Αξιολόγηση της προστατευτικής δράσης της ενδοραχιαίας χορήγησης της μεθυλπρεδνιζολόνης σε τραυματικές βλάβες του νωτιαίου μυελού επιμύων

Abstract

AIM: The spinal cord injury is a major problem in every modern, developing society, with an important social and financial impact. An immediate and effective treatment of these injuries is a constant challenge for every doctor. A key role to this goal has the early treatment of the inflammatory process, which is induced after mechanical injury of the spinal cord. Locally developed inflammation disturbs normal neural tissue fuction, which can be seen clinically. In this experimental study we evaluate anti-inflammatory and neuroprotective action of methylprednisolone after spinal cord injury, with a comparison between intraperitoneal and intrathecal administration.METHOD: Adult male Wistar rats were used for this experimental study. Under general anaesthesia, two-level laminectomy was performed in thoracolumbar junction. After dividing the dural sac, reproducible injuries of spinal cord were created using a specific for this purpose developed device. After injury, methylprednisolone was administrated in doses according to Bracken et al developed protocol, applying either intrathecal, or intraperitoneal administration. Neurological evaluation of rats was performed regularly, using BBB scale.RESULTS: Neurological evaluation of laboratory animals revealed that there was a clear improvement in rats that underwent intrathecal administration of methylprednisolone, in comparison to control group, as well as to those rats that methylprednisolone was administered intraperitoneal. This experimental study revealed no neurological improvement after intraperitoneal administration of high dose of methylprednisolone.CONCLUSION: Analyzing the results from this experimental study, we have concluded that intrathecal administration of high-dose methylprednisolone after traumatic spinal cord injury helps improving neurological outcome. Administration of high doses of corticosteroids in patients that suffered a traumatic spinal cord injury remains controversial, mostly due to the observed side effects. Neverthenless, it remains an important treatment option which can improve clinical oiutcome, if it is applied immediately and if measures are taken, in order to avoid or to eliminate unwanted side effects.

ΣΚΟΠΟΣ: H τραυματική κάκωση του νωτιαίου μυελού αποτελεί μείζον πρόβλημα στις σύγχρονες και στις αναπτυσσόμενες κοινωνίες με επιπτώσεις , τόσο σε επίπεδο υγείας και ποιότητας ζωής των ασθενών, όσο και σε οικογενειακό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Η άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπισή τους αποτελεί μια διαρκή πρόκληση για την σύγχρονη ιατρική. Σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή διαδραματίζει η έγκαιρη αντιμετώπιση της φλεγμονώδους διεργασίας που επάγεται μετά τη μηχανική κάκωση του νωτιαίου μυελού. Η τοπική φλεγμονή που αναπτύσσεται διαταράσσει την φυσιολογική λειτουργία του νευρικού ιστού, γεγονός που αντανακλά στην κλινική εικόνα του ασθενούς. Στην μελέτη αυτή αξιολογείται η αντιφλεγμονώδης και νευροπροστατευτική δράση της μεθυλπρεδνιζολόνης μετά από τραυματική κάκωση του νωτιαίου μυελού. Επίσης γίνεται σύγκριση της αποτελεσματικότητας των δύο ξεχωριστών οδών χορήγησής της (ενδοπεριτοναϊκά και ενδορραχιαία) με την κλινική αξιολόγηση των αντίστοιχων ομάδων και της ομάδας ελέγχου.ΜΕΘΟΔΟΣ: Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν ενήλικοι άρρενες επίμυες τύπου Wistar. Μετά από γενική αναισθησία, διενεργήθηκε πεταλεκτομή δύο επιπέδων στην θωρακοοσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης των επίμυων και μετά την παρασκευή του μηνιγγικού σάκκου, ακολούθησε η πρόκληση θλάσης του νωτιαίου μυελού με τη χρήση ειδικά διαμορφωμένης συσκευής. Ακολούθως, χορηγήθηκε μεθυλπρεδνιζολόνη σε δόσεις που αντιστοιχούν στο πρωτόκολλο χορήγησης μεγαδόσης μεθυλπρεδνιζολόνης κατά Bracken, είτε ενδορραχιαία, είτε δια της ενδοπεριτοναϊκής οδού. Η νευρολογική εκτίμηση των επίμυων έγινε σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα, με τη χρήση της κλίμακας κινητικής αξιολόγησης ΒΒΒ.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η νευρολογική εξέταση των ζώων εργαστηρίου έδειξε ότι υπήρξε μια σαφής βελτίωση της κλινικής εικόνας στην ομάδα που χορηγήθηκε ενδορραχιαία μεθυλπρεδνιζολόνη, σε σύγκριση τόσο με την ομάδα ελέγχου, όσο και με την ομάδα όπου η μεθυλπρεδνιζολόνη χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά. Στην παρούσα μελέτη, διαπιστώθηκε ότι η ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση μεθυλπρεδνιζολόνης δεν βελτιώνει στατιστικώς σημαντικά την νευρολογική εικόνα των επίμυων.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων της παρούσας μελέτης, προκύπτει ότι η ενδορραχιαία χορήγηση υψηλών δόσεων μεθυλπρεδνιζολόνης, μετά από τραυματική κάκωση του νωτιαίου μυελού, συμβάλει σημαντικά στην βελτίωση της νευρολογικής εικόνας. Η χορήγηση υψηλών δόσεων κορτικοστεροειδών σε ασθενείς μετά από τραυματική κάκωση του νωτιαίου μυελού, προκαλεί διαχρονικά επιφύλαξη, κυρίως λόγω των συχνών παρενεργειών που τη συνοδεύουν. Ωστόσο, τα ερευνητικά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι αποτελεί μία αποτελεσματική θεραπευτική επιλογή που μπορεί να βελτιώσει το τελικό κλινικό αποτέλεσμα, ιδίως εάν χορηγηθεί άμεσα και ενδοραχιαίως και εάν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για τον περιορισμό των ανεπιθύμητων παρενεργειών της. Ο συνδυασμός της δε με νέους νευροπροστατευτικούς παράγοντες, πιθανολογείται ότι μπορεί να βελτιώσει ακόμη περισσότερο το τελικό αποτέλεσμα. Η εν λόγω πιθανολόγηση ανοίγει ένα νέο πεδίο ερευνητικών μελετών.