Impact of agricultural trade policy in economic development: the case of Bangladesh

Abstract

The research focuses on the impact evaluation of agriculture and non-agriculture national and international trade, and economic policy reforms in economic development and welfare of Bangladesh. This research especially evaluates the agro-industrialization impact on the economy and welfare of Bangladesh. For impact assessment, this study simulates a set of 10 scenarios by the single country CGE model (Lofgren et al. 2002) and a set of 5 scenarios by the multi-regional, multi-market comparative static GTAP model (Hertel, 1997). Assessment of policy reform through the single country CGE model reveals that the overall impact of trade liberalization is mixed among the sectors and households of the economy. The mixed impact keeps the debate of trade liberalization alive in case of Bangladesh. Non-agriculture trade liberalization contributes more in economy and welfare compare to agriculture trade liberalization. Agri-industry sector trade liberalization with ensuring increase productivity can ensure substantial increase in production and export of agribusiness sectors. As alternative to trade policy options, increase productivity with increase wage of agri-industry sector can increase production and welfare of country. World food price rise problem can be managed through reduction of food import tariff, which can help to increase the food security level. Devaluation is less welfare harmful, when trade liberalization and devaluation policy action can be taken together. Assessment of international trade liberalization through GTAP model reveals that complete elimination of applied tariff generates welfare loss for Bangladesh and LDCs. However, tariff reduction allocates resources efficiently, but inefficiency in terms of trade contributes largely in welfare loss of LDCs. Bangladesh gains welfare through market access negotiation issue of Doha round, but the country loses welfare due to domestic support and export subsidy reduction of developed countries. Own trade liberalization through tariff and domestic support reduction bring welfare gain for Bangladesh and LDCs. Preferential market access by Non-Europe developed countries and High income developing countries can offer large welfare gain for Bangladesh. Trade liberalization based trade policy reform is not all in all for economic development issue. Other non-trade policy reform is also important to utilize efficiently the gain from trade policy reform. Bangladesh should expand agro-industrialization through trade and economic policy reform to increase the agriculture sector contribution in the economy. The country policy makers should formulate trade and non-trade policy to increase agribusiness and processed food export for sustained economic growth.

Η παρούσα έρευνα επικεντρώνεται στην ανάλυση των επιδράσεων του εθνικού και διεθνούς εμπορίου γεωργικών και μη γεωργικών προϊόντων καθώς και της μεταρρύθμισης της οικονομικής πολιτικής στην οικονομική ανάπτυξη και την εισοδηματική ευημερία του Μπαγκλαντές. Ειδικότερα, η έρευνα αυτή εκτιμά την επίδραση της γεωργικής εκβιομηχάνισης στην οικονομία και την εισοδηματική ευημερία του Μπαγκλαντές. Για την εκτίμηση των επιπτώσεων πραγματοποιείται προσομοίωση 10 σεναρίων στο Υπολογιστικό Μοντέλο Γενικής Ισορροπίας (CGE model) μιας χώρας (Lofgren et al. 2002) και 5 σεναρίων στο πολύ-περιφερειακό GTAP μοντέλο (Hertel, 1997). Η εκτίμηση της πολιτικής μεταρρύθμισης μέσω του CGE μοντέλο αποκαλύπτει πως η γενικότερη επίδραση της απελευθέρωσης του εμπορίου επιφέρει ανάμεικτες επιπτώσεις μεταξύ των τομέων της οικονομίας και των νοικοκυριών. Αυτές οι επιπτώσεις διατηρούν ζωντανή τη δημόσια συζήτηση περί απελευθέρωσης της αγοράς στην περίπτωση του Μπαγκλαντές. Η απελευθέρωση της αγοράς των μη γεωργικών προϊόντων συνεισφέρει περισσότερο στην οικονομία και την εισοδηματική ευημερία, σε σχέση με την απελευθέρωση της αγοράς γεωργικών προϊόντων. Η απελευθέρωση της αγοράς στον τομέα της εκβιομηχανισμένης γεωργίας με τη διασφάλιση της αύξησης της παραγωγικότητας μπορεί να εξασφαλίσει αύξηση της παραγωγής και των εξαγωγών των γεωργικών προϊόντων. Εναλλακτικά, η αύξηση της παραγωγής μέσω της αύξησης των μισθών στον εκβιομηχανισμένο γεωργικό τομέα μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της παραγωγής αλλά και της ευημερίας της χώρας. Το πρόβλημα της παγκόσμιας αύξησης των τιμών των τροφίμων μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη μείωση των δασμών στα εισαγόμενα τρόφιμα, το οποίο θα βοηθήσει την αύξηση του επιπέδου των αποθεμάτων ασφαλείας τροφίμων. Αυτή η πολιτική υποτίμησης μπορεί να αποβεί λιγότερο επιβλαβής για την κοινωνική ευημερία αν αυτή συνδυαστεί με την απελευθέρωση του εμπορίου. Η εκτίμηση της απελευθέρωσης του διεθνούς εμπορίου μέσω των προσομοιώσεων του GTAP μοντέλου, αποκαλύπτει ότι η καθολική κατάργηση των εφαρμοσμένων δασμών συμβάλει στη μείωση της εισοδηματικής ευημερίας στο Μπαγκλαντές και των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών. Παρολ’ αυτά, η μείωση των δασμών επιφέρει αποτελεσματικότερη κατανομή των παραγωγικών πόρων, ενώ η αναποτελεσματικότητα σε όρους εμπορίου συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη μείωση της ευημερίας των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών. Το Μπαγκλαντές κερδίζει σε ευημερία και πρόσβαση στην αγορά μέσω του γύρου των διαπραγματεύσεων της Ντόχα, αλλά η χώρα χάνει σε ευημερία λόγω της εγχώριας στήριξης των προϊόντων και της μείωσης των εξαγωγικών επιδοτήσεων των ανεπτυγμένων χωρών. Η απελευθέρωση του εμπορίου μέσω των δασμών και της μείωσης της στήριξης των εγχώριων προϊόντων, προσφέρει οικονομικό όφελος στο Μπαγκλαντές και στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες. Η κατά προτίμηση πρόσβαση στην αγορά μη ευρωπαϊκών ανεπτυγμένων χωρών και υψηλού εισοδήματος αναπτυσσόμενων χωρών μπορεί να προσφέρει υψηλά οφέλη στο Μπαγκλαντές. Η μεταρρυθμιστική πολιτική που βασίζεται στην απελευθέρωση των αγορών δεν είναι το μόνο θέμα που αφορά την οικονομική ανάπτυξη. Και άλλες μεταρρυθμίσεις, που δεν αφορούν το εμπόριο, είναι σημαντικές ώστε να αποβεί επικερδής η μεταρρύθμιση στην αγορά. Το Μπαγκλαντές θα πρέπει να επεκτείνει τον εκβιομηχανισμένο γεωργικό τομέα μέσω εμπορικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων, ώστε να αυξηθεί η συνεισφορά του γεωργικού κλάδου στην οικονομία. Οι φορείς χάραξης πολιτικής θα πρέπει να διαμορφώσουν την εμπορική και μη εμπορική πολιτική ώστε να βελτιωθεί η μεταποιητική γεωργική βιομηχανία και να αυξηθούν οι εξαγωγές των τροφίμων μέσα στα πλαίσια της βιώσιμης ανάπτυξης.