διεγείρει την έκφραση του υποδοχέα TβRII, όχι όμως και του υποδοχέα TβRI και στα δύο είδη κυττάρων. Δεδομένου ότι ο TβRII παίζει το ρόλο του αισθητήρα, η διέγερση της έκφρασής του από το TGF-β1 ενισχύει τη σηματοδότηση του αυξητικού παράγοντα.4. Επίδραση του TGF-β1 στη παραγωγή ΤΙΜΡ-1 από ινοβλάστες σε καλλιέργεια Ο TGF-β1 προκάλεσε στατιστικά σημαντική αύξηση στη παραγωγή του ΤΙΜΡ-1 από ινοβλάστες ΑΥ κατά δόσο- και χρόνο-εξαρτώμενο τρόπο. Με τη χρήση των αναστολέων των πρωτεϊνικών κινασών, ΡΚΑ, PKC και κινασών τυροσίνης, Η-89, Calphostin C και Genestein, αντίστοιχα, και των ειδικών αναστολέων των MAP κινασών, MEK1/2 και JNK1-3, U0126, και SP600125, αντίστοιχα, διαπιστώθηκε ότι μόνο τα σηματοδοτικά μονοπάτια της PKC και των ΜΑΡ κινασών Εrk1/2 και JNK εμπλέκονται στην επαγόμενη από τον TGF-β1 παραγωγή του ΤΙΜΡ-1 από τις ινοβλάστες ΑΥ. Δείχτηκε επίσης ότι τα ROS εμπλέκονται και στην επαγόμενη από τον TGF-β1 παραγωγή του ΤΙΜΡ-1. Η IL-6, άν και είχε την ικανότητα από μόνη της, σε μεγάλη όμως συγκέντρωση, να διεγείρι την έκφραση του ΤΙΜΡ-1, η επαγόμενη από τον TGF-β1 δεν φάνηκε να διαμεσολαβεί στην έκφραση του ΤΙΜΡ-1. ΣυμπεράσματαO TGF-β1 είναι ικανός να διεγείρει τη παραγωγή της PGE2 από ινοβλάστες ΑΥ και χονδροκύτταρα ΑΧ. Η διέγερση πραγματοποιείται μέσω της επαγωγής της έκφρασης τόσο της COX1 όσο και της COX-2, οι οποίες φαίνεται να δρουν συνεργειακά. Η επαγωγή της έκφρασης των COX, από τον TGF-β1, και επομένως η παραγωγή PGE2 πραγματοποιείται με τη διαμεσολάβηση των σηματοδοτικών μονοπατιών της PKC και των κινασών τυροσίνης όπως επίσης και των μονοπατιών των ΜΑΡΚ (ERK & JNK) πιθανόν μέσω ενεργοποίησης του μεταγραφικού παράγοντα ΑΡ-1. Ο TGF-β1 είναι ικανός να διεγείρει την παραγωγή της IL-6 από ινοβλάστες ΑΥ και χονδροκύτταρα ΑΧ. Ο TGF-β1 προκαλεί τόσο άμεση παροδική όσο και αργή και παρατεταμένη παραγωγή ROS, μέσω της επαγωγής της έκφρασης κάποιας NADPH-οξειδάση (Nox) ανεξάρτητα από SMADs, τα οποία με τη σειρά τους ενεργοποιούν: α) άμεσα ή έμεσα τον EGFR και μέσω αυτού τα μονοπάτια της PKC και ΜΑΡΚ/ΑΡ-1, β) το μεταγραφικό παράγοντα NF-κΒ, μέσω του μονοπατιού ουβικιτίνης /πρωτεασώματος, γ) τη παραγωγή PGE2, τα οποία με τη σειρά τους συμβάλλουν στην διέγερση της έκφρασης της IL-6.O TGF-β1 αυτορυθμίζει τη δράση του, μέσω διέγερσης της έκφρασης του υποδοχέα του TβRII και της ικανότητάς του να διεγείρει την έκφραση της ΜΚΡ-1. Ο TGF-β1 είναι επίσης ικανός να διεγείρει την παραγωγή του ΤΙΜΡ-1. Η διέγερση της έκφρασης του ΤΙΜΡ-1 από τον TGF-β1 φαίνεται να πραγματοποιείται μέσω μονοπατιού διαφορετικού από αυτό που οδηγεί στη διέγερση της έκφρασης της IL-6. Ο TGF-β1 φαίνεται ότι είναι ένας πολυδύναμος αυξητικός παράγοντας ο οποίος μπορεί στα ίδια κύτταρα να σηματοδοτεί ταυτόχρονα διαφορετικά μονοπάτια τα οποία, συνεργαζόμενα μεταξύ τους, να οδηγούν στην έκφραση διαφορετικών μορίων, της PGE2, της IL-6, του ΡΑΙ-1 και του ΤΙΜΡ-1, σε ινοβλάστες ΑΥ. Ανάλογα με το είδος των κυττάρων και τη προέλευση αυτών ο TGF-β1 μπορεί να διεγείρει ταυτόχρονα πολλαπλά σηματοδοτικά μονοπάτια και να ενεργοποιήσει μία ποικιλία μεταγραφικών παραγόντων (SMADs, AP-1, NF-κΒ κλπ) οδηγώντας με διαφορετικό τρόπο στη γονιδιακή έκφραση διαφόρων μορίων, όπως π.χ. της IL-6, με το τελικό αποτέλεσμα κάθε φορά να είναι προϊόν συνέργειας πολλών παραγόντων. Για τα μόρια, την έκφραση των οποίων επάγει ο TGF-β1, έχει διαπιστωθεί τόσο ένας αντιφλεγμονώδης όσο και ένας προφλεγμονώδης ρόλος του. Όμως, δεδομένου του θεμελιώδη ανασταλτικού ρόλου του TGF-β1 στα κύτταρα της έμφυτης και της επίκτητης ανοσίας, η δράση του συγκεκριμένου αυξητικού παράγοντα στη ΡΑ αλλά και την ΟΑ ίσως δεν θα πρέπει να θεωρείτε αποκλειστικά επιβλαβής. Επομένως κρίνεται σκόπιμο να αναφερθεί ότι ο πιθανός φαρμακευτικός αποκλεισμός του μορίου ως θεραπευτική επιλογή, ίσως δεν θα πρέπει να επιχειρηθεί στους ασθενείς με ΡΑ και ΟΑ.