Ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης * και νεφρική λειτουργία: *ενδομήτρια υπολειπόμενη αύξηση

Abstract

This thesis consists of two parts, the GENERAL and the SPECIFIC. The General Part includes the following chapters: I. Intrauterine growth restriction (IUGR). This part refers to the history, definition and epidemiology of IUGR and the clinical importance of distinguishing IUGR from SGA (small for gestational age) neonates. Special emphasis is given in the etiology of IUGR (from the fetus, placenta and mother), the determination of gestational age and the diagnostic methods used to detect IUGR, either clinical (abdominal palpation, symphysis- fundal height) or imaging procedures (ultrasonographically estimated fetal weight and amniotic fluid volume, three-dimensional ultrasonography, Doppler velocimetry). The importance of customized fetal growth charts and the distinction of symmetric vs. asymmetric IUGR for future prognosis, is highlighted. Finally, this part refers to the treatment and postnatal management, while morbidity, short- and long term consequences and mortality rates are also discussed. ΙΙ. Renal development and IUGR. The nephrogenesis procedures are presented as well as the factors involved in renal development. Then, there is an analysis of the consequences of IUGR on kidney organogenesis, and the compensatory mechanisms. In addition, there is an analysis of the factors and systems linked to renal development during IUGR. ΙΙΙ. Renal function and IUGR. In this chapter, there is at first a reference of the methods for the assessment of renal function and the general features of the markers used for this assessment, as well as a specific reference to the use of creatinine as a marker for Glomerular Filtration Rate (GFR), and the restrictions in its use in IUGR cases. Then, cystatin-C and β2-microglobulin are presented and analyzed, two biochemical markers that have been suggested for the assessment of renal function. There is a particular reference to studies using these markers for the assessment of renal function in fetuses, neonates but also other age groups. […]

Η διατριβή αποτελείται από το ΓΕΝΙΚΟ και το ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ. Το Γενικό Μέρος περιλαμβάνει τα κεφάλαια: Ι. ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΑ ΥΠΟΛΕΙΠΟΜΕΝΗ ΑΥΞΗΣΗ. Γίνεται ιστορική αναδρομή και δίνεται ο ορισμός της ΕΥΑ (και η σημασία της διάκρισης του ΕΥΑ από το small for gestational age-SGA νεογνό), καθώς και επιδημιολογικά δεδομένα. Αναλύεται εκτενώς η αιτιολογία της ΕΥΑ από το έμβρυο, τον πλακούντα και τη μητέρα και δίνονται στοιχεία για τον προσδιορισμό της ηλικίας κύησης. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη διάγνωση της ΕΥΑ με κλινικές μεθόδους [ψηλάφηση των κοιλιακών τοιχωμάτων- χειρισμοί Λεοπόλδου, μέτρηση της απόστασης από τον πυθμένα της μήτρας ως την ηβική σύμφυση (symphysis-fundal height, S-F height)], με απεικονιστικές μεθόδους (υπερηχογραφικός προσδιορισμός του εμβρυικού βάρους και του όγκου του αμνιακού υγρού, τρισδιάστατη υπερηχογραφία- 3D, Doppler υπερηχογραφία), και τονίζεται η σημασία των καμπυλών εμβρυικής αύξησης και της διάκρισης της συμμετρικής από την ασύμμετρη ΕΥΑ για την πρόγνωση του εμβρύου. Στη συνέχεια αναφέρονται διάφορες θεραπευτικές μέθοδοι που έχουν κατά καιρούς προταθεί για την αντιμετώπιση της ΕΥΑ, η σημασία της επιλογής του χρόνου τοκετού, η αντιμετώπιση του νεογνού μετά τη γέννηση και η κλινική του εικόνα. Τέλος δίνονται στοιχεία για τη νοσηρότητα και τις επιπλοκές της ΕΥΑ (βραχυ- και μακροπρόθεσμες) και τη σχετιζόμενη με ΕΥΑ θνησιμότητα. ΙΙ. ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΝΕΦΡΩΝ ΚΑΙ ΕΥΑ. Παρουσιάζεται η διαδικασία της νεφρογένεσης και οι παράγοντες που εμπλέκονται στην ανάπτυξη των νεφρών. Ακολούθως, αναλύονται οι επιπτώσεις της ΕΥΑ στη νεφρογένεση, καθώς και οι αντισταθμιστικοί μηχανισμοί. Επιπλέον, αναλύονται διεξοδικά οι παράγοντες και τα συστήματα που σχετίζονται με την ανάπτυξη των νεφρών στην ΕΥΑ. ΙΙΙ. ΝΕΦΡΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΥΑ. Στο κεφάλαιο αυτό αρχικά γίνεται αναφορά στον τρόπο μέτρηση της νεφρικής λειτουργίας και στα γενικά χαρακτηριστικά των δεικτών μέτρησης αυτής, καθώς και ιδιαίτερη αναφορά στη χρήση της κρεατινίνης ως δείκτη μέτρησης του Ρυθμού Σπειραματικής Διήθησης (ΡΣΔ), αλλά και των περιορισμών στη χρήση της κρεατινίνης στην ΕΥΑ. Ακολούθως, παρουσιάζονται και αναλύονται η συστατίνη-C και η β2-μικροσφαιρίνη, δύο βιοχημικοί παράγοντες που έχουν προταθεί για τη μέτρηση της νεφρικής λειτουργίας. Γίνεται ιδιαίτερη αναφορά σε μελέτες σχετικά με τη χρήση των δεικτών αυτών για τη μέτρηση της νεφρικής λειτουργίας στα έμβρυα, τα νεογνά αλλά και στις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες. […]