Νευροορμονικές διαταραχές και λειτουργία της αορτής στις συγγενείς καρδιοπάθειες (μεσοκολπική επικοινωνία)

Abstract

Aim: We sought to assess the inflammatory and neurohormonal response to transcatheterclosure of secundum type atrial septal defects (ASD) over a six-month follow-up period, aswell as the influence of the intervention to the aortic function. We also evaluated the values of the respective parameters retrospectively. Methods: Plasma concentrations of interleukin-6 (IL-6), tumor necrosis factor-alpha (TNF-α), intrerleukin-10 (IL-10), N-terminal-proatrial natriuretic peptide (NT-proANP) and N-terminal-probrain natriuretic peptide (NT-proBNP) were assessed, echocardiographic and pulse wave velocity-analysis measurements were performed in twenty-eight patients with atrial septal defect prior to, and at the end of the first, second and sixth month post transcatheter closure. 24 patients who underwent the same intervention 1-9 years earlier were also enrolled. As control group, forty age-matched healthy volunteers participated. Results: IL-6 plasma levels, although higher preoperatively, [physical logarithm (In) IL-6: 3.37±0.66 vs 2.92±0.44 pg/ml, p=0.015], reached control levels postoperatively, at the end of the third month, whereas TNF-α and IL-10 were not influenced by the procedure. NT-proANP levels were elevated preoperatively compared to the control group (In NT-proANP 3.78±0.572 vs 3.48±0.30, p=0.031), with a further significant increase during the 1st month (In NT-proANP 3.78±0.572 vs 4.2±0.42, p=0.006), following the pattern of the left atrial volume enlargement, and remained high even 6 months after the procedure. On the other hand, the initially normal concentrations of NT-proBNP, after a transient significant increase during the first month postoperatively (In NT-proBNP 3.56±0.94 vs 4.58±0.91, pO.0001) returned to the controls' levels at the end of the third month. Preoperative concentrations of NT-proANP positively correlated with NT-proBNP concentrations and pulmonary to systemic flow ratio (Qp/Qs). Pulse wave velocity and analysis' indices did not differ between the patients and the control group, neither prior or during the six month follow-up. Aortic augmentation index was lower in atrial septal defect group at the end of this period. Regarding the retrospective study, the values of the assessed indices were at the same level among the patients and the control group. Conclusions: Transcatheter closure could improve, on a mid- term basis, the inflammatory process, but atrial natriuretic peptides' secretion continues in parallel with left atrial volume increase and aortic function seem to worsen in a six month follow-up. Patients, treated with transcatheter closure for their atrial septal defect at least one year before, presented normal values of the above parameters. Further follow up is required to determine the long-term progress of the inflammatory and neurohormonal response to the procedure.

Σκοπός: Η μελέτη πιθανών νευροορμονικών και φλεγμονωδών διαταραχών και της αορτικής λειτουργίας σε ασθενείς με μεσοκολπική επικοινωνία, καθώς και της επίδρασης της επέμβασης διόρθωσης στις παραπάνω παραμέτρους. Μέθοδος: Μελετήθηκαν 52 ασθενείς με μεσοκολπική επικοινωνία, διαιρεμένοι σε 2 ομάδες. Η πρώτη ομάδα (προοπτική μελέτη) περιέλαβε 28 νέους ασθενείς, ασυμπτωματικούς ή με ήπια συμπτώματα, προγραμματισμένους για επεμβατική σύγκλειση, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν έως 6 μήνες μετά την επέμβαση σε τακτά διαστήματα. Η δεύτερη ομάδα αφορούσε 24 ασθενείς με επεμβατικά διορθωμένη μεσοκολπική επικοινωνία τουλάχιστον 1 έτος πριν. Υγιείς εθελοντές αντίστοιχης ηλικίας επελέγησαν και για τις δύο ομάδες. Το δείγμα υποβλήθηκε σε φυσική εξέταση, υπερηχογράφημα καρδιάς, όπου προσδιορίστηκε η διατασιμότητα-σκληρότητα της αορτής, μέτρηση δεικτών ανάκλασης σφυγμικού κύματος (πίεση αύξησης, δείκτης αύξησης της κεντρικής αορτικής πίεσης) και αιμοληψία (προσδιορίστηκαν οι συγκεντρώσεις του κολπικού και εγκεφαλικού νατριουρητικού πεπτιδίου (NT-proΑΝΡ, NT-proBNP) ιντερλευκίνης-6 (IL-6), ιντερλευκίνης-Ι0(IL-10), και παράγοντα νέκρωσης όγκου (TNF-α). Αποτελέσματα: Οι ασθενείς μας προ επέμβασης παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα ΝΤ-proANP και IL-6 συγκριτικά με τους υγιείς εθελοντές. Στη διάρκεια της 6μηνης παρακολούθησης, η μεν IL-6 βελτιώθηκε, φτάνοντας τα επίπεδα των υγιών εθελοντών, το δε NT-proΑΝΡ παρέμεινε υψηλό. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η αύξηση του NT-proBNP στο τέλος του πρώτου μήνα μετά την επέμβαση και η αποκατάστασή του στο τέλος του τρίτου μήνα, ενώ οι υπόλοιποι φλεγμονώδεις δείκτες δεν παρουσίασαν σημαντική διακύμανση. Επίσης, η πίεση αύξησης και ο δείκτης αύξησης της κεντρικής αορτικής πίεσης παρέμειναν φυσιολογικοί στο διάστημα της παρακολούθησης, ενώ η διατασιμότητα της αορτής και ο δείκτης σκληρότητας εμφάνισαν επιδείνωση στο τέλος του 6ου μήνα μετά την επέμβαση. Στην αναδρομική μας μελέτη, οι ασθενείς είχαν φυσιολογικά επίπεδα νατριουρητικών πεπτιδίων, μειωμένη IL-10 με φυσιολογικές τις υπόλοιπες κυτταροκίνες και φυσιολογική διατασιμότητα-σκληρότητα της ανιούσας αορτής, καθώς και πίεση αύξησης και ο δείκτης αύξησης της κεντρικής αορτικής πίεσης. Συμπεράσματα: Η σύγκλειση με συσκευή της μεσοκολπικής επικοινωνίας σε νέους ασθενείς φαίνεται να μην επιδεινώνει και εν μέρει να βελτιώνει τα αυξημένα επίπεδα νατριουρητικών πεπτιδίων και φλεγμονωδών δεικτών, αλλά επηρεάζει την ελαστικότητα της ανιούσας αορτής μεσοπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα, οι παραπάνω παράμετροι φαίνεται να αποκαθίστανται. Όμως, πιθανόν να παρουσιάζεται επιρρέπεια στην ενεργοποίηση της διαδικασίας της φλεγμονής πιθανώς λόγω της φυσικής πορείας της νόσου. Περαιτέρω διερεύνηση των ευρημάτων είναι απαραίτητη.