Το φαινόμενο της ασκησιογενούς αρτηριακής υποξαιμίας στην κωπηλασία: επίδραση στην απόδοση

Abstract

The purpose of the present doctoral thesis was to investigate the effects of inspiratory muscle training (IMT) on end-exercise arterial O2 saturation (Sa,O2) and rowing performance in trained male and female rowers. Twenty male (n=20) and sixteen female (n=16) rowers that exhibit exercise induced arterial hypoxemia (EIAH) (SaO2<92%) divided into two groups: ten males (n=10) and eight females (n=8) were participated in training group (T) and the other were the control group (T), respectively. T group, in addition to their daily rowing practice, performed IMT by means of a threshold inspiratory muscle trainer (POWER breathe®, IMT Technologies Ltd., Birmingham, UK) for ~0.5h•d-1, 5 times per week for six weeks. C group participated only in their regular daily rowing training. Prior to the initiation and at the completion of the 6 week IMT program, on three separate occasions, both groups, underwent: a) an incremental rowing ergometer test (Concept IIc, Nottingham, UK) b) a rowing ergometer 2000m all-out effort and c) a rowing ergometer 5 minute all-out effort without prior warm-up. Oxygen saturation was recorded during three experimental protocols every 15sec (Nanox2-Medlab, Karsruhe,Germany). Lung function was measured at rest. Six weeks of IMT significantly increased PImax and MVV12 in T groups for both sexes (p<.05). Dyspnea index was significantly deccreased (p<.05), at the end of incremental test for VO2max estimation. SaO2, Time2000 and dyspnea index were decreased at the end of simulated race in female. In male dyspnea index was significantly decreased with out any improvement in simulated race. Finaly, IMT increases rowing performance at the end of 5min all-out without prior warm-up, with significantly improvements in female SaO2 and without improvements in male SaO2. In conclusion, 6-wk IMT increases respiratory muscle strength and endurance in well-trained rowers. Moreover, IMT increases SaO2 and rowing performance in highly trained female rowers that exhibit EIAH at the end of incremental test for VO2max, simulated race and 5 minute all-out effort without warm-up. Moreover, IMT increases rowing performance in male rowers but it is not alleviate the EIAH phenomenon.

Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν να εξετάσει την επίδραση της εξειδικευμένης προπόνησης αναπνευστικών μυών (ΠΑΜ), στο φαινόμενο της ασκησιογενούς αρτηριακής υποξαιμίας (ΑΓΑΥ) και στην απόδοση προπονημένων αθλητών και αθλητριών κωπηλασίας. Είκοσι αθλητές (n=20) και δεκαέξι (n=16) αθλήτριες κωπηλασίας που εμφάνισαν ΑΓΑΥ (SaO2<92%) χωρίστηκαν σε δυο ομάδες: δέκα άνδρες (n=10) και οκτώ (n=8) γυναίκες αποτέλεσαν την πειραματική ομάδα (ΠΟ), ενώ οι υπόλοιποι αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου (ΟΕ), για κάθε φύλο αντιστοίχως. Η ΠΑΜ πραγματοποιήθηκε με τη χρήση αναπνευστικών ασκησιομέτρων (POWER breathe®, IMT Technologies Ltd., Birmingham, UK) συνολικής διάρκειας έξι (6) εβδομάδων, για 30min την ημέρα με συχνότητα πέντε (5) φορές την εβδομάδα. Πριν και μετά το πέρας των έξι εβδομάδων της ΠΑΜ, οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε τρεις δοκιμασίες αξιολόγησης της απόδοσης τους: α) σε μια δοκιμασία προσδιορισμού της O2max (Oxycon-Pro, Jaeger, Wurzburg, Germany), β) σε έναν προσομοιωμένο αγώνα κωπηλασίας (Concept IIc, Nottingham, UK) και γ) σε μια πεντάλεπτη εξαντλητική δοκιμασία στο κωπηλατοεργόμετρο χωρίς προθέρμανση. Ο κορεσμός της αιμοσφαιρίνης (SaO2) καταγράφονταν κατά την διάρκεια και των τριών δοκιμασιών κάθε 15sec (Nanox2-Medlab, Karsruhe,Germany). Η αναπνευστική λειτουργία σε ηρεμία εξετάστηκε πριν και μετά το πέρας των έξι (6) εβδομάδων της ΠΑΜ. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ΠΑΜ βελτίωσε σημαντικά την εισπνευστική στοματική πίεση (PImax) και τον μέγιστο βουλητικό αερισμό (MVV12) και στα δυο φύλα, αντιστοίχως (p<.01). Η βελτίωση της αναπνευστικής απόδοσης επέφερε σημαντική μείωση της δύσπνοιας και στα δυο φύλα (p<.05), κατά την δοκιμασία προσδιορισμού της O2max, ενώ αμετάβλητη παρέμεινε η O2max τόσο στους κωπηλάτες όσο και στις κωπηλάτριες. Σημαντική μείωση βρέθηκε στον κορεσμό της αιμοσφαιρίνης (SaO2) (p<.05), στο χρόνο επίτευξης (p<.05) και στην δύσπνοια (p<.05) στην ΠΟ των κωπηλατριών, κατά τη δοκιμασία του προσομοιωμένου αγώνα. Αντίθετα, στους κωπηλάτες βελτιώθηκε σημαντικά η δύσπνοια (p<.05), χωρίς να υπάρξει σημαντική βελτίωση στο SaO2 και στο χρόνο επίτευξης του εξομειωμένου αγώνα. Σημαντική βελτίωση βρέθηκε στην απόδοση της πεντάλεπτης δοκιμασίας χωρίς προθέρμανση και για τα δυο φύλα (p<.05) με ταυτόχρονη βελτίωση του κορεσμού της αιμοσφαιρίνης μόνο στις κωπηλάτριες (p<.05). Συμπερασματικά, η ΠΑΜ συνολικής διάρκειας έξι (6) εβδομάδων βελτίωσε τη δύναμη και την αντοχή των αναπνευστικών μυών αθλητών και αθλητριών κωπηλασίας. Η βελτίωση της αναπνευστικής απόδοσης περιόρισε ξεκάθαρα την εμφάνιση της ΑΓΑΥ στις κωπηλάτριες και βελτίωσε την απόδοσή τους. Αντίθετα, στους κωπηλάτες η ΠΑΜ, βελτίωσε την απόδοση μόνο κατά την μέγιστη προσπάθεια χωρίς προθέρμανση, χωρίς να δρα προστατευτικά στην εμφάνιση της ΑΓΑΥ.