Κλινική εξέλιξη προκαρκινωματωδών καταστάσεων φωνητικών χορδών

Abstract

Objective: To assess the progress of precancerous laryngeal lesions, defined by specific histopathology criteria, in a significant number of patients with long followup. Setting: Tertiary academic Otolaryngology department.(1st University clinic, Hippokration General Hospital). Patients: Following strict diagnostic criteria, 59 patients who had an initial histology report of laryngeal dysplasia and a second histology report with a minimum of 5 years follow-up in cases who did not progress to cancer. Main Outcome measures: Progression to squamous cell carcinoma in relation to the degree of dysplasia. Continuation of smoking following initial diagnosis and therapy was explored as prognostic factor. The role of alcohol abuse and its synergistic association with tobacco abuse as well as h TERT immunohistochemical expression were also investigated. The Mantel-Cox Log Rank test was performed. Results: Progression of the disease between the first and final histology examination was statistical significant (p<0.0001). In overall, a malignant process appeared in 29 of the 59 patients (49.2%). The statistical analysis revealed that a serious dysplasia/Cis is more likely to progress to squamous cell carcinoma (64.8%) compared to a mild (41.7%) or a moderate one (44.4%), (p<0.0001). However, the time interval needed in these 29 cases to progress to cancer was not related 119 statistically to the initial histology diagnosis. Continuation of smoking did not seem to affect the progress of the disease. However, the mean time from dysplasia to laryngeal cancer was much longer in patients who quit smoking (33.5 months) in comparison to those who continued smoking (19.5 months), with a marginal statistical p of 0.057. The 1st histology report was not found to be correlated statistically with alcohol abuse (P=0,894) and its synergistic association with tobacco abuse (P=0,194). Finally the poor h TERT immunoexpression have been shown to have an association with mild and moderate dysplasias while the high h TERT expression is associated with severe lesions. Conclusions: All patients with laryngeal dysplasia should be followed up at regular intervals and even patients with mild dysplasias should not be early discharged. The progression of the disease does not seem to be directly related to the continuation of smoking or not, although large long-term studies taking into account the degree of exposure (e.g. time of exposure, number of cigarettes) are needed in order to clarify risk factors and proper management. Consensus guidelines in diagnosis, follow-up, and treatment would improve substantially current clinical practice.

Σκοπός: ο υπολογισμός της εξέλιξης των προκαρκινωματωδών λαρυγγικών βλαβών(που ορίζονται από συγκεκριμένα ιστοπαθολογικά κριτήρια) σε ένα σημαντικόαριθμό ασθενών με μεγάλο χρόνο παρακολούθησης.Υλικό και μέθοδος: ακολουθώντας αυστηρά διαγνωστικά κριτήρια,παρακολουθήθηκαν 59 ασθενείς με αρχική διάγνωση λαρυγγικής δυσπλασίας και μεμία τουλάχιστον δεύτερη ιστολογική διάγνωση με ελάχιστο χρόνο παρακολούθησηςτα 5 έτη (όσον αφορά τα περιστατικά εκείνα που δεν εξελίχθηκαν σε καρκίνο). Ημελέτη πραγματοποιήθηκε στην Α΄ Παν/κή ΩΡΛ κλινική Αθηνών. Αναλυτικότεραμελετήθηκαν: η εξέλιξη σε ακανθοκυτταρικό καρκίνο σε σχέση με το βαθμό τηςδυσπλασίας, η συνέχιση του καπνίσματος, αλκοόλ και συνδυασμού αυτών ωςπαραγόντων κινδύνου σε σχέση με την αρχική διάγνωση αλλά και την εξέλιξη τηςνόσου. Τέλος, μελετήθηκε η έκφραση του h-TERT στα 59 περιστατικά της μελέτης,ανάλογα με το βαθμό της δυσπλασίας του λάρυγγα. Η στατιστική ανάλυση έγινε μετη χρήση του Mantel-Cox Log Rank test.Αποτελέσματα: η εξέλιξη της νόσου μεταξύ της πρώτης και της τελευταίαςιστολογικής εξέτασης βρέθηκε ότι ήτανε στατιστικά σημαντική (p<0.0001).Συνολικά, κακοήθης εξαλλαγή συνέβη στους 29 από τους 59 ασθενείς (49.2%). Ηστατιστική ανάλυση έδειξε ότι η βαρειά δυσπλασία/cis (64.8%) είναι πιο πιθανό ναεξελιχθεί σε ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα σε σχέση με την ελαφρά (41.7%) καιμέτρια δυσπλασία (44.4%), (p<0.0001). Όμως το χρονικό διάστημα που χρειάστηκετα 29 περιστατικά να εξελιχθούν σε καρκίνο, δε σχετίζεται στατιστικά με την αρχικήιστολογική διάγνωση. Η συνέχιση του καπνίσματος δε σχετίζεται με την εξέλιξη τηςνόσου. Όμως ο μέσος χρόνος εξέλιξης από τη δυσπλασία σε λαρυγγικό καρκίνο ήτανπολύ μεγαλύτερος στα περιστατικά που διέκοψαν το κάπνισμα (33,5 μήνες), σεσχέση με εκείνα που συνέχισαν να καπνίζουν (19,5 μήνες), με ένα οριακά στατιστικάσημαντικό p (p=0,057). Η 1η ιστολογική δεν σχετίζεται στατιστικά σημαντικά με τηνκατανάλωση αλκοόλ (Ρ=0,894) αλλά ούτε και με το συνδυασμό καπνίσματος καιαλκοόλ (Ρ=0,194).Τέλος η ασθενής έκφραση της τελομεράσης σχετίζεται με τιςελαφρές και μέτριες δυσπλασίες (100% και 61,1% αντίστοιχα), ενώ η ισχυρήέκφραση της τελομεράσης με τις βαρειές δυσπλασίες/CIS(58,8%) (Ρ<0,0001).118Συμπεράσματα: όλοι οι ασθενείς με λαρυγγική δυσπλασία πρέπει ναπαρακολουθούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ακόμη και οι ασθενείς με ελαφράδυσπλασία. Η εξέλιξη της νόσου δε φαίνεται να σχετίζεται άμεσα με τη συνέχιση ήόχι του καπνίσματος, του αλκοόλ καθώς και του συνδυασμού αυτών. Για νααξιολογηθεί ο ρόλος τους πιο επακριβώς πρέπει να ληφθεί υπ’όψιν και ο βαθμός τηςέκθεσης σε αυτούς (π.χ. χρόνος έκθεσης, αριθμός τσιγάρων) Κατευθυντήριεςομόφωνες αρχές διάγνωσης, παρακολούθησης και θεραπείας θα βελτίωναν ουσιωδώςτην τρέχουσα κλινική πράξη.