Ο ρόλος της παχυμετρίας κερατοειδούς στο γλαύκωμα

Abstract

Purpose: To compare the central corneal thickness (CCT) in patients with ocular hypertension (OHT), primary open-angle glaucoma (POAG), exfoliation syndrome (XFS) and normal controls (NC). Within the exfoliation group we further investiated individuals with XFS and normal pressure, those with XFS and ocular hypertension (XFS+OHT) and patients with exfoliative glaucoma (XFG). Methods: We measured and compared the CCT with one ultrasound and two optical pachymeters in 611 consecutive patients. Of those 114 were NC, 118 were subjects with OHT, 143 were patients with POAG and 236 were subjects with exfoliation. Within the latter group 66 were patients with XFS and normal IOP, 61 exhibited ocular hypertension whereas 109 demonstrated XFG. We documented a series of demographic, ophthalmological, glaucomatous and general medical features and we statistically analyzed them versus CCT readings.Results: CCT demonstrated statistically significantly greater value in subjects with OHT compared weith all other groups except the subgroup with XFS and OHT. Further, CCT was statistically lower in subjects with XFS compared with NC, and statistically greater lower in patients with XFG compared with either NC or patients with POAG. Finally subjects with XFS and OHT exhibited a greater mean CCT value than subjects with either XFS, XFG, or POAG. Conclusions: We confirmed CCT as an independent risk factor for development and progression of glaucoma. Individuals with exfoliation may be distinguished by a greater propensity for a thin CCT and this may impact their IOP status and in the chance of progression to XFG. There seems to be a structural link between CCT and optic disk status.

Σκοπός: Σύγκριση του κεντρικού πάχους κερατοειδούς (ΚΠΚ) σε άτομα με οφθαλμική υπερτονία (ΟΥ), πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας (ΠΓΑΓ), σύνδρομο αποφολίδωσης (ΣΑ) και φυσιολογικούς μάρτυρες (ΦΜ). Από την ομάδα με ΣΑ εξετάστηκαν φυσιολογικοί μάρτυρες με σύνδρομο αποφολίδωσης (ΣΑΜ), άτομα με σύνδρομο αποφολίδωσης και οφθαλμική υπερτονία (ΣΑ+ΟΥ) και ασθενείς με αποφολιδωτικό γλαύκωμα (ΓΑ).Υλικό και Μέθοδος: Έγινε σύγκριση του ΚΠΚ με ένα παχύμετρο υπερήχων και δύο οπτικά παχύμετρα σε 611 συνεχόμενα άτομα από τα οποία 114 ήταν ΦΜ, 118 άτομα με ΟΥ, 143 ασθενείς με ΠΓΑΓ και 236 άτομα με ΣΑ από τα οποία 66 ήταν ΣΑΜ, 61 άτομα με ΣΑ+ΟΥ 109 με ΓΑ. Έγινε καταγραφή και μελέτη μιας σειράς δημογραφικών, οφθαλμολογικών, γλαυκωματικών και άλλων ιατρικών παραμέτρων καθώς και στατιστική ανάλυσή τους σε σχέση με το ΚΠΚ.Αποτελέσματα: Το ΚΠΚ είχε στατιστικώς σημαντικά υψηλότερη τιμή σε άτομα με οφθαλμική υπερτονία (ΟΥ) από όλες τις κατηγορίες πλην των ατόμων στην κατηγορία με σύνδρομο αποφολίδωσης και οφθαλμική υπερτονία (ΣΑ+ΟΥ). Είχε επίσης στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερη τιμή σε φυσιολογικούς μάρτυρες με σύνδρομο αποφολίδωσης (ΣΑΜ) σε σχέση με τους φυσιολογικούς μάρτυρες (ΦΜ), όπως και στατιστικώς σημαντικά χαμηλότερη τιμή σε άτομα με αποφολιδωτικό γλαύκωμα (ΓΑ) τόσο από τους φυσιολογικούς μάρτυρες (ΦΜ) όσο και από τα άτομα με πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας (ΠΓΑΓ). Τέλος παρουσίαζε στατιστικώς σημαντικά υψηλότερη τιμή σε άτομα με σύνδρομο αποφολίδωσης και οφθαλμική υπερτονία (ΣΑ+ΟΥ) σε σχέση με τους φυσιολογικούς μάρτυρες με σύνδρομο αποφολίδωσης (ΣΑΜ), τα άτομα με αποφολιδωτικό γλαύκωμα (ΓΑ) καθώς και με τα άτομα με πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας (ΠΓΑΓ).Συμπεράσματα: Επιβεβαιώνεται ότι το ΚΠΚ αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση και επιδείνωση της γλαυκωματικής βλάβης. Επιπροσθέτως τα άτομα με αποφολίδωση παρουσιάζουν μειωμένο ΚΠΚ σε σχέση με τα άτομα χωρίς αποφολίδωση , όπως επίσης όσο υψηλότερη τιμή ΚΠΚ παρουσιάζουν τα άτομα με ΣΑ+ΟΥ τόσο μικρότερη πιθανότητα έχουν να προχωρήσουν σε ΓΑ. Φαίνεται τέλος να υπάρχει ανατομική ανεξάρτητη σχέση μεταξύ του ΚΠΚ και της κοίλανσης του οπτικού νεύρου.