Η κλινική αποτελεσματικότητα του υπερβαρικού οξυγόνου σε ασθενείς με αιφνίδια βαρηκοΐα

Abstract

Purpose: The clinical assessment of Hyperbaric Oxygen Therapy in patients suffering from Idiopathic Sudden Sensorineural Hearing Loss. Study Population and Methods: The study entered 56 patients suffering from sudden hearing loss and tinnitus. Treatment included "conventional medication" and treatment with hyperbaric oxygen. The basic tool for assessing the measurement of auditory acuity was the tone audiogram. The evaluation of tinnitus was assessed by the questionnaire which was based on the questionnaire Tinnitus Severity Index (TSI) of Folmer and Griest and an optical analogue scale. The second theoretical assessment level of tinnitus was based on the Glorig questionnaire. Results: Fifty-six patients were treated with hyperbaric oxygen in this study, especially for hearing loss combined with tinnitus. All patients completed the first and second phase of the protocol, thirty patients continued and completed the third phase, seven patients completed the fourth and only six finished the five stages of the study. Overall, there was a significant hearing improvement between the initial and final phase, after treatment with HBO (p<0.001). The internal comparison of the initial and final scoring of tinnitus per treatment phase, showed that there was a statistically significant improvement (p<0.001) after the treatment, per phase. Conclusions: In our study, the results were encouraging, and it can be said that treatment with hyperbaric oxygen, along with conventional treatment, greatly improves the level of hearing in patients suffering from Idiopathic Sudden Sensorineural Hearing Loss.

Σκοπός: Η κλινική εκτίμηση της αποτελεσματικότητας της Υπερβαρικής Οξυγονοθεραπείας σε ασθενείς που πάσχουν από αιφνίδια απώλεια της ακοής. Υλικό και Μέθοδος: Στη μελέτη εισήχθησαν 56 ασθενείς, οι οποίοι πάσχουν από αιφνίδια απώλεια της ακοής και εμβοές. Η θεραπεία των ασθενών αυτών περιέλαβε την «κλασσική φαρμακευτική αγωγή» και τη θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο. Το βασικό εργαλείο αξιολόγησης της ακουστικής οξύτητας ήταν το τονικό ακοόγραμμα. Η αξιολόγηση των εμβοών εκτιμήθηκε από το υποβληθέν ερωτηματολόγιο και ήταν βασισμένο στο ερωτηματολόγιο Tinnitus Severity Index (TSI) των Folmer και Griest, καθώς και από την οπτική αναλογική κλίμακα (VAS). Το δεύτερο θεωρητικό επίπεδο αξιολόγησης των εμβοών βασίσθηκε στο ερωτηματολόγιο Glorig. Αποτελέσματα: Από τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο, 56 ολοκλήρωσαν την πρώτη και δεύτερη φάση του πρωτοκόλλου, 30 ολοκλήρωσαν την τρίτη φάση, 7 ολοκλήρωσαν την τέταρτη και μόνον 6 ασθενείς τελείωσαν και τα πέντε στάδια της μελέτης. Συνολικά σημειώθηκε σημαντική βελτίωση της ακοής μεταξύ της αρχικής και της τελικής φάσης μετά τη θεραπεία με ΥΒΟ (p<0.001. Η εσωτερική σύγκριση της αρχικής και τελικής βαθμολόγησης των εμβοών ανά φάση θεραπείας έδειξε ότι υπήρξε στατιστικά σημαντική βελτίωση (p<0.001) μετά το πέρας των θεραπειών ανά φάση. Συμπεράσματα: Η θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο, παράλληλα με την κλασσική θεραπευτική αγωγή, βελτιώνει σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο ακοής των ασθενών που πάσχουν από Ιδιοπαθή Αιφνίδια Νευροαισθητήρια Απώλεια της Ακοής.